Dicky Schouten-van Loo beleefde de bevrijding van Midd<
Bevrijding
75 jaar
f m
8
Dit is het vijfde deel van de serie waarin Zeeuwse ooggetuigen ter
gelegenheid van 75 jaar bevrijding verhalen over hun leven tijdens de
Tweede Wereldoorlog. Vandaag de 90-jarige Dicky Schouten-van
Loo, dochter van aannemer en brandmeester Van Loo in Middelburg.
Toevallig heeft ze afgelopen winter het hele verhaal van haar leven
tot haar trouwen in 1953 opgeschreven. Op verzoek van dochter
Jeannette. Die vroeg er al jaren om. Nu vertelt ze het opnieuw. ,,Ik
vind het wel eens vervelend dat ik alle finesses nog zo goed weet."
Voor het verhaal over de oorlog is het
een gunstige bijkomstigheid dat
Dicky Schouten-van Loo eens goed
in haar herinneringen is gaan gras
duinen. Ze is negentig jaar en
woont in Goes. Zelfstandig. Momenteel maakt
ze in huis voor de zekerheid wel gebruik van
een rollator. Op haar dressoir staat een model
van de Lange Jan - een cadeautje van haar
dochter en kleindochter - aan de wand hangen
een ets van het stadhuis en een schilderij van
de Kuiperspoort.
Ze zegt: ,,Ik voel me nog steeds Middel
burgse, na meer dan zestig jaar in Goes. Niks
ten nadele van de stad hier. Maar dat gevoel zit
in me, ik heb zo veel beleefd in Middelburg.
Vroeger, toen wilde ik wel terug. Nu niet meer,
de mensen die ik kende zijn er niet meer, ik
zou er een kat in een vreemd pakhuis zijn. En
toch. Een paar jaar geleden werd me gevraagd
wat ik voor mijn verjaardag wilde. Dan weet ik
het wel: een dagje Middelburg, we zijn een hele
dag in de stad geweest."
Het gezin Van Loo woonde op de Heren
gracht in Middelburg, vlak bij de watertoren.
Vader Van Loo was aannemer, hij bouwde hui
zen. Er waren zes kinderen, één jongen en vijf
meisjes. Dicky was de jongste. Ze vertelt: ,,Ik
herinner me de drukte van de zaak en het grote
gezin. Iedereen hielp mee. Ik ook, heel jong al,
met het wassen van de auto, de deur opendoen
als er een klant kwam, het aannemen van de
telefoon in de gang." Vader Van Loo was vrij
williger in het Middelburgse brandweerkorps,
hij was brandmeester. Er hing een speciale
brandschel in huis: ,,Als die 's nachts ging dan
schoten er altijd een paar uit bed om mijn va
der in zijn leren jas te helpen en hem zijn helm
te helpen opzetten."
Scherpe herinneringen
Dicky heeft scherpe herinneringen aan de oor
logsjaren. Toch is ze voorzichtig: ,,Als 11-jarige
wist je niks van oorlog. Je vroeg niks, er werd
niets verteld. Onder het eten werd er niet over
gepraat. Grootvader at mee en je had die hele
bups kinderen. De volwassenen praatten over
zaken - wie er had gebeld en welke bouw er op
het programma stond. De kinderen waren stil."
Vreselijke vrijdag, 17 mei 1940, de grote
stadsbrand van Middelburg. Bombardement,
beschieting, de Duitsers, de Fransen? Mevrouw
Schouten wil het even duidelijk hebben ge
zegd: ,,Het was een bombardement door de
Duitsers. Ik heb het nog aan mijn enig overge
bleven zus Rie gevraagd. Zij was 22 jaar in 1940
en zag de vliegtuigen vanuit het oosten aanko
men."
Het gezin Van Loo vluchtte net als de meeste
Middelburgers op tijd de stad uit. ,,Met zijn
dertienen in een auto naar Zoutelande. Aan het
begin van de Koudekerkseweg lag een kweke
rij. Daar dook een vliegtuig naar beneden. Wij
sprongen in een droge sloot, grootmoeder, tan
tes, iedereen. Later kwamen ook de drie buur
jongens met wie we altijd speelden, op de fiets
naar het huisje in Zoutelande. Ze hadden stuk
jes gebakken spek meegenomen. Dat vond ik
zo lekker. Mijn vader had het aan zijn maag dus
we aten dat thuis nooit."
De stadsbrand heeft ze zelf niet gezien. Haar
zussen en broer wel, die keken toe vanaf de
duinen toen de top van de Lange Jan brandend
naar beneden viel. ,,Ik lag in de bedstee en
mocht niet naar buiten. Om twee uur 's nachts
hoorde ik wel mijn vader thuiskomen. Door de
beetje openstaande deuren van de bedstee zag
ik hem zitten, met zijn rug naar de schoor
steen. Het verdriet dat hij had, is niet te be
schrijven. Hij zat in de brandweerploeg die
probeerde het Oost-Indisch Huis op de Rotter-
damsekaai te blussen. Dat is niet gelukt. Op
weg naar Zoutelande had hij een parachutist
zien liggen. Ik hoorde hem vertellen dat hij
niets kon doen voor de man, omdat hij dacht:
'straks krijg ik nog de kogel'.
Het gezin Van Loo ging na enkele dagen te
rug naar Middelburg, het huis op de Heren-
ess
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 2019 GO
De hele dag het
gestamp van
Duitse laarzen
JAN VAN DAMME
Het brandweerkorps
van Middelburg in de
jaren vijftig van de
vorige eeuw. Voor
ste rij: zesde van
links burgemeester
Nico Bolkestein,
tweede van links
Johan van Loo,
zesde van rechts
vader Jo van Loo.
F
