Weer even thuis Terug naar de plek van je jeugd
9
'Benieuwd of de
muurschildering
op mijn kamer
nog bestaat'
Met Linda Geuze (1975) zijn we weer
even thuis op de Nadorstweg 42b.
Vroeger gelegen aan de rand van
Middelburg en nu omringd door
nieuwbouw.
Linda Geuze voor het
laatste huis aan de Na
dorstweg. Na nummer
42b begon het Middel
burgse buitengebied.
toch echt op iedereen thuis, dus
dat ruilen is goed gegaan. Wel ben
ik nog steeds de meest dwarse, ik
ben geen schaapje dat met ieder
een meeloopt.'
'Ik ging naar de Faukeliusschool
hier vlakbij, toen nog een klein
schooltje, en later naar de middel
bare school in Goes. De zondag
was een dag apart. Het hek van de
oprijlaan ging dicht en we speel
den niet met de kinderen uit de
buurt. We aten soep en geroosterd
brood. En in de Segeerstraat gin
gen we naar de kerk, met z'n allen
op de fiets. Behalve in de zomer.
Dan gingen we op vakantie naar
de Prooijenseweg. Mijn vader had
daar op een gegeven moment een
groot stuk land gekocht. We
noemden het Prooijenburg. Daar
stonden een schuur en drie cara
vans en daar sliepen we dan de
hele zomer. Mijn ouders verhuur
den ons huis op de Nadorstweg,
inclusief fietsen.'
Linda vertelt over haar kamer
van vroeger. 'Ik ben benieuwd of
de muurschilderingen nog be
staan. Op een gegeven moment
had ik een palmboom met zons
ondergang geschilderd. Om het
project echt te laten lijken heb ik
toen ook zand en een hoop stenen
naar mijn kamer gesjouwd. He
laas moesten die van mijn vader
weer naar buiten.
Mijn ouders zijn op een gege
ven moment uit elkaar gegaan. En
ondertussen woont mijn vader
ook niet meer op de Nadorstweg.
Maar met plezier denk ik terug
aan wat hij opbouwde en aan
mijn allerjongste jaren. Ik vind
Linda in de tuin van haar ge
boortehuis. Haar vader had
rond het huis een soort mini-
boerderijtje gemaakt.
hem een vooruitstrevende den
ker, hij had altijd plannen. Hij
dacht niet klein. Al vind ik hem
wel ouderwets.' Linda glimlacht
alweer.
'Ik ben twee keer met hem naar
Groot Brittannië geweest. Wij
met z'n tweetjes. De eerste keer
toen ik dertien was. Hij kon geen
Engels, en ik kon toen net havo 1
Engels. Dat was een geweldig
avontuur. Met de Olauline over
varen naar het zuiden van Enge
land zonder dat we iets geregeld
hadden. Wel heb ik mijn fotorol-
letje die vakantie verkeerd in het
toestel gedaan, dat was jammer.
Drie jaar geleden hebben we
het nog eens overgedaan en zijn
we samen naar Schotland ge
weest. Mijn vader kan nog steeds
geen Engels. Ook toen hebben we
niets van tevoren geregeld. Het
was opnieuw heerlijk.'
'Na mijn middelbare school ben
ik in de buurt Toerisme gaan stu
deren. Het leek me mooi om te
gaan reizen, maar daar is het niet
echt van gekomen. Ik ben qua
werk verzeild geraakt in de
Campveerse toren in Veere, niet
ver van hier. Ik werk daar met veel
plezier. Jarenlang heb ik de reser
veringen voor gasten en bruilof
ten geregeld. En nu voer ik de ad
ministratie. En als ik niet werk,
ben ik hier in de Herenstraat bij
de kinderen of ik timmer aan een
mooi project in huis. Dit is nu
mijn thuis.'
LIESBETH LABEUR
et was geweldig
hier toen we jong
waren.' We zijn
op bezoek bij
I Linda Geuze, 44
jaar. Ze is geboren en getogen in
Middelburg en nog steeds woon
achtig daar. Ze woont nu hartje
binnenstad, met haar twee puber
zoons en peuterdochter, in de He
renstraat. 'Ik woonde vroeger he
lemaal aan de rand van de stad, in
het laatste huis aan de Nadorst-
weg, op nummer 42b. Daarna
stopte de stad. In de tuin hadden
we dieren en een bunker. En na de
sloot kwamen de rugbyvelden en
de stormbaan van het leger. Ieder
een uit de buurt speelde hier. Dat
is ongelooflijk veranderd met alle
nieuwbouwwijken. Veerse Poort,
Park Nieuwenhove.'
Linda haalt er enthousiast foto's
bij. 'Kijk, op deze foto ben ik zes
jaar. Ik sta bij het weitje naast ons
huis. Mijn vader had om het huis
een soort miniboerderijtje ge
maakt. Met dieren en met speel
toestellen. We hadden een voli
ère, pauwen en schapen. En gei
ten die we molken. Als het warm
was stonden de geiten in de bun
ker, waar het koel was. Voor het
huis zat mijn overgrootmoeder in
Walcherse dracht op een bankje.
Zij woonde ook bij ons. En we
hadden een paard, Yvonne. Wit,
bruin en zwart gevlekt. Als er een
kinderfeestje was bracht m'n va
der iedereen thuis met paard en
wagen. Later werd de miniboer-
derij een tuinderij. Alles veran
derde.'
Linda loopt naar de kruising
van de Prooijenseweg met de Na-
dorstweg. Ze wijst op de stoep.
'De Nadorstweg zelf lijkt niks ver
anderd. De bomen zijn misschien
iets groter, maar de stoep ligt er
nog hetzelfde bij. Zelfs het bankje
staat er nog,' roept Linda enthou
siast. 'Maar op het weitje van m'n
pa staat nu een grote schuur.'
Heb je hier altijd gewoond, ben
je hier geboren?
'Nee, als enige van ons gezin
ben ik in het Gasthuis in Middel
burg geboren. Ik was toen al
dwars, ik lag in stuitligging. De
rest, mijn broer en vijf zussen,
zijn thuis geboren.
Over dat ziekenhuis heb ik nog
wel een mooi verhaal. Vroeger, als
je gebaard was, mocht je een mi
nuutje bij je moeder zijn en
daarna werd je weggebracht en
gecontroleerd en werd de moeder
gepoetst. En daarna kwamen de
kinderen terug. Maar mijn moe
der kreeg de verkeerde terug. Ze
zei: 'net had mijn kind veel meer
haar.' En haar buurvrouw zei: 'ja,
die van mij lijkt ook anders.' En
toen hebben ze hun kinderen ge
ruild. Als kind heb ik daar wel
eens over gefantaseerd. Wat als ik
ergens nog een andere moeder
had? Linda lacht vrolijk. 'Ik lijk
GO ZATERDAG 6 JULI 2019
FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
REPRODUCTIE DIRK-JAN GJELTEMA
Op vakantie
in een weitje
vlak bij de
Nadorstweg
