Slotconcert rond Lisa Jacobs vol romantiek
ZEELAND 17
aan te sporen tot applaus, terwijl er
verder niks gebeurt. Ja, hij vangt een
hoedje op uit het publiek. Niet met
zijn hoofd, maar met zijn hand, om
het hoofddeksel snel op de kruin te
zwiepen. De helft van de tijd loopt hij
naar een smartphone om een ander
muziekje te kiezen. Je zit te wachten
op een grande finale, maar het is
vooral geschreeuw en weinig wol.
Langdradig
Helaas zijn de voorstellingen van de
acrobatische circusperformance Pie in
the Sky in een tent op de Spuistraat
stijf uitverkocht. Dan maar naar Piep
schuim, een begaafd muzikaal duo
dat tevoorschijn piept uit twee grote
nestkasten die aan een boom zijn
vastgesjord. Zo leuk als die voorstel
ling is, zo langdradig is El Goma die
tegenover Piepschuim kinderen staaf-
ballonnen door midden laat slaan.
Zijn evenwichtsact is een stuk leuker.
De hoelahoep-voorstelling van Clap
Clap Circo is ronduit briljant. Goede
timing en expressie, maar bovenal
de kinderwagen. Met de scootmo-
biel/rolstoel als goede tweede. Tenzij
je een plekje op een tribune hebt we
ten te bemachtigen, is de kans op een
botsing groter dan op de gevaarlijkste
kruising in Zeeland.
Valt er ondanks enkele blauwe plek
ken wat te genieten op Onderstroom?
Soms wel, soms niet. De luchtacroba-
tiek van La Galina de Metal is af en toe
knullig. Tot drie keer toe mislukt een
poging tot handstand. Ook bij Capu-
chini Circo vraag je je zo nu en dan af:
waar zit ik naar te kijken? Waar de ene
clown een spannende act opvoert, is
zijn collega vooral bezig het publiek
Het Festival pakte in deze
21ste editie uit met enkele
nieuwe elementen. De
keuze om het slotconcert te laten
verzorgen door een ander gezel
schap was er een van. Met violiste
Lisa Jacobs nodigde Ramón Jaffé
een publiektrekker uit. Zij bouwt
aan een internationale carrière en
met het ensemble The String So-
loïsts (Amsterdam) bracht zij een
fris en afwisselend programma
met werken van barok tot twintig
ste eeuw.
Het Concerto in D van Locatelli
was het eerste uit de reeks van
twaalf Concerti L'Arte del Violino.
Deze concerten werden in 1733 uit
gegeven in Amsterdam en zouden
een grote invloed hebben op de
ontwikkeling van de vioolconcer
ten daarna. Het bijzondere aan
deze composities is de hoge eisen
aan de uitvoerder, die technisch al
les moet aankunnen. Er wordt veel
in het hoge register gespeeld wat
intonatiemoeilijkheden kan ople
veren, de boogvoering is moeilijk
en het tempo is vaak erg snel. Ja
cobs had er geen enkele moeite
mee en het ensemble volgde goed.
Opvallend in deze concerten is het
capriccio aan het einde van de
hoekdelen. Het lijken cadensen,
maar zijn uitgeschreven uiterst vir
tuoze solodelen waarin de uitvoer
der alles uit de kast moet halen. De
effecten werden eensgezind ge
bracht, de pizzicati klonken spits
en het enthousiasme spatte van de
musici af.
Zwoel
De Nocturne in d voor cello (Ramón
Jaffé) en strijkers van Tsjaikovski
was een werk waarin de romanti
sche, zeer zwoele kant van de com
ponist werd uitvergroot.
Verrassend lieflijk en roman
tisch klonk Rêve d'Enfant van Eu-
gène Ysaye. Heerlijk wiegende
muziek met een verstild slot
In Variazioni op Une Larme van
Rossini soleerde Ramón Jaffé. Ros
sini schreef op latere leeftijd een
reeks pianowerkjes (Zonden van
de ouderdom). De Traan met varia
ties (in een bewerking van Jaffé
voor cello en strijkers) zit vol ver
driet, maar ook de typische Rossini
humor is te horen. De variaties zijn
technisch moeilijk voor de cellist
met vooral ingewikkelde glissandi.
Na de pauze presenteerde het
Ensemble Serenade in Es van Suk.
Dat hij een leerling/schoonzoon
van Dvorak was, kwam uit in het
karakter van het werk, Het is uitge
sproken romantisch met een Oost-
Europese ondertoon. Deze keer
geen solist en meer aandacht voor
de persoonlijke kunde van de en
semble-leden. De koraalachtige
passage in het slotdeel kwam
plechtig over.
Een slotconcert van een festival
vraagt om een spetterende uit
smijter. Die kwam er met drie
werkjes van Piazzolla. De duo-
werken voor viool en cello Amor en
Escualo klonken uitermate harts
tochtelijk, Jaffé en Jacobs brachten
de muziek gepassioneerd. In Liber-
tango, met het opzwepende ritme,
kwam het speelplezier van de mu
sici goed over.
knap om twintig hoelahoeps
rond je lichaam te laten
draaien. Kinderen vinden het
geweldig. Ook Checkpoint
Henry mikt op kinderen. Ze
kunnen een visum krijgen als
ze verklaren dat ze brave zie
len zijn. Na een paar stem
pels gaat de slagboom open.
Grappig? Nee. Kinderachtig,
ja!
Bruid
Om de lachspieren echt te
trainen, moet je naar Mur-
muyo op de Oude Markt.
Vorig jaar was hij al op
Onderstroom als ver-
keersontregelaar. De
wit geschminkte en in
rood-gele overall gesto
ken straatartiest ontre
gelt nietsvermoedende
toeschouwers. Met ge
baren en gefluit pakt hij
biertjes af en maakt hij
dames het hof. Naar de
partners trekt hij een
lange neus. Het gaat
zelfs zover dat hij zich in
de echt laat verbinden.
Twee huwelijkskandi
daten zien er - knielend
voor een uit het publiek
benoemde dominee -
toch maar van af. Mur-
muyo spijkert ze vervol
gens aan een denkbeel
dig kruis. Uiteindelijk
stemt een mevrouw toe
en klinkt 'daar komt de
bruid'. Een auto rijdt het
de markt op. Uit de kof
ferbak haalt de clown
emmers. Iedereen ver
moedt confetti, maar er
zit water in. Murmuyo
slingert ze leeg over het
publiek. Zo eindigt een
middagje Onderstroom
met gebutste schenen
en een natte broek.
maandag 8 juli 2019
en zere schenen
Veel publiek op het Bellamypark, het hart van het festival.
De Zeeuwse Concertzaal in Mid
delburg liep zaterdag redelijk vol
voor het slotconcert van het Mu
ziekfestival Middelburg. Alles
draaide rond violiste Lisa Ja
cobs en haar strijkersensemble
en artistiek leider Ramón Jaffé.
Jeanette Vergouwen
RECENSIE
Kamermuziekfestival Middelburg
Werken van Locatelli, Tsjaikovski,
Ysaye, Rossini, Suk en Piazzolla.
Door Ramón Jaffé, Lisa Jacobs
en The String Soloïsts. Gehoord
zaterdag 6 juli in de Zeeuwse
Concertzaal in Middelburg.
Evenwichtskun
stenaar El Goma.
