Wat neem je
mee van thuis,
en wat niet?
Ik heb mezelf
nooit de vraag
gesteld welke rituelen
en waarden ik van
thuis zou meenemen
21
René Diekstra
\u deze week deel vier in de bioscoop
komt, denk ik terug aan de animatie
film Toy Story 3. In die film verlaat de
17-jarige Andy zijn ouderlijk huis om
te gaan studeren. Hij moet daarbij
keuzes maken tussen wat hij wel en niet mee
neemt. Van zijn talrijke speelgoedfiguren be
sluit hij er één mee te nemen en de rest in een
zak op zolder op te bergen. Zijn moeder vindt
de zak, denkt dat het om vuilnis gaat en gooit
'm in de afvalcontainer. De gedumpte speel
goedfiguren pikken dat niet, weten te ontsnap
pen en gaan op zoek naar Andy. De film eindigt
ermee dat Andy de speelgoedfiguren, die hem
hebben teruggevonden, aan het jonge meisje
Bonnie schenkt met wie ze een nieuw avontuur
beginnen, in deel vier. Nadat hij afscheid heeft
genomen, begint Andy aan zijn eigen toekomst.
Wil je als jongere een nieuwe levensfase
ingaan, zo maak ik op uit de film, dan kun je
niet alles meenemen uit de vorige en moet je
kiezen wat niet en wat wel mee te nemen. Na
het zien van de film realiseerde ik me weer dat
ik, toen ik als 17-jarige het huis uit ging, me ook
bezig heb gehouden met welke spullen, zoals
speelgoed, meubels en sportvoorwerpen, ik
wilde meenemen. Maar de vraag welke
gewoonten, rituelen of waarden ik wilde
meenemen en welke ik thuis zou laten, heb ik
me toen nooit gesteld. Een gesprek met mijn
ouders daarover, bijvoorbeeld over hoe vaak we
contact zouden hebben, waar ik hen van op de
hoogte zou houden en waaraan ik wel of niet
thuis zou (blijven) deelnemen of bijdragen,
heeft ook nooit plaatsgevonden.
Voor zover ik daarin keuzes maakte was dat
vooral ad hoc en, denk ik, ook niet zelden
onzorgvuldig. Dat moet mijn ouders herhaal
delijk verdriet hebben gedaan en een breuk tus
sen ons heeft zeker op de loer gelegen. Zover is
het gelukkig niet gekomen. Maar echte vrien
den zijn we, helaas, nooit geworden. Hoewel, zo
blijkt uit onderzoek, juist in deze periode daar
voor een levenslange grondslag gelegd kan wor
den. Daarom adviseer ik jongeren en ouders die
binnenkort uit elkaar gaan samen Toy Story 3 te
kijken. En daarna dat gesprek wél te voeren.
waarbij hij een soort kiekeboespel
met zichzelf kan spelen.'
Auw, daar priemt een
peutervinger in je oog
Aan haren trekken en in ogen en
wangen prikken zijn geliefde baby
spelletjes. In de meeste gevallen is je
baby hiermee gewoon je gezicht aan
het verkennen. Hij doet het niet om
je kwaad te maken. ,,Als je kind in je
oog prikt of in je wang knijpt, kun je
zeggen: 'Dit vind ik niet zo fijn''',
adviseert Ossen. „Vervolgens maak je
met de hand van je kind de beweging
die je wel wilt zien, bijvoorbeeld een
zachte aai.''
Zeg niet tegen je kind dat het stout
is omdat het aan je haren trekt. ,,Kin-
deren, hoe klein ook, gedraagt zich
naar wat wij van ze vinden. Als ze
vaak horen dat ze stout zijn, gedragen
ze zich ook vaker tegendraads.'' Ga
vooral niet terugslaan of knijpen, tipt
Verheul nog. ,,Wat je wel kunt doen,
is je baby iets anders geven waar hij
wel in kan knijpen. Het kan ook zijn
dat je kind gewoon graag wil knijpen,
en zo kun je in die behoefte voor
zien.''
Spelen? De baby trekt
liefst alles uit de kast
Je favoriete roman, de atlas en je
fotoalbums, een voor een trekt je
kind alle boeken uit de kast. ,,Ook dit
doet je baby waarschijnlijk omdat hij
op ontdekkingstocht is'', zegt Ossen.
,,Hij wil alle boeken voelen en bekij
ken. Het kan ook dat hij jouw reactie
interessant vindt.''
Wat moet je ermee? Ossen: ,,Zeg op
ooghoogte: 'Wat een mooie boeken
zijn dat hè?' En dan: 'Dit boek is van
mij, dat ga ik nu terugzetten. Hier
zijn jouw boekjes, hier mag jij mee
spelen.''
,,Je kunt ook boeken in de kast zet
ten waar je kind wel mee mag spelen,
of speeltjes op de onderste plank zet
ten'', vult Verheul aan. ,,Natuurlijk,
je künt je kind leren om de boeken te
laten staan, of om bijvoorbeeld maar
één boek uit de kast te pakken in
plaats van allemaal tegelijk. Sommige
baby's zullen dit snappen, maar de
meesten zijn hier nog niet aan toe.
Dan ben je het waarschijnlijk hon
derd keer per dag aan het uitleggen.
Een kind kan niet in één keer alles.
Het is daarom zo belangrijk om je als
ouder te verdiepen in de ontwikke
ling van een kind. Zo houd je de ver
wachtingen reëel.''
Diekstra adviseert
ouders en kinderen
naar Toy Story 3 te
kijken en te praten
over een nieuwe
levensfase.
dinsdag 25 juni 2019
GO
zo fijn, zeg je dan
ILLUSTRATIE ANNE STALINSKI
Reageren? rene.diekstra@persgroep.nl
