Hoe vertel ik onze
vrienden dat wij
hun kinderen als
stoorzenders zien?
Ik heb er een hekel
aan dat mensen
mijn man over zijn
kale hoofd aaien
JOOST MAG 'T WETEN
Wat nou 'aardig begroeten'?! Niks aardig
begroeten, althans voorlopig niet. Laat ik daar eens
mee beginnen.
Er is met leeftijden iets vreemds aan de hand:
niemand wil behandeld worden overeenkomstig
zijn leeftijd. Kinderen willen niet als kind worden
behandeld, volwassenen horen niet graag 'je bent
nou volwassen, dus je had beter moeten weten'. En
bejaarden willen liever niet oud zijn. Iedereen van
80 en ouder hoort graag dat hij eruitziet of hij
nauwelijks 70 is. Maar om ons - ik ben ook lid van
de elkedagpillenclub - te behandelen als kleuters
is weer het andere uiterste. Dus dat aaien over de
bol, goedbedoeld of niet, moet afgelopen zijn.
Uw man heeft er ooit iets van gezegd: hielp niet.
Dan resteert de uitdrukking: niet goedschiks dan
kwaadschiks. Gaat u nu iets voor uzelf doen me
vrouw, dan handel ik het verder af met uw man.
Dag meneer, even onder ons. Als ze weer eens
kleinerend aaien, zitten uw handen waarschijnlijk
ter hoogte van het kruis van de aaier. Moet ik meer
zeggen? Even een korte greep en flink knijpen. En
dan vragen: 'Biertje, jongen?'
Daarna kunt u tegen uw vrouw zeggen: 'Je mag
die mensen voortaan gerust weer aardig begroeten.'
Het is treurig hoe vaak ik brieven krijg van
mensen die iets netjes aan willen pakken wat
helemaal niet netjes aangepakt hoeft te worden.
En dat alleen om familieleden, buren, vrienden
of vage kennissen niet voor het hoofd te stoten.
Een kleine greep uit de afgelopen weken: de
vrouw die een vriendin niet durfde zeggen dat
ze niet meer elke avond naar een popfestival
wilde, de vrouw die haar verjaardag nauwelijks
durfde vieren vanwege twee ruziënde vriendin
nen, een jongeman die zijn verkering niet durfde
uitmaken uit angst zijn vriendin te kwetsen, de
vrouw die niet naar haar tante durfde gaan om
moeder te ontzien - want moeder had ruzie met
tante. Laat ik ophouden met deze mistroostige rij,
waarmee ik makkelijk het hele magazine zou
kunnen vullen.
Natuurlijk vinden uw vrienden het leuk dat
hun kinderen zo'n trouwdag meemaken. Al
moeten ze de hele dag opletten dat die
stoorzenders geen dingen stukmaken of
overlast geven. Dat doen ze liever dan
een dure oppas regelen en betalen.
De kosten schuiven ze graag op uw
bord, terwijl zo'n huwelijk door
gaans al niet goedkoop is.
Wie trouwt er eigenlijk? U of de
vaste vriendengroep met lawaaiige
kinderen? Dus wie regelt het feest
zoals zij dat wil? U of het soepie?
Begrijpt u waar ik heen wil?
Mooi.
Wijsheid komt met de jaren.
Omdat acteur Joost Prinsen (76)
een eind op weg is, beantwoordt
hij uw vragen.
Mijn vriend en ik (28) gaan trouwen en hebben
een huwelijksdag met diner en overnachting
gepland voor onze familie en vriendengroep.
Nu hebben enkelen van hen kleine kinderen en
die willen we er eigenlijk niet bijhebben. Voor
ons zijn dat stoorzenders. Zij vinden het leuk dat
hun kinderen zo'n dag meemaken, wat ik ook wel
weer snap. Hoe pakken we dit netjes aan?
Leden van de voetbalclub van mijn man (88) be
groeten hem nogal eens door over zijn kale hoofd
te wrijven. Een vorige keer zei hij er wat van. Toen
het opnieuw gebeurde, reageerde hij stoïcijns. Ik
(vrouw, 76) was erbij en vond die mensen meteen
onsympathiek. Had ik beter vriendelijk kunnen
blijven bij zo'n begroeting? Of heb ik er goed aan
gedaan ze links te laten liggen?
Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg de
kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw vraag
naar joostmagtweten@persgroep.nl
ZATERDAG 6 JULI 2019 43
