Een groot
avontuur
Die bank opende een
deur naar de wereld
4
schap, de uitdaging en het per
soonlijke contact met docenten:
dat was heel fijn. Ik vond het een
voorrecht om als docent onderdeel
te zijn van het college in Middel
burg, en jongelui diezelfde erva
ring te geven."
Dit wordt een succes
De docenten herinneren zich het
enthousiasme van medewerkers
en studenten in de beginjaren.
Luscombe: ,,We waren met veel
academici van verschillende disci
plines, die dit college allemaal dol
graag wilden opzetten. Onder stu
denten leefde hetzelfde gevoel:
ook voor hen was dit een groot
avontuur. Toch heb ik geen mo
ment gedacht: het gaat niet luk
ken. Iedereen had zo'n vertrouwen
in Hans Adriaansens. Hij wist: dit
wordt een succes."
Er was ook onbegrip voor de op
leidingen van de UCR. „Mensen
dachten dat het bedoeld was voor
studenten die niet kunnen kiezen,
of ze dachten dat de opleiding
geen diepgang had", herinnert Re-
sovsky zich. ,,Maar het gaat om het
ontdekken van je talent, om het
bouwen van connecties tussen
verschillende vakken. Als je ver
schillende vakken volgt, kun je
iets volledig begrijpen."
Dat onbegrip is vijftien jaar later
verdwenen, weet Luscombe. ,,De
afgelopen jaren zijn er heel veel
colleges opgezet in Nederland.
Alle universiteiten hebben er min
stens één. Ook in de reguliere uni
versitaire opleidingen zie je het
model van de university colleges
terug: grote groepen studenten
worden veel meer verdeeld."
Sinds de oprichting hebben
bijna tweeduizend studenten uit
alle windstreken kennisgemaakt
met Middelburg. University Col
lege Roosevelt is vanaf de oprich
ting een internationale gemeen
schap: vijftig procent van de zes
honderd studenten komt uit het
buitenland. Van de zeventig do
centen is de helft internationaal.
Buitenlandse studenten volgen
een cursus Nederlands bij docente
Christine Crommelin (58). Tot en
met afgelopen studiejaar was dat
verplicht, vanaf dit jaar is het vrij
willig. Hoewel de voertaal bij UCR
Engels is, zijn studenten gemoti
veerd om Nederlands te leren.
,,Sommige studenten ervaren een
cultuurshock als ze in Middelburg
komen studeren. Ze komen uit Ja
pan, Tsjetsjenië, Cuba of Oman. Ze
hebben geen idee waar ze terecht
komen. Daar probeer ik aandacht
aan te besteden, terwijl we Neder
lands leren. De taal verbindt stu
denten met waar ze zijn."
Bijbaantje
Voor sommige studenten is de
cursus Nederlands noodzaak, om
dat ze na hun bachelor een Neder
landstalige master willen volgen
aan een andere universiteit. ,,Me-
dische studenten lopen tijdens
hun opleiding ook stage in zieken
huizen. Dan moet je de taal echt
goed kunnen spreken. Maar het
stelt internationale studenten ook
in staat om een bijbaantje te heb-
Tom Vennink in Moskou. FOTO ALEXANDRA SJTSJEGLOVA
ben. Het is zo mooi als ze me en
thousiast vertellen over hun eerste
werkdag."
Crommelin probeert de studen
ten nadrukkelijk in contact te
brengen met Zeeuwen. Tijdens de
lessen Nederlands gaan de studen
ten op pad met mensen uit de re
gio. ,,We brengen een bezoek aan
kaasboerderij Schellach in Middel
burg en aan kunsthandel Lauren-
tius in Middelburg." Crommelin
organiseert ook ontmoetingen
tussen Middelburgers en studen
ten. ,,Ik hoor dat sommige Middel
burgers jaren later nog contact
hebben met de studenten. Ik denk
dat de UCR Middelburg verrijkt
heeft. Verschillende culturen zijn
samengebracht."
