II
De Drie Klauwen, 'n duvelse naem
10 ZEELAND
Zuiderburen
CAFÉ LILLO TE VEEL BEZOEKERS
Mil Boriau zoekt in
het polderdorpje
Lillo een uitbater
voor zijn café 'In de
7 Saeligheeden'.
Het wordt hem te
druk.
Streektaal
nemen
Niet dat er geen volk meer
over de vloer komt bij
café In de 7 Saeligheeden
in Lillo. Integendeel, Mil
Boriau heeft het gehad met de
drukte in zijn kroeg. En daar heeft
de waterbus die er sinds begin juli
aanmeert alles mee te maken.
Wie voor die tijd naar Lillo
wilde, moest dwars door de indu
strie van de Antwerpse haven rij
den. Dat is geen aangename weg
voor fietsers of automobilisten. Al
viel over de eindbestemming niet
te klagen. In het polderdorpje dat
een vijftigtal inwoners telt, lijkt de
tijd stil te staan. Het is een ge
droomd decor voor filmopnames
of een boekenmarkt. Verder blijft
Lillo een stiltegebied. Hoewel, in
de zomer van 2016 werd Lillo over
spoeld door Pokémonjagers.
Nu gaat het om een ander soort in
vasie. De waterbus, die een hit is
op de Schelde, kreeg ook een halte
in Lillo.
,,Als ik me niet vergis, viel de
eerste julidag op een maandag",
vertelt Mil Boriau. ,,Dat is meestal
een kalme dag. Rond de middag
werd het steeds drukker. Gelukkig
had ik een jobstudent in dienst en
konden we het net bolwerken.
Maar de week erna werd het
nog drukker. Er waren dagen bij
dat we hier van acht uur 's och
tends tot tien uur 's avonds in
de weer waren. Er zijn momenten
geweest dat we geen bestellingen
meer konden aannemen. De klan
ten moesten veel te lang op hun
eten wachten. Het is echt niet om
te doen. En tijdelijk personeel aan
nemen kost heel veel geld. Boven
dien is de keuken net groot genoeg
voor twee mensen."
Zal die drukte straks na de zo
mer niet gaan afnemen? ,,Dat zou
kunnen. Ik heb verschillende soor
ten klanten. Er zijn de oudere
mensen die hier de nostalgie ko-
men opzoeken. Meestal hebben ze
zelf in een polderdorp gewoond.
Lillo bezoeken deden ze liever niet
over de weg vol zwaar vrachtver
voer. Voor die mensen is de water
bus een ideale oplossing. Dan zijn
er nog de gezinnen met kinderen,
de grootouders met hun kleinkin
deren, de jonge koppels, de bui-
Voor heel deze
omgeving is die
waterbus echt
ideaal
tenlandse toeristen en de pende
laars. Gaan die groepen blijven ko
men of wordt dat na de zomer
minder? Dat is koffiedik kijken."
Voor een goed begrip. De café
baas heeft helemaal niets tegen
dagjesmensen. ,,Die Pokémon was
een echte plaag. Toen kon je hier
zelfs niet meer rustig wandelen.
Dit is iets anders. Van deze men
sen hebben we geen last. Ze kie
zen voor een boottochtje op
de Schelde dat een uur duurt en
komen dan hier even op bezoek.
Ze vallen niemand lastig. En die
waterbus is ook goed voor ons
want we kunnen er zelf ook mee
naar Antwerpen. Daarvoor moest
je eerst acht kilometer rijden naar
Stabroek om daar dan de autobus
te nemen die soms ook in de
file stond. Voor heel deze omge
ving is die waterbus echt ideaal."
In de media verscheen eerder
het verhaal dat die waterbus zijn
droom om in Lillo rustig te komen
uitbollen heeft stukgemaakt. Dat
misverstand wil hij wegwerken.
Boreau: ,,Ik ben al een tijdje met
pensioen. Maar ik begon dit café
tweeënhalf jaar geleden niet om
rustig uit te bollen. Ik kende dit
café en de klanten. In de winter is
het hier rustig, in de zomer wat
drukker. Geen verlies maken was
gewoon het doel."
En hoe ziet hij zijn toekomst nu?
,,Ik wil in Lillo blijven wonen.
Mijn vrouw kan aan de slag in een
bieb. Zelf ben ik nu al conciërge
van het poldermuseum. Ik weet
veel over de historie van Lillo. Dat
interesseerde me al toen ik nog
douanier was", vertelt de cafébaas.
Kijk, ik heb hier een mapje dat ik
aan de bezoekers vaak laat zien. Er
staan afbeeldingen in van het fort
tijdens de val van Antwerpen in
1585. Of over de tijd van de garna-
lenvissers. Daarover vertellen, doe
ik graag. Maar daar is nu geen tijd
meer voor."
