WIM HOFMAN
Greetje
-dl
TBS van
Goesenaar
verlengd
met één jaar
7
Mijn moeder zong weleens
wat als ze aan het koken was
of bij ander huishoudelijk
werk, zoals aardappelen schillen, bo
nen doppen, sokken stoppen. Ze
zong liedjes als Twee ogen zo blauw of
Op de grote stille heide, maar ze zong
ook ooit over Greetje. Greetje wilde
naar haar moeders graf, kreeg daar
voor straf en droeg een brandnetel
kleedje. Zoiets vond ik een vreselijk
idee. Ik wist wat brandnetels waren
en je kreeg er blaasjes van op je han
den of armen of kuiten. Dat iemand
een jurk van brandnetels droeg, leek
me haast onverdraaglijk.
De melodie van het liedje heb ik
niet onthouden. Misschien verzon
mijn moeder het zelf. Ze hield ook
van sprookjes en daarin kwam nogal
eens een spinnewiel voor. Zo las ze
ooit een verhaal voor van een jong
meisje dat een hemd van netels
moest weven, iets wat ze wel wilde
doen om een of andere betovering te
verbreken. Het leek mij een onmoge
lijk karwei.
Nu las ik dat het echt wel mogelijk
is om van brandnetels iets te weven,
een werkje voor in de herfst, als de
netels minder prikken. Je moet de
brandnetels net als vlas behandelen
om de lange vezels los te krijgen.
Weken dus en dan krijg je een viezig
goedje dat vreselijk stinkt, zoals vlas
dat vroeger ook deed. Maar je krijgt
daardoor niet alleen lange vezels,
maar ook een goed werkende mest
voor tuinplanten!
Weven van vlas of brandnetels is
een geduldwerkje. Het spinnen al
leen al, maar ook het weven. Maar
linnen kon lang mee en bracht geld
op. Het spinnen en weven was vroe
ger thuiswerk, en vooral iets voor
meisjes, want die moesten toch dik
wijls thuis blijven.
Misschien kreeg Greetje uit het
liedje van mijn moeder straf, omdat
ze niet thuis wilde blijven, maar naar
haar moeders graf liep. Ik maakte
toen ik vier jaar was een heel ver
keerde voorstelling van een brandne
telkleedje. Dat ik er pas onlangs ach
ter ben gekomen dat je van brandne
tels hemden kunt weven, maakt me
een beetje beschaamd en achter
dochtig: misschien zijn er nog wel
duizend andere dingen waar ik ver
keerd over denk
dwangverpleging voor de 41-ja-
rige overvaller M. T. wordt met
één jaar verlengd. De rechtbank
in Middelburg heeft dat gisteren
beslist.
De Goesenaar kreeg in 2002 al
een celstraf van tien jaar. T. heeft
nog steeds een stoornis en de
kans op herhaling is ook nog
steeds aanwezig. Deskundigen
adviseerden een verlenging van
twee jaar. Die tijd stelden zij no
dig te hebben om risico's uit te
sluiten.
T. en zijn twee jaar jongere
maat B. K. overvielen op 8 no
vember 2001 een BP-station bij
hen in de wijk in Goes. De ex
ploitant daarvan, de toen 50-ja-
rige Gillis Brouwer, werd daarbij
neergestoken en overleed ter
plaatse aan zijn verwondingen.
Camerabeelden lieten zien dat
de twee het benzinestation bin
nenstormden, dat T. naar de
kassa liep en Brouwer zonder
veel omhaal met een mes neer
stak. Toen de kassa niet open
ging, vertrok het duo met enkele
pakjes sigaretten.
K. werd veroordeeld tot een
gevangenisstraf van 14 jaar; er
was 18 jaar cel geëist
De Zeeuwse
landmeter M.
Hartman (50) uit
Sas van Gent raakte
woensdag tot zijn
middel muurvast in
het slib voor de kust
van Hoedekenskerke.
