ik vind die afstand te kort om te vliegen.
Ik heb geprobeerd er een weekendje in
eigen land van te maken, maar zij wilden
per se naar Engeland. Uiteindelijk ben ik
niet meegegaan. Ik heb besloten dat mijn
leven luxe genoeg is om mezelf op een
aantal vlakken beperkingen op te leggen.''
,,Ja, dat vond ik wel lastig. Vooral omdat
mijn vriendinnen het onzin vinden zo be
zig te zijn met het milieu. Maar voor mij ^s
het zo belangrijk. Juist omdat ik een beetje
in de picture ben, vind ik dat ik een voor
beeld moet geven. Tegelijkertijd ben ik
geen extremist. Een goede vriend trouwt
binnenkort op Mallorca - dan vlieg ik wel.
Ik zeg niet dat mensen nóóit meer mogen
vliegen, maar als ik een keuze heb, dan wil
ik de goede keuze maken. Je merkt met dit
soort transformaties dat iedereen gewoon
even moet wennen. Toen je niet meer
mocht roken in kroegen vonden mensen
dat ook stom en ongezellig. Bewust minder
vliegen wordt vanzelf normaler.''
,,Ja, zeker als ik me realiseer hoe moeilijk
menselijk gedrag te veranderen is. Dat zal
de grootste uitdaging worden bij het oplos
sen van het probleem. Aan de andere kant
ben ik optimistisch over de ontwikkelingen
in de wetenschap. De duurzame technolo
gie gaat zó hard vooruit. Het geeft me hoop
om te zien hoeveel slimme mensen daar
elke dag mee bezig zijn.''
,,Ja, ik ben dus laai-end enthousiast over
waterstof! Waterstofkan ons redden, daar
ben ik van overtuigd.'' Wat volgt is een vu
rige, tien minuten durende uiteenzetting
over alle voordelen van waterstofgas als
energiedrager. Nederland kan bijvoorbeeld
de bestaande gasleidingen gebruiken voor
het transport van waterstof. En je kunt het
produceren met volledig duurzame bron
nen als zon en wind, op zee, en daarbij ook
nog eens bestaande boorplatformen recy
clen. Het zou het economische gat opvullen
dat de huidige aardgasboringen achterlaten
en de 'uitstoot' van waterstof is slechts een
beetje water. Gimbrère: ,,Dat is toch onge
looflijk! Ha, ik zou de waterstofpolitiek in
moeten.''
De 33-jarige Gimbrère groeide op in Zwolle,
samen met haar jongere broer en zus. Haar
moeder is loopbaancoach, haar vader psy
chiater. Lieve en open-minded mensen,
zegt ze. Na de middelbare school vertrok
ze voor haar studie naar Amsterdam. Daar
woont ze nog steeds: samen met haar zus
in een eco-wijk in Amsterdam-West. ,,Er
mogen op ons plein geen auto's komen en
de omgeving is heel groen. We kwamen er
toevallig terecht, maar achteraf past het
goed bij mijn levensvisie.''
Al van jongs af aan heeft Gimbrère een
droom: astronaut worden. Als kind heeft
ze een lievelingsprentenboek over een beer
die met bed en al naar de maan vliegt. As
tronauten vindt ze een soort 'supermen
sen', die alles lijken te kunnen en nergens
bang voor zijn. Ze keek eindeloos vanuit
haar slaapkamerraam naar de sterren en
besloot op haar twaalfde, toen André Kui
pers astronaut werd, dat zij dat óók wilde.
Het idee te kunnen zweven in het heelal
gaf Gimbrère een relativerend gevoel: alle
gedoe en sores lijken minder belangrijk dan
de grootsheid van de ruimte.
Haar astronautendroom werd de stip
aan de horizon. Ze koos op de middelbare
school voor een Natuur Techniek-profiel
en ze pluisde de cv's van André Kuipers
en Wubbo Ockels uit om te kijken wat zij
hadden gestudeerd: Kuipers deed genees
kunde, Ockels natuurkunde. Ze werd in
geloot voor geneeskunde, maar kwam er
na een jaar achter dat ze de ellende in een
ziekenhuis niet aankon. Daarom koos ze
toen voor natuurkunde. Tegelijkertijd wist
ze dat er een nadrukkelijk nadeel op haar
fysieke cv staat: ze heeft extreme last van
bewegingsziekte.
,,Ik wist natuurlijk dat een vacature voor
astronaut een speld in een hooiberg is. Je
wordt makkelijker minister-president dan
astronaut. Maar het gaf me een kader in een
wereld waarin je alles kunt worden, en dat
vond ik fijn. Mijn ouders hebben me altijd
gesteund. Als het niet zou lukken, zeiden
zij, dan zou het een goede oefening zijn om
met tegenslag om te gaan. Dat het een te
genslag zou worden, lag natuurlijk voor de
hand, ook omdat ik weet hoe verschrikke
lijk wagenziekte kan zijn. Het klinkt mis
schien grof, maar als je zo misselijk bent als
ik op zo'n moment, wil je echt dood. Door
en door ellendig voel ik me dan. Dat heb
Vond je het niet lastig dat je vriendinnen
een weekendje weggingen en jij thuis op
de bank zat?
Maken de klimaatvooruitzichten je
weleens somber?
Heb je een voorbeeld?
Hoe serieus was die ambitie om astro
naut te worden?
