,,Het maatschappelijk belang van PostNL
heeft voor mij waarde. Dat het een gezond
bedrijf is met een goede infrastructuur en
aan veel mensen werk biedt. Ik zie het als
mijn opdracht het bedrijf te transformeren,
op een manier die enigszins sociaal is voor
mensen. Ik heb het gevoel dat ik iets toe
voeg. Daar haal ik ook veel energie uit. Dat
alles bij elkaar maakt dat ik er graag mijn
tijd in stop.''
De goede prestaties van Verhagen blijven
niet onopgemerkt. „Zeker, absoluut!'' ant
woordt ze op de vraag of ze weleens wordt
gepolst voor iets anders. Het is een publiek
geheim dat ze in beeld was om de baas van
Schiphol te worden. ,,Ik krijg regelmatig
verzoeken. Maar omdat ik PostNL zo graag
doe, is mijn antwoord simpelweg 'nee'.
Ik denk nooit na over wat hierna komt.
Zo werkt dat bij mij, ik heb focus nodig.''
,,Dat is een misverstand. Ik besef heel goed
dat ik maar een passant bent. Over een paar
jaar doet iemand anders het."
,,Nee. Je krijgt zeker veel terug, laat ik daar
helder in zijn. Maar is dat wat me hier
houdt, de mensen? Nee, uiteindelijk niet,
denk ik. Misschien is het wel andersom: ik
ben hier eindverantwoordelijk. Ik hoop dat
ik hier diegene ben die mijn ouders voor
mij waren.''
„Jullie willen stereotyperingen maken, daar
ben ik niet van. Wat ik doe, wil ik gewoon
goed doen. That's it."
Elders kan ze ongetwijfeld meer verdienen,
maar geld interesseert haar weinig. ,,Uit-
eindelijk is dat niet wat gelukkig maakt.
De reden dat ik goed slaap en weer vrolijk
opsta, is dat ik gezond ben en in een omge
ving leef en werk die me energie geeft.''
Die energie is fameus. „Altijd als de wek
ker afloopt, ben ik blij wakker te zijn. Dan
denk ik: hoppakee! Dat heb ik al zolang ik
me kan herinneren, en dat beschouw ik als
een van de grootste cadeaus in mijn leven.''
Vijf keer in de week sport ze. Om 6 uur
trekt ze haar hardloopschoenen aan of stapt
ze op haar racefiets. Dan trekt Verhagen
vanuit haar huis in Rotterdam een uur de
ommelanden in. Paradoxaal genoeg ziet
ze die poweruurtjes als 'bewust even stil
staan'. ,,Dan heb ik de vrijheid aan niets te
denken, of aan iets wat nog in mijn hoofd
zit, of aan duizend andere dingen. Ik zoek
kel ik wel wat af, dan is er ook tijd voor
andere dingen die ik belangrijk vind, voor
mijn ouders en voor vrienden. Maar als
het moet, dan ben ik er.''
Waarom is de post zoveel tijd waard?
Het lijkt wel een persoonlijke missie.
Alsof niemand anders het zou kunnen.
Zit er niet meer achter? U bleef ook
lang thuis wonen, in de veilige omgeving
van mensen van wie u hield. Is dat bij
PostNL ook zo?
Dan bent u dus de moeder van PostNL.
12
