Waarom doen
mensen zo moeilijk
als je een relatie hebt
met twee vrouwen?
Ik krijg die pudding
niet door mijn keel!
en toch wil ik de
maker niet beledigen
JOOST MAG 'T WETEN
'Bestaat voor de buitenwacht gewoon
niet'. Is dat echt zo? Ik kan me voorstellen dat
de buitenwacht er vreemd tegenaan kijkt. Zou
ik ook doen en u waarschijnlijk ook.
U komt op een feestje en u zegt: 'Jongens, dit
is Trees, mijn vriendin.' De verkering met Annie
is uit, denkt de buitenwacht. Maar nee, daar is
Annie ook. Sterker nog, Trees en Annie hebben
het gezellig met elkaar. Zelfs een minder burger
lijk iemand als ik vraagt zich dan toch af wat er
aan de hand is. Het duurt gewoon even voor je
hebt begrepen en geaccepteerd dat Trees in feite
Annie de Tweede is. Misschien moet u dus wat
geduld hebben. Want de buitenwacht is niet
altijd zo kwaad als ze eruitziet.
'Ze houden van elkaar' is trouwens ook een zin
waarvan ik me afvraag: klopt het wel? Misschien
schrijft u dit, omdat het u goed uitkomt? En is
de wens de vader van de gedachte. Driehoeks
verhoudingen waarbij jaloezie geen rol
speelt, komen ook weer niet zo vaak voor.
Uw vraag dan eindelijk: moet ik haar
low profile houden? Mensen onder
de radar houden is op zich al iets ver
schrikkelijks natuurlijk. Als het uw
eigen vriendin betreft zal het, vrees
ik, niet lang duren voor ze ook u
low profile houdt. Heel erg low
profile.
Net zo lang low profile tot u uit
het zicht verdwenen bent.
Zo was er het meisje op wie ik verliefd was. Ze viel
ook in de smaak bij mijn moeder, want ze was katholiek en
van goeden huize. Voordat ik me bij haar ouders voorstelde,
stuurde moeder me naar de kapper en stak ze me in een pak
met jasje-dasje. Het meisje van mijn dromen deed bij haar
thuis de deur open en herkende me aanvankelijk niet.
Met haar moeder kon ik het goed vinden, want al wat ze
zei, beaamde ik onmiddellijk. Wandelingen in de natuur,
christelijke naastenliefde, wekelijks kerkbezoek: 'Inderdaad
mevrouw, ik zou niet zonder kunnen.'
'Wat een aardige jongen', zei moeder tegen haar dochter.
'Aardige jongen? Een vuile huichelaar is het', antwoordde
mijn geliefde. Ze maakte diezelfde dag nog de verkering uit.
Ze heeft me nooit meer willen zien. Mijn moeder was on
troostbaar.
In u, beste inzender, heb ik eindelijk een tweede
slachtoffer gevonden van charmante complimenten op
niets af. Al zult u moeten toegeven dat uw straf, van tijd
tot tijd een onsmakelijk dessert, aanzienlijk milder is dan
de manier waarop ik werd gestraft.
Dus ik zou die bitterkoekjespudding - heerlijk woord
voor een minder heerlijk gerecht - maar op de koop toe
nemen.
Jammer overigens dat iemand die zo lekker kan koken
als uw schoonmoeder zo weinig terechtbrengt van een
simpele pudding.
Wijsheid komt met de jaren.
Omdat acteur Joost Prinsen (76)
een eind op weg is, beantwoordt
hij uw vragen.
Ik heb twee prachtige vriendinnen, ik hou van
allebei, ze houden ook van elkaar en we doen
niets stiekem. Wat is het probleem zou je zeg
gen? De tweede vriendin 'bestaat' voor de bui
tenwacht niet. De maatschappij is er niet aan
toe. En dat zit me soms dwars. Zou u toch dit
onconventionele leven delen met vrienden en
familie? Of de tweede vriendin doodzwijgen?
Mijn schoonmoeder is van het verzorgende type.
Echt een lief mens. Ze kan heerlijk koken en ik
geef haar geregeld een compliment. Dat was ook
zo bij de bitterkoekjespudding die zij speciaal voor
mij had gemaakt. Eerlijk gezegd was die pudding
niet te eten. Maar sindsdien krijg ik elke keer dat
toetje weer. Ik kan die pudding niet meer zien.
Maar hoe zeg ik dat?
Speelt er iets tussen u en uw kinderen, familie, vrienden,
buren of collega's? Leg de kwestie voor aan Joost Prinsen.
Mail uw vraag naar joostmagtweten@persgroep.nl
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 2019 43