Het groatste, óógste en dierste
kruuspunt in de provincie is
bienae klaer, kopt'n de krante
twi weken vrom. Het gaèt om het
kruuspunt bie 't Nieuwedurp. Het
kruuspunt kriegt de naem 'De Drie
Klauwen', genoemd naè een boerde-
rieë die a daè vroeger dichtbie lag. Ze
binne bie de provincie kennelijk nie
biegelóvig, wan ik zou het nie durve
om een gloednieuw kruuspunt een
duvelse naem te geven. Je kan noait
wete of a t'n nie zinspeelt op wraak.
Bertus Limonard eit 'r een verhaal
over eschreve oe a die oeve an die
naem ekommen is. Op die oeve zoue
vremde diengers gebeure. D' errebei-
ers dochte da ze soms een groate
vleermuus zagge zitte op de tas mie
oai. Die ao meêr klauwen as poaten. A
dat beest in de schuure was, ao ze dol
mie de paerden. Ok in 'uus ao ze d'r
wè es last van. Soms begonne ineêns
de blinden te rammelen en soms was
't net of a t 'r eên tegen de voordeure
schopten. De guus moste d'r wè 's om
lache a d'r vaoder zei: D'n duvel is t'r
zeker nie mie seêns." Mae vadder
maèkten ze d r nie zó 'n punt van.
In 1896 was den oudste zeune van
dat uusouwen klaer mie z'n studie en
ie was priester 'ewied. Op een zondag
aod 'n z'n eêste misse en thuus op d
oeve zoue ze daè over feêste. De gas
ten kwaeme van aole kanten. Einde-
lienge wier 't tied voe 't eten. Twi elp-
sters verdwene naè de kelder om 't
eten op te aelen. Ze goenge den trap of
en daè sloeg ze de schrik om 't arte.
Midden in de kelder, bovenop de tae-
fel mie 't eten zat een ieselijk groate
vleermuus. Eigenlijk een soort draak
mie lange vlekens en groate klauwen.
Ie keek de misjes an mie vierige, vlam-
mende ógen. t Was om een 'artver-
lammige van te kriegen. Eventjes
stoenge de misjes as an de grond
'enaegeld. Toen sloege ze een kruus en
mie een groate schreêuw vloge ze d'n
trap op. Ze gaepten naè aesem en ze
weze mae naè de kelder. De mensen
verschote d'r van en eventjes praoten
ze aol deur mekaore. Toen vertelden
ze dat 'r in de kelder een duvel zat mie
groate klauwen en vleugels en mie
vier in z'n ógen! "Allemaal zitten blij
ven en gewoon doorgaan", zei de pes
toor. Ie stapt'n resoluut naè de kelder,
gieng 't trapje of en olferwege stoeng
'n daè óóg in óóge mie d'n duvel mie
vlammende ógen en een stienkenden
aesem. Eventjes stoeng de pestoor
stille, mae toen sloeg 'n een groat
kruus en begon de duvelsbezweerige
te bidden. D'n draak brulden mie eêl
z n smoel open en ie schreêuwden de
groaste godslasteriengen naè de pes
toor. Mè die iew nie op mie krusen te
slaen. Eindelienge wier t den duvel te
machtig. Ie deinsden achteruut en
mie een ieselijke schreêuw verdween
'n deur 't kelderraem. Ie most z'n ei
gen nog vastouwe an 't kezien en wig
was t'n! Toen a ze den aoren dag buten
kwaeme, zagge ze dat 'r boven 't kel-
derraem drie groate klauwen stienge
daè a den duvel z' n eigen an vast
'ehouwen ao. Laeter ze een schilder
laète komme om die klauwen wig te
kriegen, mae nae een stuitje kwamme
ze wee vrom. De schilder is verscheie
keêren terug motte komme, mae 't ei
nie eholpe, d'r bleve drie klauwen. Gin
wonder dat d oeve de naem kreeg van
de De Drie Klauwen.
Voe a je straks het kruuspunt pas
seert zou 'k mae een duvelsbezweer-
ige uut j'n oad leêre.
dinsdag 13 augustus 2019
'Geen tijd meer voor verhalen'
In de rubriek Zuiderburen
werpen we wekelijks
een blik over de Belgische
grens. Deze week: café In de
7 Saeligheeden in Lillo
Dominique Piedfort
Lillo
- Mil Borieau
In deze rubriek
belichten we
wekelijks een
Zeeuws dialect.
Deze keer een
verhaal van Engel
Reinhoudt in het
Bevelands.
Beluister de ge
sproken rubriek op
pzc.nl/streektaal.
A Voor uitbater Mil Bo
riau wordt het te druk
in zijn café in Lillo. foto
BOAZ TIMMERMANS
