Ook in oog staan
met een dikke,
snuivende stier?
Dat durf ik niet
Een tocht van bijna 20 kilometer
staat vandaag op het programma, door het
heuvelachtige boerenland van de Cots-
wolds-streek, met het dorpje Winchcombe
als eindbestemming. Startplaats deze twee
de dag is Broadway, een eeuwenoud dorpje
met honingkleurige huizen en keurig aan
geharkt groen. Zingende leeuweriken en
honderden vredig ogende schapen zorgen
voor een prettige afleiding. De lichte spier
pijn van wandeldag één, van Chipping
Campden tot Broadway, is gelukkig ver
dwenen, de kop is nagenoeg leeg.
Na dik anderhalf uur in cadans doorlo
pen, schiet mijn hartslag omhoog. De oor
zaak: een waarschuwingsbord met daarop
de kop van een stier. Het beest draagt een
neusring. Bull infield, staat er in grote letters
bij. Het bord is op een oude boom getim
merd, pal naast een houten
klaphek. Oog in oog met een dikke, snui
vende stier in een weiland... dat durf ik niet!
Ik móet doorlopen om de routebordjes
van de Cotswold Way te blijven volgen.
Keer ik om, dan haal ik Winchcombe niet.
Loop ik om, dan verdwaal ik geheid. Met
trillende handen zwaai ik het hek open,
ik haal diep adem. Go!
Na een minuut of twee doemen ze op,
een paar jonge runderen. Gelukkig zijn het
stiertjes, geen stieren. Zonder dikke nek,
zonder neusring. Ze blokkeren weliswaar
het volgende klaphekje, maar doen al gauw
een paar stappen opzij als ik in hun buurt
kom. Vanuit mijn ooghoek hou ik ze in te
gaten. Opgelucht laat ik het klaphekje met
een bons dichtvallen. Safe!
De Cotswoldroute voert langs weilanden,
bloemenvelden, graanvelden en af en toe
door bos. Nergens asfalt, het zijn vooral
wandelpaden en smalle, onverharde land
weggetjes. De ene keer loop je over een pad
strak aan de rand van een weiland, de an
dere keer vogel je zelf uit hoe je van de ene
naar de andere kant van een grasland loopt.
Soms moet je over een modderig boerenerf,
laverend tussen de tractors en landbouw
machines, even later loop je dwars over een
golfbaan. Onderweg staan vele gestapelde
muurtjes, gemaakt van kalksteen uit de
regio, in het landschap. Ze fungeren als hek
of grens met de buurman.
Het lag in m'n planning om te lunchen
bij The Mount Inn in Stanton, maar rond
het middaguur zit ik nog vol van hetfull
English breakfast deze ochtend in The
Crown Trumpet Inn in Broadway: witte
bonen in tomatensaus, een gerimpeld
worstje, champignons, bacon, een spiegelei,
tomaat en toast. Wandelvoer bij uitstek.
The Crown Trumpet Inn is een pub uit
de 17de eeuw, met daarboven eenvoudige
kamers. Met z'n houten tafeltjes en open
haard heeft de pub de sfeer van een ouder
wetse huiskamer; op de tap zitten een paar
lokale biertjes. Tip: probeer de Golden Best
van Timothy Taylor, een prijswinnend am
berkleurig biertje uit de regio. Mijn kamer
is heerlijk truttig Engels ingericht, dankzij
een patchwork-sprei en rode vloerbedek
king. Aan de muur hangen schilderijen met
paarden, aan het plafond goudgekleurde
lampen.
In de namiddag kom ik langs Stanway
House, een landhuis uit de 16de eeuw met
indrukwekkende poort. Daarna volgt Hai-
les Abbey, een abdij uit de 13de eeuw, nu
een ruïne. Na dik vier uur wandelen, inclu-
siefbijna 500 hoogtemeters, was het een
pittige, prachtige wandeldag en kom ik aan
in Winchcombe.
Even een middagdutje in The Lion Inn,
de slaapplek voor komende nacht, en dan
verken ik samen met wandelgids Sheila
Talbot het dorpje. Het plaatsje heeft een
kasteel, een kerk en eeuwenoude vakwerk
huisjes. Winchcombe is hét wandeldorp
van de Cotswolds, glundert Talbot. Ze is
een van de initiatiefnemers van een wan
delfestival, elk jaar in mei. ,,Honderden
wandelliefhebbers komen hier op af."
40
Reizen i^H
Stanway House, een
16de-eeuws landhuis.
