'In mijn buik voel ik de boosheid opkomen' Hoe je minder verspilt David Arjan De meeste kwesties zijn helemaal niet belangrijk In Nederlandse keukens gooien we jaarlijks 40 kilo voedsel per persoon weg. Mag het een onsje minder? Dat kan best, zo laten de makers van het kookboek De kunst van no-waste zien. Je maakte een wentelteefie van oud brood en restjes groente gaven smaak aan de soep 26 David en Arjan (r.) van geluksplatform 365 Dagen Succesvol delen hun lessen voor een leuker leven. at was onze afslag'', zegt ze kalm. Even denk ik dat ik haar niet goed versta. Mijn knokkels worden wit van het knijpen in het stuur. We rij den de afslag voorbij? Vanuit een plek onder in mijn buik voel ik een boosheid opkomen die je het best kunt omschrij ven als razernij. We hadden de taken zo goed verdeeld. Het was mijn opdracht de auto vol bagage en tere kinderzieltjes veilig en ongehavend door het scheu rende mediterrane verkeer te loodsen, tussen ogenschijnlijk halfdronken medeweggebrui kers die geen idee hebben wat een doorgetrokken streep betekent en langs eindeloze kliffen waar in de diepte de zee tegenaan beukt. Ik had een parkeerplaats uitgezocht vlak bij de oude stad, precies goed voor de wandelwagen en de kinderbeentjes, en daarvoor hadden we die ene afslag moeten hebben. Haar enige taak op dat mo ment in het hele universum was op tijd melden: hier moe ten we eraf. En dat mislukte. Vloekend en tierend rijd ik naar de volgende afslag, din gen roepend als 'ik doe het voortaan zelf wel', 'ik moet het ook altijd alleen doen' en 'kan ik dan ook nergens op vertrou wen?'. Naast me blijft ze kalm. Ze zegt: als je deze afslag neemt, kom je er ook. Die dag leer ik iets belang rijks over ruzie. Goedbe schouwd is er natuurlijk niet veel aan de hand, we staan vijf minuten later alsnog op die parkeerplaats. Alleen nu met een verpest humeur. Zoals zo vaak zijn de gevolgen van een ruzie erger dan de aanleiding ervan. Ik ontdek dat ik iets on handigs doe: in plaats van een keer te vloeken bij een gemiste afslag, maak ik er een ruzie van over vertrouwen. Ik veran der wat onbelangrijk is in iets fundamenteels, misschien wel omdat ik daarmee mijn eigen boosheid goedpraat. Over een afslag missen word je tenslotte niet zó boos. Ik kan er maar beter een gedegen reden voor hebben. Kort daarna, als de kinderen hun gezicht in een ijsje begra ven, onderzoeken we samen een manier om dit soort inci denten niet meer te laten escaleren. Het is de ruzie niet waard, weten we beiden, dus laten we dan ook geen ruzie maken. Ik bedenk dat het me helpt om in zo'n situatie twee simpele vragen aan mezelf te stellen. De eerste: is het écht belangrijk? Er zijn maar wei nig vragen die zo sterk relativeren, die je zo veel vrij heid en verlichting opleveren als deze. Nee, het is niet be- langrijk dat we die afslag voor bijrijden. De meeste kwesties zijn namelijk niet belangrijk. Dan hoef ik er ook niet belangrijk over te doen. mezelf stel: heb ik er invloed op? Kan ik het veranderen? Het missen van die afslag kan ik, als we er eenmaal voorbij zijn, niet meer veranderen. Als ik in de gaten krijg dat ik me boos maak over iets wat ik niet belangrijk vind en waarop ik geen invloed heb, moet ik opeens om mezelf lachen. Ik geef mijn lief een kus. Voortaan rijdt zij - en wijs ik de afslag wel aan. -Arjan Vergeer Ondanks al mijn goede voornemens verdwijnt er bij mij thuis weleens eten in de vuilnisbak. Met stip op 1 in mijn voedselverspillings-top 10 staat het verlepte bosje koriander. En regelma tig gooi ik met pijn in het hart aard appels met uitbundige uitlopers weg, of oud brood. Ik ben niet de enige. In Nederland gooien we per jaar gemiddeld 40 kilo voedsel per persoon weg, aldus Milieu Centraal, een non-profitorga- nisatie die praktische tips geeft rondom duurzaamheid. Een gedeelte daarvan komt voor rekening van voedselproducenten, transporteurs en verkopers, maar de helft van de verspilling hebben we aan onszelf te wijten. We kopen te veel, bewaren voedsel niet goed of vergeten het op tijd op te eten. Een net verlopen houdbaarheidsdatum is voor veel mensen reden eten ongezien weg te gooien - alsof de inhoud van dat pak yoghurt om middernacht spontaan in een gistend en borrelend groen monster verandert. Een wat strakker keukenregime kan dus geen kwaad. Dat heeft nog voordelen voor de portemonnee ook. En nog meer goed nieuws: het hoeft niet te betekenen dat je sobere maal tijden voor je neus krijgt. Met kleine aanpassingen van je kookgewoontes eet je stukken lekkerder. Tegen soep van zelfgemaakte bouillon of pasta met eigen pesto kan geen pakje of potje op. Het kookboek De kunst van no- waste van Giovanna Torrico en Ame lia Wasiliev barst van de handige tips en recepten waarmee je voorkomt dat de helft van je boodschappen in de kliko verdwijnt. DENK HIER OOKEENS AAN: Historisch gezien is koken zonder verspilling niets nieuws. Van oud brood maakte je een smakelijk wen telteefje, restjes groente gaven smaak aan de soep en gekookte aardappels verdwenen in de huzarensalade. Wat dan nog overbleef, kregen de kippen of de varkens op het erf, die op hun beurt ook weer voedsel werden. Een prachtige kringloop, maar dat waren andere tijden: niet iedereen heeft plek voor een kippenren of varkens hok. Met kliekjes weten we misschien nog wel raad, en anders biedt Het Grote Kliekjesboek van Puck Kerkhoven volop inspiratie. Zij beschrijft hoe je paneermeel maakt van oud brood of crème brülée als je eidooiers over hebt. De schrijvers van het no-waste- kookboek gaan een stap verder. Naast tips hebben ze ook recepten voor de gene die nog geen tomatenschilletje weggooit. De meeste recepten zijn eenvoudig te maken en verrassend lekker, zoals de pesto van wortelloof. De schrijvers van beide kookboe ken bieden recepten en leren je ook hoe je door soms kleine aanpassin gen van je keukengewoontes al stap pen kunt maken in het tegengaan van verspilling. D ZATERDAG 24 AUGUSTUS 2019 GO N De tweede vraag die ik Reageren? zo@persgroep.nl Koken met afval en restjes LOT PISCAER Op onder meer de website van Milieu Centraal staan nog meer tips: Bewaar restjes goed zichtbaar en met een duidelijke sticker in koelkast of vriezer. Introduceer een vaste kliekjesdag. Eet één dag per week uit de vrie zer. THT, 'ten minste houdbaar tot', be tekent meestal dat het product veel langer te bewaren is dan die datum. Gebruik je neus om te checken of iets nog goed is. Gooi de onder kantjes - met of zonder uitlopertjes - van lente-ui, prei, paksoi, venkel en bleekselderij niet zomaar weg: plant ze in de grond of in een pot. Ze groeien langzaam weer uit tot groen ten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 74