'Net als
Rembrandt
registreer ik
niet de
werkelijkheid,
maar mijn
verbeelding'
t
Sinds kort praat Erwin Olaf tegen een
piepklein fotootje van zijn vorig jaar over
leden moeder. Geen hele gesprekken, maar
korte zinnetjes. Over banale onderwerpen.
Maar ook over het gemis dat erin hakt.
Vooral in turbulente tijden kan niemand
die lege plek opvullen, voelt hij. Zijn rech
terhand Shirley den Hartog niet, vrienden
niet, zijn man Kevin evenmin.
„Kevin zegt: houd je mond nou maar. En
kruipt dan dicht tegen me aan. Ik gebruikte
mijn moeder om ongegeneerd stoom af te
blazen. Ze was het toch altijd met mij eens!
Gewoon knuffelen en lullen. Ze troostte
me. Ik houd mezelf voor: hallo, ik ben bijna
60, zij was 85 en lag er slecht bij. We moe
ten een kéér afscheid nemen. Maar na een
halfjaar denk ik: je mag nu wel terug
komen. Dat gebeurt dan niet. Het was me
heel wat waard geweest als ze dit allemaal
nog had mogen meemaken. Apetrots zou ze
zijn geweest. Maar goed, het is wat het is.''
Met 'dit' bedoelt Olaf onder meer zijn
grote overzichtstentoonstelling in het
Haagse Gemeentemuseum en het Foto
museum Den Haag die tot half juni duurde.
En de lovende kritieken en stormloop aan
bezoekers, ook koning Willem-Alexander
en koningin Maxima kwamen op de val
reep kijken naar het oeuvre van de foto
graaf.
Olaf leidde hen rond en die ontmoeting
ontroerde hem. Enorm. ,,Wat een mooi
land hebben we. Wat een vrijheid van
meningsuiting. Ik heb schandalige foto's
gemaakt en mocht het Koninklijk Huis
portretteren. Die mensen verkeren in
een kwetsbare positie en toch zeggen ze:
kom, laten we eens met die malle nicht
praten. Dat vind ik waanzinnig."
Wat zijn moeder ook niet meemaakt:
zijn 60ste verjaardag. Olaf- 'ik heb sinds
kort een stylist, want ik kocht steeds maar
weer van die Fred Perry-homopolo's' -
loopt op Zeeman-sneakers en draagt een
strakke pantalon en even gestroomlijnd
shirt. Met zelfspot: ,,Emfyseem is de ideale
ziekte voor mij. Kijk eens hoe slank ik ben.
Ik blijf een catwalk-beauty.'' Dan serieuzer,
terwijl hij naar adem hapt: ,,Door de pro
gressie is het inmiddels een wezenlijk on
derdeel van mijn leven. Alsof er een ballon
in mijn longen wordt opgepompt. Toch heb
ik een gouden bestaan. Straks vaar ik op de
rondvaartboot waar Kevin als ober werkt
met honderden genodigden naar de ope-
Vuile handen
10
1
De foto's bij dit interview
werden gemaakt door
Feriet Tunc (43). Anders
dan gebruikelijk, vroe
gen we de geïnter
viewde door wie hij zich
zou willen laten fotogra
feren. Olaf: ,,Hij begon
twintig jaar geleden bij
mij als student aan de
kunstacademie in Den
Haag, nu is Feriet een
rots in de branding in de
studio. Een werkpaard,
nooit bang zijn handen
vuil te maken. En hij
zoekt altijd de zonnige
kant op; dat is fijn, want
zelf ben ik nogal goed in
de sombere kant.''
