Marjan Berk Veroordeelden blijven langer achter de tralies NIEUWS 17 Automatische kwijtschelding straf is voorbij We waren allemaal verliefd maar daar deden we nog niet zo veel mee AFSCHEID BIJNA VRIJ In mijn steeds maar uit dijende familie heerst de gewoonte alles te vieren. En wanneer ik zeg 'alles', bedoel ik ook ALLES. Maar omdat deze familie ook ijverig is, zijn ze meestal op de betreffende dag aan het werk. Zo vierden we de verjaardag van mijn dochter een maandje of vier later dan de eigenlijke da tum. Daar zitten wij niet mee. Een van haar broers had het lumineuze idee gehad een botter te huren. Daarop was een groot deel van de familie aanwezig en zo voeren wij op zondag het zee gat uit. Of moet ik zeggen: het 'Wad-gat' uit? werd met vereende krachten aan boord gehesen, waarna ik mij in een veilig hoekje installeerde, vlak naast de helmstok, met goed uitzicht op de familie. En op het Wad, waar tot grote vreugde van mijn jongste kleindochters af en toe een zeehondje vrolijk rond zwom. Het liefste wilden de kin deren direct te water gaan, maar we wisten ze ervan te overtuigen dat de manoeuvre 'man over boord' voor de botter vaartech- nisch te veel gevraagd zou zijn Zo zeilden wij met de Almere 1 helemaal op het zeil richting Den Oever, zonder motor - niets leu ker dan stilte - en met een beetje wind. Een beetje niks, met af en toe een gereefd zeil of een enkele fokbeweging recht voor de wind. Vergeef me, lezer, dit geheel uit de losse oude mouw geschudde schipperslatijn. naar lang geleden, naar 1946 om precies te zijn. We voeren met zo'n veertien puberende scholie ren op een botter vanuit Muiden naar de Waddenzee, en naar Vlieland. Ik had me tevoren via een vakantiebaantje suf gespaard: 45 gulden, vergaard door bij een familie huishoudelijk werk te verrichten. Dat bestond uit het schoonmaken van de slaapkamer en het wassen van een grote em mer met vuile sokken van de heer des huizes, die al in een sopje stonden te weken. Ik moest de finale uitspoelklus klaren. Van dit voor mij ongewone zware werk werd ik zo moe dat ik af en toe even moest uitrusten op de slaapkamervloerIk ver diende vijf gulden per week, in 1946 een astronomisch bedrag. Dit alles om het weekje op de botter te kunnen betalen. weer krachtig aan. Hoe leuk het was! We waren ook allemaal ver liefd, maar daar deden we nog niet zo veel mee. Soms maakte de korte golfstroom op de Zuiderzee ons misselijk. Hoewel, ik had en heb zo'n sterke maag, ik bleef ge woon in een grote pan tomaten soep roeren, terwijl de rest in de gangboorden over de nek ging... Veilig in een hoekje zittend van deze prachtig gerestaureerde i9de-eeuwse botter dacht ik aan het jongensboek Jaap Snoek van Volendam. Er werd een stuk dek schoongeboend, daarop stortte de kok een heleboel dampende gekookte aardappels en midden in die berg maakte hij een kuil waarin de verse vis werd gestort. Die vis werd voordat ze naar bin nen gleed nog even door de doop (zure saus) gehaald... En nu, aangeland in de haven van Oudeschild, aten wij aan de wal met goesting kraakverse kib beling! Veroordeelde criminelen kunnen maximaal twee jaar vervroegde in vrijheidstelling krijgen. Wie zich in de gevangenis misdraagt, moet zijn hele straf uitzitten. Het plan is even bijzonder als omstreden. Door de wet wordt de regel losgelaten dat iedereen een derde van zijn celstraf niet hoeft uit te zitten. Bijvoorbeeld: iemand die is veroordeeld tot twaalf jaar cel, blijft vanzelf 'slechts' acht jaar ach ter de tralies. Dat wordt nu tien jaar. Volgens Dekker is dat 'rechtvaar diger'. „Burgers snappen niet dat ie mand celkorting cadeau krijgt.'' Een meerderheid in de Tweede Kamer schaarde zich gistermiddag achter de bewindsman, al was er juist lang felle kritiek. Zo zou na een lange celstraf twee jaar te kort zijn om via verlof te resocialiseren in de maatschappij. Bovendien zou slechts zo'n 5 procent van ver vroegd vrijgelaten criminelen weer in de fout gaan. Welk probleem loste de minister nou op, vroegen advocaten, maar ook adviescollege Raad van State zich af. Toch was er in de Tweede Kamer nauwelijks oppositie. D66 en Christenunie lieten wel merken dat het plan vooral dat van VVD en CDA was, maar ook de kritische SP liet veel bezwaren varen. Goeddeels komt dat door het an dere aspect in Dekkers plan: gede tineerden gaan 'vanaf dag één' wer ken aan terugkeer in de samenle ving. En goed gedrag wordt binnen de gevangenissen beloond. Wie geen stennis schopt krijgt extra vrijheden, zoals werk buiten de ba jes, een lichter regime, of verlof om woonruimte te regelen voor na zijn straf. Omgekeerd krijgen gedeti- neerden die problemen maken juist een soberder regime. Punt van zorg bleef wel dat gede tineerden zouden kunnen 'kiezen' om hun totale straf uit te zitten, zo dat ze niet onder toezicht zouden kunnen worden gesteld nS hun straf. Gedetineerden die worden vrijgelaten kunnen worden ge volgd, maar juist bij criminelen die hun hele straf op cel blijven is dat lastiger. Reclassering Nederland waarschuwde zelfs voor 'ongeleide projectielen' die 'voor de samenle ving een veel grotere ramp zijn dan de huidige invrijheidstelling'. Dek ker denkt dat 'gat' te hebben ge dicht met een andere wet. Aan de hand van zulke toezeg gingen wist Dekker de majeure wet, toch met brede steun door de Tweede Kamer te krijgen. Na zware debatten over het blun derfestival rond Michael P. en met pittige discussies over bezuinigin gen in de advocatuur in het ver schiet, komt dat voor hem als een welkome overwinning. woensdag 26 juni 2019 GO Almere 1 Mijn wankele bejaarde lichaam De tocht voerde mij ook terug Die herinnering diende zich nu Hij kreeg bakken met kritiek, maar minister Sander Dekker (Rechtsbescherming) heeft zijn wet er door: criminelen komen niet meer automatisch vrij na twee derde van hun celstraf. Tobias den Hartog Den Haag Verzorgster Veronika Hoskova neemt afscheid van zwarte neushoornkoe Jasmina. Het dier wordt met nog vier soortgenoten, geboren in Europese dierentuinen, over enkele maanden losge laten in Akagera National Park in Rwanda, waar de soort sinds 2007 uitgestorven was. foto afp Kitchen NIEUW GEZICHT

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 17