'Mijn ouders
zeiden dat ik
niks was
zonder hen'
BV DE LIEFDE
/A hou j* m/*/
Yuan (52) kijkt terug op
zijn eerste liefde Amy. Het
was ondenkbaar dat hij
haar aan zijn ouders zou
voorstellen. Hij moest een
Chinese vrouw trouwen.
/TQqq/c je Jttn
2or^en
,,Op mijn tiende wist ik mijn lots
bestemming al: ik zou een Chinese vrouw
trouwen en het Chinees restaurant van
mijn ouders overnemen. Het meisje aan
wie ik was uitgehuwelijkt, kende ik al. We
gingen vaak naar haar toe, ze was lief en we
speelden samen, maar als puber verzette ik
me. Ik had geen zin meer om mee te gaan
naar wat mijn vader 'mijn toekomstige
vrouw' noemde, wilde zelf de baas zijn over
mijn leven. Dat botste. In de Chinese cul
tuur is het normaal dat de ouders een part
ner zoeken die op intellectueel, financieel
en maatschappelijk niveau bij hun kind
past. Dat dat een Chinese partner is, is bo
ven elke discussie verheven. De gemeen
schap is zeer gesloten, het is 'Chinezen voor
Chinezen' en daarmee breken is taboe.
Mijn ouders en ik begrepen elkaar niet.
Ook letterlijk niet. Want hoewel ze al jaren
in Nederland woonden, beheersten ze de
taal niet, en ik sprak nauwelijks Chinees.
Op school was ik altijd de enige gekleurde
leerling en later de enige gekleurde student.
Ik leefde in twee werelden en was eenzaam;
de jongen die in de disco in de hoek stond,
die klungelig was met meisjes en niet wist
wat hij moest zeggen of doen. Een flirt
signaal oppikken kon ik niet, laat staat een
vrouw versieren.
Toen ik op mijn vervolgopleiding be
vriend raakte met Amy, dacht ik daar dan
ook niks bij. We waren gewoon maatjes die
samen studeerden. Ze stak een kop boven
me uit, dus het was ook geen logische
match. Toch sloeg op een avond de vonk
tussen ons over. We waren begin twintig,
zaten na het stappen samen op de bank,
raakten elkaars handen aan en begonnen te
zoenen. D e hele nacht hebben we de liefde
bedreven. Vanaf dat moment waren we zó
verliefd: de zevende hemel, vlinders, alles.
Helemaal van slag was ik, ik kon niet meer
rationeel denken, wilde alleen nog maar bij
Amy zijn. Doodeng, want ik wist ook: dit is
een verboden liefde. Dat ik haar zou voor
stellen aan mijn ouders, was ondenkbaar.
Ik voelde me afhankelijk van hen. Mijn hele
leven hadden ze me voorgehouden dat ik
niks was zonder hen, en ik geloofde dat.
Onze relatie heeft zich een jaar lang in het
geheim afgespeeld. Amy was mijn eerste
grote liefde, zoiets had ik niet eerder erva
ren. Ik voelde me schuldig omdat ik haar
verborgen hield, maar zij accepteerde me
zoals ik was. Voor mij vertegenwoordigde
ze het geluk, dus toen ik uiteindelijk voor
het blok werd gezet, moest ik wel voor haar
kiezen. Het gebeurde toen mijn ouders aan
kondigden dat ik met ze mee moest verhui
zen. 'Dat doe ik niet', zei ik, 'ik heb hier een
vriendin.' Waarop ik twee uur de tijd kreeg
om mijn spullen te pakken en uit hun ogen
te verdwijnen.
Amy en ik zijn nog zeven jaar samen
geweest. Een mooie tijd. Wel meed ik alles
wat maar enigszins Chinees was. Ik had nog
steeds een diepgewortelde angst voor de
emotionele gevangenis waarin mijn ouders
me gevangen hadden gehouden. En hoewel
de liefde van Amy me veel kracht gaf, was ik
niet in balans. Ik werd onrustig en raakte
verliefd op een andere vrouw. Misschien
was ik nog te jong voor zo'n duurzame rela
tie. Maar hoewel er nadien meer liefdes zijn
langsgekomen, heb ik iemand als Amy
nooit meer ontmoet.
Mijn moeder heb ik nog gezien, vorig
jaar, op haar sterfbed. Haar laatste wens was
dat ik haar zou vergeven. 'Het is goed
mama', heb ik gezegd. 'Laat maar los.' Het
was een worsteling, maar ik kijk niet met
wroeging terug. Niet op de breuk met mijn
ouders en niet op het feit dat ik Amy liet
gaan. Het heeft zo moeten zijn.''
TEKST PAM VAN DER VEEN
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
De echte namen van Yuan en Amy zijn
bekend bij de redactie. Wil je ook praten
over je relatie? magazine@persgroep.nl
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 2019 15
