Bloemkool
eten in de
vakantie
GIPHARTS KOOKEILAND
Ronald Giphart denkt
terug aan een reisje naar
België vol oefenhapjes,
een food challenge en het
beste bloemkoolgerecht
dat hij ooit at.
Tijdens een loeihete zomer
verbleven we in een afgetrapt
vakantiehuis in de Ardennen.
Onze oudste zoon was tweeën
half en onze dochter zeven
maanden. Iedereen die op va
kantie gaat met jonge kinderen
in een vreemd land, weet dat je
daarna vakantie nodig hebt om
van de vakantie te herstellen.
Het was zwaar, al verlangen we
er soms naar terug.
Onze dochter zat in de
oefenhapjesfase. Iedere baby
moet tussen de vier en zes
maanden ('niet eerder en niet
later') af en toe eens een lepel
tje lekkers gepresenteerd
krijgen: geprakte groenten en
fruit, pap, geprakte rijst of zelfs
fijngemalen vlees of vis. Onze
dochter moest er niet veel van
hebben.
Bij onze oudste hadden we
ons plechtig voorgenomen
zelf zoveel mogelijk fruit- en
groentehapjes te bereiden. Dat
hielden we niet lang vol. Je
kunt nog zo graag verantwoord
en gevarieerd koken, met verse
producten en heel veel liefde,
maar in gevallen van drukte en
overmacht is het vaak makke
lijk om te grijpen naar voorver
pakte fabrieksmaaltijden.
Mijn dochter ontwikkelde
een voorliefde voor hapjes uit
een potje, tegenover traktaties
die wij eigenhandig voor haar
bereidden. We deden in de
Ardennen eenfood challenge
avant la lettre door haar twee
schotels te presenteren: bloem
kool door onszelf gepureerd en
chou-fleur uit een Franstalig
potje nourriture pour bébé. Vol
afgrijzen wendde ze haar hoofd
af als we haar een lepeltje met
homemade bloemkoolprut pre
senteerden, maar de hapjes
fabrieksmeuk stak ze zonder
tegenstribbelen in haar mond,
de verraadster.
Na anderhalve week in de
hitte kwamen mijn schoon
ouders een paar dagen logeren
en daarom konden we er een
dagje tussenuit, als een miniva-
kantie in de vakantie. We reden
naar Sankt Vith, in de Belgische
Eifel, waar een beroemd restau
rant zat genaamd Zur Post. Dat
het twee Michelinsterren had,
begrepen we pas toen we aan
tafel zaten.
Het was een warme dag en dus
mochten we lunchen in de
prachtige tuin, waarmee alles
perfect leek. Tot we de amuse
kregen.
'Wir beginnen mit einer köst-
lichen Blumenkohlmousse'zei de
serveerster, waarna ze twee
glaasjes gepureerde bloemkool
op tafel zette. Het oogde letter
lijk als het babyvoer dat we onze
dochter de avond ervoor hadden
voorgeschoteld.
We keken er vol afgrijzen
naar, maar we bleken ons
schromelijk te vergissen, want
de witte kwakjes waren oprecht
het beste bloemkoolgerecht dat
we ooit aten. Zo overweldigend
dat we er twintig jaar later nog
naar terugverlangen.
36
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
