'Als ik hier ben, valt alle last van me af'
1
Zoals dat het geval is bij Martin
(79) en Geert (76) van Keulen uit
Terneuzen. Hun hele leven geva
ren, nu al wat jaren aan de wal. ,,En
dan val je in een gat hè", zegt
Geert. Zelf is ze nu negen jaar vrij
williger bij speeltuin Oranjekwar
tier in Terneuzen. Ze wonen er op
loopafstand vandaan en dat gaf
ook een beetje de doorslag. Geert:
„Sommigen zeggen dat ik interi
eurverzorgster ben, maar ik noem
mezelf gewoon poetsvrouw hoor!
En ik doe de kassa. Die is net
nieuw, dus dat moet ik dan ook
nog gaan leren op mijn 76e." Pijn
in haar gewrichten maakt dat ze
het nu wat rustiger aan doet, maar
poetsen, dat blijft ze doen.
Haar man Martin was al iets eer
der in de speeltuin actief. In die ja
ren legde hij zich voornamelijk toe
op het schilderen. Zowat alle toe
stellen heeft hij van een nieuw
likje verf voorzien. Zijn bloeddruk
is alleen wat aan de lage kant, hij is
al eens flauwgevallen en hij mag
van zijn vrouw geen hoge ladders
meer op. Martin: ,,Wie nu het
schilderwerk gaat doen? geen idee,
ze hebben nog geen nieuwe schil
der gevonden." Het stel blijft zich
zolang mogelijk inzetten voor de
speeltuin. Geert: ,,Als ik hier ben,
valt alle last van me af. Het is werk,
maar geeft me ook heel veel ont
spanning."
Speeltuin Oranjekwartier, aan
de Leeuwenlaan in Terneuzen, is
met openingsjaar 1958 een van de
oudste speeltuinen in de regio en
ook een van de grootste. Er is daar
in de wijk Noordpolder zo'n acht
duizend vierkante meter speelple-
zier met nu zo'n vijftig speeltoe
stellen dankzij een boer die na zijn
laatste aardappeloogst zijn land
aan de gemeente schonk. Wel met
die voorwaarde dat zijn land ge
bruikt zou worden voor het maat
schappelijk nut. En zo verrezen
daar het Gele Kruis-gebouwtje,
een school en de speeltuin.
Handje bijsteken
Oranjekwartier verwelkomt elk
jaar zo'n 30.000 bezoekers en
draait volledig op vrijwilligers, ze
ventig in totaal. De helft daarvan is
vijftig jaar of ouder en er werken
ook zeventigers en zelfs tachtigers.
Coördinator/drijvende kracht Ro
nald Roelands (met 61 jaar ook
niet meer heel piep) zou niet zon
der hen kunnen. ,,Je zou verwach
ten dat veel ouders van kinderen
die hier nu spelen, een handje
zouden toesteken, maar toch is dat
niet zo. Ze hebben het druk met
werk en de kinderen. Het is ook de
generatie die vindt dat 'een ander
het maar moet doen', liefst de
overheid, want ze betalen al belas
ting genoeg. Ik ben dan ook ont
zettend blij dat er nog ouderen
zijn die ons zo fanatiek helpen.
Zonder hen was er nog maar wei
nig te spelen, zouden veel speel
tuinen dicht moeten."
Roelands zelf hoort met recht
tot het interieur van Oranjekwar-
si1 o*
tier, hij is er al vele tientallen jaren
actief en weet alles: de wettelijke
regels rond de speeltoestellen, hoe
alle apparatuur werkt, waar alles
staat, hij verzint spelletjes en
maakt de vrijwilligersroosters.
Wat doet hij eigenlijk niet Zijn
vader Piet was vanaf het prille be
gin bij de speeltuin betrokken en
zoals dat dan vaak gaat, traden de
kinderen in de voetsporen. „Vanaf
we konden, nam vader ons mee
om te helpen. Ik ging zelf de peda
gogische academie doen en be
schik zodoende over vaardighe
den die hier goed van pas ko
men."
Flets
De andere vrijwilligers noemen
Roelands onmisbaar. Hij vreest
er zelf ook voor. „Als ik omval,
dan is er niet zo een twee drie
iemand die het van me kan
overnemen. Het inwerken van
een opvolger kost een paar
jaar." Hij wijst naar een van de
schommels. „Aan de rode verf
zie je het eerst dat er weer ge
schilderd moet worden. De verf
is flets geworden door de zon.
Nu Martin niet meer de ladder
op kan en we niet iemand an
ders hebben die kan schilderen,
weet ik niet hoe lang het nog zo
blijft staan." Eind jaren negen
tig veranderde de wetgeving
rondom speeltoestellen dras
tisch. Voorheen waren vrijwilli
gers thuis in hun schuurtje aan
het werk om zelf toestellen te
maken. Met hout, metaal en alles
wat duurzaam leek en voorhan
den was, werd met veel fantasie
van alles in elkaar geknutseld.
Roelands: „Veel vrijwilligers sta
ken hier hun ziel en zaligheid in.
Maar dat mag dus niet meer. Al die
speeltoestellen moeten aan super-
strenge regels voldoen. Nieuwe
toestellen mogen alleen van gecer
tificeerde bedrijven komen (dus
duur) en de zelfgemaakte mag je
houden zolang ze door de fre
quente strenge keuringen komen.
Is er een schroefje uit een attractie,
dan mag je dat niet zomaar ver
vangen door eender welk
schroefje, nee, dat moet dan ook
aan allemaal eisen voldoen. Heus
begrijpelijk, veiligheid voor alles,
maar dat alles aan regeltjes gebon
den is, jaagt ook vrijwilligers weg."
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 2019 GO
VERVOLG VAN PAGINA 3
1
