YEON
JONG
9
dinsdag 23 juli 2019
Op reis in Europa vliegen Nederlanders
meestal naar het zonnige Zuiden. Wij niet.
Wij pakken deze zomer de bus naar het Oosten
Vandaag: Bratislava-Arad.
Arad, Roemenië. Ook dat stadje net over
grens met Hongarije hebben we min of
meer toevallig uitgekozen, puur om te
kijken waar het Europese busnetwerk
ons met een beperkt budget allemaal kan
brengen. Voor Wenen-Arad betalen we
29,74 euro, twee weken vooraf geboekt.
Op station Wenen Erdberg staat een
oude, onverzorgde man in lichte paniek
om zich heen te kijken. Hij heeft tickets
voor de bus naar Brno (Tsjechië) in zijn
hand, maar om onduidelijke redenen wil
de chauffeur hem niet binnenlaten.
,,Kunt u me helpen?" vraagt hij in het
Duits. Ik zou niet weten hoe, helaas. Op
Erdberg wordt de reiziger wat meer bij de
hand genomen. Er is een overdekte
wachtruimte, buiten hangt een elektro
nisch bord met tijden, bestemmingen en
de halte waar de bus vertrekt. Je kunt hier
alle kanten op: vanuit knooppunt Wenen
kun je naar 269 steden in heel Europa.
Om twaalf uur stipt vertrekt een ram-
volle bus naar het oosten. Chauffeur Va
lentin laat het stuur en gaspedaal tot aan
Boedapest over aan zijn Roemeense col
lega en landgenoot. Beide heren spreken
maar een paar woordjes Engels en Duits.
Tijdens de rit van acht uur wordt er dan
ook bar weinig gecommuniceerd met de
klanten. Valentin brengt zijn rusttijd
door met het naar binnen werken van
hartige snacks - aan zijn postuur te zien
is dat goed gebruik - en het voeren van el
lenlange telefoongesprekken met het
thuisfront. Voor weinig geld, dank je wel
Europese Unie.
Voor Feyenoordfans zal de reis voelen
als een bedevaart. Onderweg passeren we
Tatabanya, geboorteplaats van cultspits
József Kiprich. Ons einddoel, Arad, is een
van de inmiddels vele kerven op de ziel
van de doorgewinterde Kuipbezoeker.
Feyenoord, dat drie weken eerder nog de
Europa Cup I won, liet zich in 1970 in de
eerste ronde van hetzelfde toernooi uit
schakelen door het nietige UT Arad.
Daarna kwam Cruijff tot volle wasdom,
en ging de voetbalhegemonie van Rotter
dam naar Amsterdam.
Het zijn mijmeringen waar je onderweg
genoeg tijd voor hebt. Het Hongaarse
landschap trekt traag voorbij. In het land
van puszta, goulash en Ortón lijkt alles -
het gras, de struiken, het alomtegenwoor
dige onkruid - van dezelfde kleur groen.
De omgeving is eentonig, en dat versterkt
de lome, verveelde sfeer aan weerszijden
van de gangpaden. Mensen geeuwen, sla
pen, lezen. Mensen nemen deze Flixbus
niet om vrienden te maken. Het is een
goedkope manier om van A naar B te ko
men. Punt.
Do Yeon en Jong Hun zitten weggedo
ken in hun mobieltjes, maar zijn best
even bereid tot een fluistergesprek met
hun voorbuurman. De twee Koreaanse
studenten zijn op weg van Praag naar
Boedapest, waar het volgende hostel
wacht. Hoe oud ze zijn? ,,In Zuid-Korea
21, hier 19."
Dat zijn van die leuke weetjes die je
leert als je op reis bent, dat Koreanen de
tijd dat je in de buik van je moeder zit
meerekenen, en dat je op nieuwjaarsdag
je verjaardag viert. Zo kun je op 30 de
cember geboren worden, en twee dagen
Nederland kennen
we wel. Op de
Olympische Spelen
winnen jullie alle
medailles bij het
schaatsen
-Buspassagiers Do en Jong
••........Poznan
later al twee jaar worden. Do en Jong ken
nen Nederland wel, ze zijn er zelfs al eens
geweest. In Amsterdam, Zaanse Schans
natuurlijk. ,,En op de Olympische Spelen
winnen ze alle medailles bij het schaat
sen!"
We zijn in Boedapest. Fifteen minutes
pause", snauwt de chauffeur. De twee Ko-
reanen nemen afscheid, gaan nieuwe
avonturen tegemoet. Voor de anderen is
het haasten. Het is tijd voor een plaspauze,
en wat eten.
Het eerste plan gaat al niet door: de me
vrouw bij de wc accepteert geen euro's,
Hongaarse florinten moet ze hebben.
Waar had ik die zo snel vandaan moeten
toveren? De blik aan de andere kant van de
tafel is niet mis te verstaan: niks mee te
maken, je houdt het maar even op. Lekker
dan.
Met een broodje in de rugzak gaat de
reis verder. Eenmaal op de snelweg maar
even naar de wc in de bus. Die is zoals het
hoort: krap, donker, het stinkt en de kraan
doet het niet. We moeten het er maar mee
doen. Je kunt voor een dubbeltje niet al
tijd op de eerste rij kunt zitten.
Om kwart over acht 's avonds, kort na
dat we voor het eerst een boer met paard
en wagen over de akker hebben zien rij
den, doemt Arad op. De bus is nog een
keer kort gestopt, tijd voor een warme
maaltijd is er nog niet geweest. Voor
35,35 euro hebben we een glimp van vier
landen gezien, maar toch vooral veel snel
weg. Een dag om snel te vergeten. Onver
getelijke herinneringen maken: dat doen
we dan morgen maar.
zijn we 21 jaar, hier 19'
Gdansk
POLEN
W Wroclaw
TSJECHIE
Bratislava SLOWAKIJE
Boedapest
Wenen 3
HONGARIJE
ROE
MENIË
Arad
SERVIË
