ning van mijn eigen expositie in het Rijks
museum. Ik kan geen groter verjaardags
cadeau krijgen.'' (De opening is inmiddels
achter de rug; het interview vond kort er
voor plaats, red.)
De tentoonstelling 12XErwin Olaf, naar
aanleiding van de overdracht van zijn kern
collectie van vijfhonderd afdrukken van
foto's, boeken, posters en video's aan het
museum, vormt het derde hoogtepunt van
2019. Twee ton kreeg hij ervoor. ,,Ik ben
wel lief, maar niet te lief. Het is zweten aan
beide kanten. Tegen jonge fotografen zeg ik
ook: beter 10 euro dan tien complimenten."
,,Ik kan er ronddwalen, ontdekken, ont
snappen. Ik ben er wel veertig keer geweest
en zie steeds weer andere werken die mij
inspireren. Ik zie overeenkomst tussen ou
dere schilderkunst en mijn geënsceneerde
fotografie. Ik registreer niet de werkelijk
heid, maar mijn verbeelding. Dat deden
de oude meesters ook. Ook in Rembrandts
tijd werden mensen gecast, zoals zijn 'volle
naakte vrouw'. En waarom legde Liotard in
godsnaam een ontbijtende vrouw vast en
ik een dame in de keuken? Schijnbaar zin
loze taferelen. Kennelijk is er een niet-afla-
tende dwang ons op die manier te uiten.''
,,Nee. Maar je moet beeldende kunst ook
niet overschatten. Soms is het schromelijk
overrated, zeker moderne kunst. De makers,
en ik ben geen uitzondering, kunnen er
heel goed over lullen. En eerlijk: de jour
nalistiek is ook nooit kritisch, het is alleen
maar halleluja. Terwijl ook economische
motieven, luiheid en interessantdoenerij
een rol spelen. Je ziet bezoekers weleens
schaapachtig vijf minuten naar een doek
of installatie kijken puur omdat anderen
dat doen. Je kunt er ook langslopen in 30
seconden. Kevin was nog nooit in het
Louvre geweest, hij wilde de Mona Lisa
zien. Nou, hij had net zo goed naar een
koekblik kunnen kijken. Je staat op 20
kilometer afstand van een doek zo groot als
een postzegel achter een dikke glasplaat
met duizenden anderen die alleen willen
afvinken dat ze er geweest zijn. Geen klap
aan. Loop eens wat verder naar onbekender
werk dat mooi is!''
,,De exposities in D en Haag kostten veel
energie en tijd. Vijfjaar geleden begonnen
de eerste gesprekken. Heel intens. Inmid
dels ben ik ervaringsdeskundige en weet
ik hoe het gaat: na een paar maanden is het
PASPOORT
Erwin Olaf Springveld
Geboren
2 juli 1959, in Hilversum.
Opleiding
School voor de Journalistiek.
Loopbaan
Begint met journalistieke en
documentairefotografie,
maar kiest al snel voor
geënsceneerde beelden en
portretten waarbij hij alles
zelf regisseert, van het
uitkiezen van het model tot
decors, make-up en belich
ting. Werkt in opdracht voor
onder meer Nieuwe Revu,
Heineken en Microsoft.
Maakt in de jaren 80 furore
met de series Squares en
Chessman, met Mapple-
thorpe-achtige shockfoto
grafie. Daarna wordt zijn
werk meer museaal en
genuanceerd. Hij ontwerpt
de euromunt met Willem-
Alexander in 2013 en foto
grafeert het Koninklijk Huis
in 2017.
Privé
Getrouwd met Kevin Ray
Edwards.
Wat heeft u met het Rijksmuseum?
Dat klinkt niet echt hoogstaand.
Eerst Den Haag, nu Amsterdam: u rolt
van de ene in de andere expositie. Hoe
voelt dat?
ZATERDAG 6 JULI 2019 11
