'Alcohol, drugs: alles was
te krijgen in De Vliethoeve'
'Het gaat nu goed in Kortgene'
'Je hoefde
maar een
lijstje in te
leveren'
5
De buitenruimte van
jeugdzorginstelling
De Vliethoeve.
Alle pupillen hebben een
eigen kamer.
Alle deuren zijn afgeslo
ten.
De ervaringen van oud
werkneemster Astrid van de
Griek met jeugdzorginstel
ling De Vliethoeve staan niet
op zichzelf. Betrokkenen
vertellen gelijksoortige ver
halen.
PETER ULLENBROECK
Een oud-werknemer, die ook
vanaf de start in 2009 bij De
Vliethoeve werkte en ano
niem wil blijven: ,,De eerste
vier jaar waren eigenlijk goed.
Vast personeel, vaste bewa
kers. Daarna nam het verloop
onder de medewerkers toe.
We kregen andere managers
met telkens andere ideeën, en
overdag was er geen beveili
ging meer. Daardoor kwam de
zorg voor de kinderen onder
druk te staan. Pupillen ver
dwenen te snel en te vaak in
de isoleercel. Wilden ze niet
naar hun kamer? Hup, naar de
time-out zoals de isoleer werd
genoemd. Dat begon me
steeds meer tegen te staan. Ik
had soms het idee dat kinde
ren gekker uit De Vliethoeve
kwamen dan dat ze erin gin
gen.''
Een van die kinderen is
Wendy. Haar achternaam
houdt ze liever voor zichzelf
'want ik moet wel door met
mijn leven'. Door problemen
thuis verbleef ze acht jaar ge
leden ruim een jaar in De
Vliethoeve. Wat haar vooral is
bijgebleven, is de verveling.
,,Er werd heel weinig met de
kinderen gedaan. Het was
vooral bankhangen. Uit verve-
ling werden sommige kinde
ren baldadig. Die gooiden dan
water in een stopcontact zo
dat er kortsluiting - of nog er
ger - brand kon ontstaan. Of
ze plasten er gewoon tegen
aan.''
Alcohol en drugs waren de
gewoonste zaken van de we
reld op De Vliethoeve, vertelt
de nu 25-jarige vrouw. ,,Alles
was er te krijgen. Je hoefde
maar een boodschappenlijstje
in te leveren en je kreeg het.
Gelukkig kende ik wel mijn
grenzen. Jongeren die op ver
lof mochten, smokkelden het
spul mee als ze terugkwamen.
Er werd wel gecontroleerd,
maar niet grondig. Veel kwam
toch het terrein op.''
Wendy's ouders, die van het
drugsgebruik hoorden op De
Vliethoeve, kaartten het pro
bleem aan bij de leiding. ,,Die
wist ervan'', zegt haar moeder
nu. ,,Maar ze konden niet veel
doen, was het antwoord. Jon
geren smokkelden de drugs
inwendig mee of stopten ze in
hun ondergoed. Verdergaan
dan fouilleren mocht het per
soneel niet. Daar maakte ik
me best wel zorgen over. Je
vertrouwt je dochter aan zo'n
instelling toe, en dan hoor je
dat.''
Ook in het geval van Wendy
werd haar ondertoezichtstel
ling (OTS) op De Vliethoeve
verlengd. Ze zou na driekwart
jaar weer naar huis mogen,
maar dat werd bijna een jaar,
omdat De Vliethoeve een per
soonlijkheidsonderzoek bij
Wendy bleef uitstellen. Dat
onderzoek was nodig om de
OTS af te ronden. Wendy's
moeder: ,,Wij kregen van De
Vliethoeve telkens wat anders
te horen waarom dat onder
zoek maar niet gedaan kon
worden. Achteraf hoorden we
van het personeel dat dat be
wust was, om zo langer geld
voor haar verblijf te kunnen
opstrijken.''
Achteraf heeft ze zich vaak
afgevraagd of het wel goed
was haar dochter naar De
Vliethoeve te laten gaan.
,,Maar ja'', vertelt ze, ,,welke
keuze had ik? Toen we om
hulp vroegen, omdat het met
Wendy thuis niet goed ging,
drong Bureau Jeugdzorg er
min of meer op aan haar uit
huis te plaatsen. ,,Wat wilt u
dan? Met uw dochter alleen
wonen, werd er gezegd. Ik had
nog mijn gezin, dus ik heb
met die uithuisplaatsing inge
stemd.''
En Wendy zelf? Met haar
gaat het goed. Ze heeft een
baan en een vaste relatie. ,,On-
danks De Vliethoeve'', lacht
ze. ,,Ik had het geluk dat ik nog
een beetje verstand heb. Maar
andere kinderen zijn daar echt
kapotgegaan.''
Jeugdzorginstelling Juzt
zegt zich niet te herkennen
in de ervaringen die Astrid
van de Griek schetst tijdens
de acht jaar dat ze op De
Vliethoeve werkte.
,,Ik kan me bijvoorbeeld niet
voorstellen dat er in het verle
den verslagen over pupillen
bewust zijn aangepast om
kinderen langer bij ons te
houden'', zegt Esther Over-
weter van de raad van bestuur
van Juzt.
,,Ik kan iedereen verzekeren
dat dergelijke zaken, mochten
ze in het verleden al zijn voor
gekomen, nu zeker niet meer
aan de orde zijn. Absoluut
niet. We zijn een zorginstel
ling, geen productiebedrijf.''
Overweter trad eind 2017
toe tot de raad van bestuur
van Juzt, bijna een jaar na het
vertrek van Van de Griek.
,,Over het te vaak en te snel
plaatsen van jongeren in de
isoleercel op De Vliethoeve
kan ze niks zeggen. ,,Omdat ik
het simpelweg niet weet. Ik
werkte toen nog niet bij Juzt,
dus daar kan ik geen oordeel
over geven. Bovendien is onze
locatiemanager op De Vliet-
hoeve daar ook pas begin 2018
begonnen. Maar als het echt
zo is gegaan, wat nu wordt be
weerd, dan vind ik dat wel
heel erg'', aldus Overweter,
die 'graag in gesprek wil' met
Van de Griek.
Volgens Overweter is er
sinds het aantreden van de
nieuwe locatiemanager op de
Zeeuwse instelling veel ver
anderd op De Vliethoeve.
,,We hebben ervoor gekozen
weer met vast personeel te
werken en minder mensen in
te huren. Dat scheelt ook in de
kosten, want mensen inhu
ren is duur. Bovendien is er
weer 24 uur per dag beveili
ging op het terrein en we heb
ben samen met de school op
De Vliethoeve een nieuw dag
bestedingsprogramma opge
zet.''
Het drugsprobleem op De
Vliethoeve is volgens Over-
weter onder controle. ,,We
houden onaangekondigd con
troles op het terrein, zetten
een drugshond in én contro
leren de urine van de pupil
len. Het gaat nu goed op De
Vliethoeve, en daar ben ik
trots op.'' Ook de inspectie is
volgens haar tevreden. Je ziet
het aan de verzuimcijfers on
der het personeel. Die zijn af
genomen.''
Onlangs werd, na jarenlang
onderzoek, duidelijk dat ruim
driekwart van de kinderen in
jeugdzorginstellingen en
pleeggezinnen de afgelopen
decennia geconfronteerd is
met misbruik, mishandeling
en/of verwaarlozing.
GO ZATERDAG 22 JUNI 2019
FOTO'S MARCELLE DAVIDSE
