Gemengde estafette op EK is
Ook na de dood van Bjorg Lambrecht raast het peloton weer voort, zonder
24
De etappe van gisteren in de
Ronde van Polen was een
eerbetoon aan de overleden
Bjorg Lambrecht. Maar vandaag
raast het peloton gewoon weer verder.
Een serieuze discussie over de
veiligheid in het wielrennen blijft uit.
woensdag 7 augustus 2019
Sommigen staarden
naar hun schoenen.
Anderen de verte in.
Er luidden kerkklok
ken, iemand kuchte.
De renners zwegen oorverdovend.
Ze dachten aan die kleine coureur
van Lotto-Soudal. Aan zijn ploeg
genoten, zijn familie, zijn vrien
den. Aan hun eigen familie, aan
hun eigen gezin, hun eigen vrien
den. Daarna vertrok
ken ze, zonder rug
nummer 143 in hun
midden.
De vierde etappe
in de Ronde van Po
len kreeg gisteren
geen winnaar. Vier
entwintig uur lang
werd er stilgestaan
bij een overleden
jongen van 22 jaar en
regende het steunbe
tuigingen. Maar van
daag? Dan wordt er gewoon weer
gekoerst. Business as usual.
De dood van Bjorg Lambrecht
lijkt een freak accident. Het peloton
reed niet bijzonder hard toen hij
crashte, de weg waarop ze reden
was recht en breed. Hij verloor de
macht over het stuur, raakte van
de weg en botste op een betonnen
duiker, met fatale gevolgen. Tege
lijkertijd kun je het overlijden van
Lambrecht niet los zien van de
dood van zoveel andere wielren
ners en -rensters. Een snelle tel
ling op internet leert dat er mini
maal achttien actieve renners
stierven sinds begin 2014. De
De pelotons
blijven langer
groot, er is méér
straatmeubilair
en er staat
méér publiek
in de berm.
Tel uit je winst
meesten door de gevolgen van val
partijen, anderen door acuut hart
falen, een enkeling door zelf
moord.
Wielrennen is een sport die
(meestal) plaatsvindt op de open
bare weg, met hoge snelheden en
relatief weinig bescherming. Ie
dere wielrenner weet: als je op een
fiets stapt, kun je er ook vanaf val
len. Maar elk jaar een paar wieler-
doden? Dat is belachelijk veel.
Wielrennen fijkt véél gevaarlij
ker te zijn dan andere sporten. Bo
vendien blijkt uit
onderzoek van en
kele seizoenen gele
den dat er méér val
partijen en méér
botbreuken voorko
men dan tien of
twintig jaar terug.
De snelheden zijn
(op het vlakke en
bergaf) hoger, ren
ners rijden dichter
bij elkaar, de pelo
tons blijven langer
groot, er is méér straatmeubilair
en er staat méér publiek in de
berm. Tel uit je winst. Of beter: je
verlies.
Geschokt
Toch staat veiligheid niet vaak bo
venaan de agenda. We zijn ge
schokt bij iedere wielerdode en bij
elk zwaar ongeluk, maar een écht
debat over veiligheid in en rond de
koers komt niet op gang. We delen
ons medeleven, maar stoppen te
gelijkertijd onze kop in het zand.
Dat is logisch in het geval van ren
ners: die verdringen hun angsten.
Ze proberen zo min mogelijk na te
denken over het slechtst denkbare
scenario. Want als je de donkerste
gedachten toelaat, kun je dan nog
wielrenner zijn? Durf je jezelf dan
nog in massasprints te smijten?
Durf je je dan nog met 100 kilome
ter per uur in een lycra pakje van
een berg af te storten?
Maar het zijn niet alleen renners
die het gevaar verdringen. De in
ternationale wielrenunie UCI doet
hetzelfde. De ploegen vaak ook.
Net als de rennersvakbond, de
sponsors, de media en de toe
schouwers. We doen het af met
clichés als 'de dood rijdt altijd
mee' of 'de koers wacht op nie
mand'. EF Education-manager Jo
nathan Vaughters twitterde iets
over 'fearless warriors', alsof wiel
renners soldaten zijn. We probe
ren iets abnormaals te normalise
ren. Toen Michael Goolaerts vorig
jaar overleed tijdens Parijs-Rou-
baix, werd winnaar Peter Sagan na
afloop 'gewoon' gehuldigd, inclu
sief vuurwerk. Alsof er niets was
gebeurd.
We stellen geen vragen, wellicht
omdat de antwoorden ons niet be
vallen. Kün je wielrennen veiliger
maken en zo ja, hoe? Hoeveel
spektakel willen we opofferen om
wielrennen veiliger te maken?
Waarom worden parkoersen zo
weinig gecontroleerd op veilig-
,,Wil je weten hoe dit nieuwe on
derdeel werkt? Je bent niet de enige,
sluit maar aan in de rij." Moeren
hout had gistermiddag weinig in
formatie over de gezamenlijke
teamestafette voor mannen en
vrouwen. Ja, zijn team bestaat uit
drie mannen (Bauke Mollema,
Koen Bouwman en Ramon Sinkel-
dam) en drie vrouwen (Floortje
Mackaij, Amy Pieters en Riejanne
Markus) en ja, de tegenstand komt
uit Duitsland, Italië, België, Frank
rijk, Rusland, Slowakije en Tsjechië.
Maar verder dan deze feiten en
dat het rondje bij Alkmaar 22,4 ki
lometer lang is, komt de bonds
coach niet. ,,Er bestaat onduidelijk
heid over de startlocatie, de manier
van aflossen tussen de drie mannen
en drie vrouwen en de starttijden
van de deelnemende landen."
De gememgde teamestafette
moet de opvolger worden van de
ploegentijdrit voor merkenteams
die op het voorbije wereldkampi
oenschap in Innsbruck voor het
laatst werd gereden. Met het onder
deel wil de UCI meegaan met de
tijd en een moderne, genderneu-
trale discipline toevoegen aan de
kampioenschappen. De drie man
nen rijden eerst het rondje van
ruim 22 kilometer, direct gevolgd
door de drie vrouwen. De finish van
de tweede vrouw telt als eindtijd.
De UCI ziet het nieuwe onder
deel tijdens de EK als een test voor
het wereldkampioenschap, later dit
jaar in Yorkshire. Het moet ook
voor de wielerbond oplossingen
bieden voor mogelijke kinderziek
tes. De UCI wil antwoorden vinden
Is wielrennen een sport
Thijs Zonnevel
Rotterdam
De zes 'pioniers': Mollema, Sinkeldam, Bouwman (boven vlnr),
Mackaij, Pieters en Markus (onder vlnr). fotos afp, belga en cor vos
Het nieuwe onderdeel ge
mengde teamestafette, vandaag
op het EK wielrennen in Alk
maar, is omgeven met vraagte
kens. Niemand kent exact de re
gels, ook bondscoach Koos
Moerenhout niet.
Thomas Sijtsma
Alkmaar
