'De vraag is:
wordt het
Stichting
de Einder Of de
Vereniging
voor
Euthanasie'
,,Mijn huis aan de Egelantiersgracht dat
zonder fotootje en met een warrige om
schrijving op Funda stond. Na lang aarzelen
fietste ik er toch naartoe. Zes meter hoge
plafonds, 130 vierkante meter, zeven ramen
op de gracht. Binnen een seconde wist ik:
dit is het! Acht ton moest ik ervoor neerleg
gen. In 2003, en ook toen een enorm bedrag.
Maar ik bedank mijn woning nog elke dag
als ik uit mijn slaapkamer kom. Waanzinnig.
,,Net als de ontmoeting met Kevin voor
de deur van een kroeg op Hartjesdag tien
jaar terug. Ik had een borrel op, we raakten
aan de praat. Eerst was het alleen seks,
daarna kregen we een echte relatie. Ik
mocht blijven. I finally met my match. Kevin
laat zich niet de kaas van het brood eten, hij
is klein, maar fijn en strijdlustig. Hij moet
ook wel stevig in zijn schoenen staan, an
ders is er geen reet aan. Het is soms lastig,
al die aandacht voor mij. Daarnaast: ik ben
21 jaar ouder en heb een progressieve aan
doening.''
,,Hij zei: dat geeft toch niet. Ik zorg voor je.
Hoe geweldig is dat? Nou moet ik wel zeg
gen dat ik hem af en toe aan die uitspraak
moet herinneren. 'Zeg, Kevin...' Nee hoor,
grapje. Nu schaam ik me weleens omdat ik
niet wist hoe groot de impact van die ziekte
zou zijn. Lopen in New York lukt nog wel.
Van blok naar blok, dan hoop ik dat op elke
straathoek de verkeerslichten op rood staan
zodat ik een minuut kan pauzeren. Maar
laatst waren we in Parijs en dat was een
stuk lastiger. Soms zegt mijn lichaam 'stop'
en kan ik niet meer voor- of achteruit. Dan
moet ik drie minuten stilstaan en dan moet
hij dus ook drie minuten stilstaan. Dat
maakt mij droef.''
„Watfucking oud. Het is me nogal wat.
Ik weet: een koe zou zijn klauwen ervoor
dichtknijpen. Ik vergelijk mezelf met een
wasmachine. Je draait een x aantal wassen
en op gegeven moment beland je op de
schroothoop. Age is just a number, wordt
er wel geroepen. Echt niet! Na 60 jaar
wasjes slijt je en met mijn aandoening
waarschijnlijk ook nog sneller.''
,,Natuurlijk. Maar het is zoals het is. Ik
gebruik komende zomer om uit te slapen
en op mijn kont in mijn huis te zitten. Ik
heb zo veel gewerkt en gereisd afgelopen
jaar: twee keer New York, twee keer Sjang
hai, Australië, Vietnam, Londen, Parijs. ik
wil de komende zes weken mijn lichaam
koesteren en onder handen nemen. Ik wil
pilates onderzoeken, krachttrainingen.
Proberen die progressie naar achteren te
drukken. Het zou stom zijn als ik dat niet
deed. Ik stond laatst in mijn blote reet voor
de spiegel en dacht: sjeezus, ik heb de boel
een beetje verwaarloosd. Nauwelijks ge
sport door al het werk.
,,Verder wil ik voorsorteren op wat
komen gaat. D e overdracht van de kerncol
lectie is daar een onderdeel van. Mooi, die is
in veilige handen. Verder moet ik mijn
verantwoordelijkheid nemen ten opzichte
van Kevin en daarnaast kijken: wordt het
Stichting de Einder of de Vereniging voor
Euthanasie. De prognose is dat ik 70 jaar
word. Dan heb ik nog een decennium, maar
dat zal niet zijn: leuk dansen, springen en
poef ik val om.
,,Toch ben ik tevreden. Dat ik dit allemaal
mag meemaken, denk ik regelmatig. Dat is
niet iedereen gegeven. Ga maar eens naar
een ziekenhuis, tsjongejonge wat heftig. Ik
weet nog dat ik in de jaren 80 in het AMC
een vriend met aids opzocht. Liep ik door
de gang en keek ik naar binnen door al die
openstaande deuren. Ik zag voeten met
daarboven kooiconstructies omdat benen
zelfs de druk van dekens niet meer aankon
den. Dat beeld herinner ik mij tot op de dag
van vandaag. Dat is mij allemaal bespaard
gebleven. Ik sta op met emfyseem en ga
ermee naar bed, maar toch is het geen alles
overheersend onderwerp.''
Hoe reageerde hij toen u dat vertelde?
Wat denkt u bij het getal 60?
Bent u bang om dood te gaan?
ZATERDAG 6 JULI 2019 15