De hulpdiensten rukten
massaal uit om hem te
redden. ,,Het had geen
half uur langer moeten
duren", blikt hij terug op
de levensgevaarlijke
situatie.
artman liep op het
slib om veranderin
gen in de zandbodem
voor de kust te meten.
Het was zijn eerste
keer op het stuk grond. Ter hoogte
van Moertjesdijk, een paar hon
derd meter van de oever, begon hij
weg te zakken in het modderige
zand. ,,Ik had de indruk dat ik nog
wel kon doorlopen. Ik was halver
wege en zag verderop vast zand
liggen. Niet zeuren, maar door
gaan, dacht ik. Maar het bleek he
lemaal geen vast zand te zijn. En
inmiddels zat ik tot mijn knieën in
het slib", zegt Hartman.
Omdraaien was geen optie
meer. Bij elke draai zogen zijn voe
ten zich direct vast in het zand. Hij
besloot met pijn en moeite door te
blijven lopen. ,,Dat werd steeds
zwaarder en op een gegeven mo
ment kon ik gewoon niet meer
verder."
Zijn waadpak zoog zich volledig
vast. Er moet nu iets gebeuren, an
ders gaat het mis, dacht Hartman,
zich bewust van het opkomende
water dat binnen enkele uren bij
hem zou zijn. Hij belde zijn baas.
Die alarmeerde direct de hulp
diensten.
Vastgezogen
De brandweer was er snel, en een
brandweerman wist met een lad
der bij hem te komen. ,,Hij snapte
niet dat ik zo ver was geraakt. Hij
zei dat ik een superconditie had,
wat ik overigens totaal niet heb",
lacht hij. Maar het lukte de hulp
verlener niet om Hartman los te
trekken. De KNRM werd opgeroe
pen. Met een slikslee wist een red
dingswerker bij het tweetal te ra
ken. Samen probeerden ze Hart
man los te krijgen. ,,Maar mijn
waadpak zat zó vastgezogen. Daar
zat geen beweging in."
Na veel wrikken, kwam zijn
voet los uit het pak. De rest van
zijn lichaam volgde en hij werd op
de slikslee gelegd, zijn waadpak
achterlatend in het zand.Een heli
kopter bracht de landmeter naar
de dijk. ,,Ik heb normaal hoogte
vrees, maar die vlucht had nog wel
wat langer mogen duren", zegt hij
nuchter. De twee hulpverleners
werden daarna gered uit hun
hachelijke situatie op het slib. De
reddingsactie duurde in totaal
bijna twee uur.
Dankbaar
Eenmaal op de dijk besefte Hart
man waaraan hij was ontsnapt.
,,Ik zag dat het water inmiddels al
kwam tot de plek waar ik vastzat.
Het had geen half uur langer moe
ten duren. Ik ben de KNRM en
brandweer echt ontzettend dank
baar voor hun snelle en professio
nele optreden. Zonder hen was
het heel anders afgelopen."
Hij ging gisteren alweer op pad
als landmeter. Toch merkt hij dat
hij wat angstiger is. ,,Het was een
inschattingsfout van mij. Daar
door ben ik nu voorzichtiger. Maar
ik ben gelukkig niet de eerste
landmeter die te ver is doorgelo
pen en vast kwam te zitten."
Hartman vindt dat voor de kust
bij Moertjesdijk een waarschu
wingsbord zou mogen komen.
,,Stel je voor dat er kinderen gaan
spelen daar, dan heb je echt een
probleem. Het bord zou mensen
moeten informeren over het slib-
gevaar. Dat is overigens niet het
zelfde als drijfzand, zoals het eer
der werd genoemd, maar heeft wel
hetzelfde effect. Levensgevaarlijk."
vrijdag 19 juli 2019
De wereld van Wim Hofman, schrijver/illustrator
MIDDELBURG De tbs met
'Wat als hier kinderen gaan spelen?'
De KNRM met een slikslee bij de vastgeraakte Hartman. Rechts een brandweerman. foto hv zeeland
Bas Bareman
Hoedekenskerke
H
