overal smartshops opdo
ken, met concentratie
poedertjes, herbal pilletjes
die niet werkten, maar
vooral ook paddo's. Kaal
kopjes, vrij verkrijgbaar,
die in de thee of tussen de
tanden een lsd-achtig effect
gaven. Ik heb het maar één
keer geprobeerd, en zie nog
steeds voor me hoe in de
kroeg vrienden dierenkop-
pen kregen en de flessen
boven de bar een zingend
pijporgel vormden.
Net nu ik dat nog eens
feeëriek wil opschrijven,
schiet ik via het woord kaal
kopje ineens in de gabber
cultuur en hoe ik voor het
eerst zo'n fabriekshal over
zag, met rook, licht en dui
zenden Sjonnies en Anita's
in roze trainingspakken van
het Italiaanse merk Austra-
lian op knetterende stamp-
muziek. O ja! Hakkühbar!
Op de wijs van Swiebertje.
Zo brengt de ene herinne
ring de andere tot leven. En
dan hebben we het nog niet
eens over Stier Herman,
Monica Lewinsky, O.J.
Simpson en Titanic gehad.
Mijn boek was al bijna naar
de drukker toen ik ineens
bedacht: shit, Beavis
Butt-Head moeten erin!
Die - 'huh huh, dude' - een
duet zongen met Cher. Die
zelf weer geschiedenis
schreef met de overstuurde
autotune in Believe. In sep
tember ga ik naar haar op
treden in de Ziggo Dome.
Waarmee we weer netjes in
2019 zijn beland.
Laatste O ja-woord voor
vandaag? Wat dacht je van
millenniumbug?!
In ieder geval mocht ik meedoen in Pa-
radiso. ik heb de fax nog waarin hij vroeg
hoe ik Naast jou wilde doen. 'In duet!'
antwoordde ik, verzon een tweede stem
en oefende net zo lang tot ik Boudewijns
timing precies onder de knie had. Ik zie
ons nog repeteren aan mijn eettafel, of
we het al jaren zo deden. Dat Boudewijn
op de brommer uit Heemstede naar Am
sterdam kwam was een detail dat ik pas
laatst in een dagboek vond. Hij had een
leren broek aan en een helm op, wist ik
meteen weer. Misschien was de brom
mer ook wel een motor. De huiskamer
opname heb ik nog. Nee, niet op casset
te, ik was toen al dol op minidiscs, waar
bij je liedjes kon editen, omgooien en
weer plakken zonder in banden te hoe
ven knippen. Er staat in mijn souterrain
nog een kist vol waarvan ik toch echt
eens de parels moet overschrijven, en de
rest vernietigen, al was het maar om te
voorkomen dat ze er na mijn dood ach
terkomen dat ik ook rommel heb ge
maakt. Naast jou bewaar ik uiteraard.
Als columnist van
Nieuwe Revu en prachtbla
den Man en Avenue (O ja!)
schreef ik veel en vaak over
mijn avonturen in het uit-
gaans- en liefdesleven. Bij
teruglezing kan ik er wel
om lachen, maar ik heb het
in O ja! summier gehouden,
al mocht mijn eerste xtc-
pilletje bij een concert van
Take That in Ahoy niet ont
breken. Ze waren goed, joh!
Toen de RoXY was afge-
fikt omdat er bij de uit
vaartdienst van oprichter
Peter Giele vuurwerk in de
ontluchting kwam (O ja!),
en discotheek de iT was
dichtgetimmerd op last van
de politie - exorbitante ei
genaar Manfred Langer was
toen al jaren dood - bleef ik
ook vaker thuis. Wel be
leefde ik nog hoe ineens
Hakken. Al associërend kom je via de smartshops
en kaalkopjes bij gabbers op een dancefeest.
ZATERDAG 22 JUNI 2019 19