Verliefd
Resovsky voelde zich vanaf het
eerste moment thuis in Middel
burg en in Zeeland. ,,Toen ik voor
het eerst door de stad liep, was ik
meteen verliefd op de gebouwen,
die veel ouder zijn dan mijn ge
boorteland." Dat gevoel heeft de
Amerikaan na vijftien jaar nog
steeds. ,,De gezelligheid op de
markt: dat je de grens niet meer
ziet tussen de verschillende ter
rassen. Ik heb twee keer de kust-
marathon gelopen: onbekenden
riepen 'Go Joseph!', omdat mijn
naam op mijn shirt stond. Ik hou
ervan om in Ritthem naar de sche
pen te kijken, die dicht langs de
kust varen: kan het beter?"
Het is al even stil in de 'Bagijnhof 4 the best'
app-groep, maar mijn Bulgaarse oud-huisge
noot Miroslav is binnen tien seconden 'aan
het typenals ik vraag naar de beste herin
neringen aan onze studietijd in Middelburg.
In de app-groep zit ik samen met de huisge
noten met wie ik als student acht jaar gele
den lief en leed mee deelde. Een prachtige
tijd. Verwachtingsvol kijk ik naar mijn tele
foon. 'De bank' en 'ons huis', laat Miroslav
weten.
Mmh, die antwoorden konden spannender.
We hebben zo veel mooie dingen meege
maakt tijdens de studie aan Roosevelt Aca
demy (of UCR, zoals het nu heet). Die keer
dat we betaalden om de statistiekprofessor
Joseph Resovsky de afwas van ons hele huis
te laten doen (die we voor de gelegenheid vijf
weken hadden opgestapeld tot het op schim
melpootjes de keuken uitliep). Die keer dat
we de rolstoel van mijn huisgenoot Thomas
versierden met kraaltjes en een vlaggetje -
zulke voor op kinderfietsjes- voor zijn ver
jaardag en met hem op onverantwoorde snel
heid door de straten van Middelburg scheur
den. En die keer dat koningin Beatrix haar
verjaardag in Middelburg vierde en mijn
huisgenoot -wiens naam ik niet zal noemen-
een loshangend verkeersbord probeerde mee
te nemen en een nacht in de cel belandde.
Dat vond hij zelf overigens helemaal geen
leuke ervaring, maar toen het vorig jaar werd
gememoreerd op zijn bruiloft kon er toch een
lachje vanaf.
Fast forward naar 2015. De koning is in New
York voor de opening van de vergadering van
de Verenigde Naties, waar ik werk voor het
ministerie van Buitenlandse Zaken. De bur
gemeester van Middelburg, Harald Berg-
mann, is toevallig samen met toenmalig
UCR-decaan Barbara Oomen in de stad voor
de Four Freedoms Awards. Ik zorg dat de bur
gemeester en professor als speciale gasten het
VN-hoofdkwartier in kunnen komen, waar
Zijne Majesteit een vergadering voorzit over
water. Ze zijn opgetogen en vinden het mooi
dat ze hier via een oud-leerling van Roosevelt
en oud-inwoner van Middelburg bij kunnen
zijn. De koning heeft het zelfs over Zeeland
in zijn speech, en deelt met vele aanwezige
staatshoofden en diplomaten wat voor dreun
de Watersnoodramp was voor Zeeland, maar
ook hoe deze de provincie sterker maakte. Ik
word er emotioneel van, daar in die vergader
zaal van de Verenigde Naties, samen met de
burgemeester van het stadje waar ik volwas
sen werd en de decaan van de universiteit die
me wijzer maakte, terwijl onze koning het de
normaalste zaak van de wereld vindt dat wij
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 2019 GO
VERVOLG VAN PAGINA 3
Kris Derks (29) studeerde van 2008 tot 2011
aan University College Roosevelt. Ze werkt
als redacteur bij talkshow Pauw. Eerder
werkte ze vijf jaar voor het ministerie van
Buitenlandse Zaken in New York. Zij schrijft
zelf haar herinneringen op.
