Mijn gedachtes bepalen mijn gevoel Kleinbehuisd David Arjan Ieder mens maakt in het leven weleens een revolutie mee Op minder dan 50 vierkante meter wonen met z'n tweeën of zelfs met een gezin? Dat betekent in elk geval ontspullen. Deze adviezen - en waarschuwingen - helpen het project vlot te trekken. Het helpt als een huis op wielen staat, permanente bewoning is lastiger 8 David en Arjan (r.) van geluksplatform 365 Dagen Succesvol delen hun lessen voor een leuker leven. Als je naast me had gezeten, had je de zweetpareltjes op mijn voorhoofd gezien. Het was vrijdagmiddag, tijd voor el lende, tijd voor het wekelijkse gesprek met mijn baas. We keken samen naar de rappor tages van mijn afdeling. Of beter gezegd: hij tuurde naar mijn Excelsheets, loerend als een gier naar de karkassen. Ik zat ertegenover, met klamme handen, een droge mond, wachtend op het Laatste Oor deel. Op dinsdag begon door gaans mijn tegenzin: ik kreeg hoofdpijn en voelde me moe. Ik bedacht redenen waarom ik die vrijdag niet op kantoor kon zijn - lekke band, brug staat open, de wasmachine lekt - omdat ik wist dat ik het niet goed kon doen. Ongeacht de blinkende resultaten waarmee ik soms kwam: vrijdags ging ik gesloopt naar huis, murw van al zijn suggesties. Mijn baas veroorzaakt stress, besloot ik. Sterker nog: mijn baas veroorzaakt die zeurende pijn in mijn onderrug, mijn vermoeidheid aan het einde van elke werkdag, mijn geru zie met mijn meisje als ik thuis geen energie overhad. Allemaal de schuld van de baas. Zo was het een overzich telijke wereld - met een hel dere dader en een betreurens waardig slachtoffer. Jammer genoeg was het onzin. Ieder mens maakt in het leven weleens een revolutie mee, een omkering in het den ken, een kleine copernicaanse wending in zijn overtuigingen. Voor mij was het deze: ik krijg geen stress van mijn baas, ik krijg stress van mijn gedachten over mijn baas. Eleanor Roosevelt zei ooit: 'Iemand kan mij pas kwetsen als ik hem daar zelf toestem ming voor geef.' Opeens begreep ik de verregaande, fundamentalistische conse- quenties daarvan: ik kan nooit meer iemand anders de schuld geven van hoe ik me voel. Mijn gevoel is van mij en de enige die er verantwoordelijk voor is, ben ik. Het gewicht van die woor den beneemt me nog steeds de adem. Als ik thuiskom en struikel over de troep in huis, kan ik niet langer mijn kinderen verwijten dat ze niet hebben opgeruimd. Ik kan hooguit mezelf verwijten dat ik had verwacht dat ze dat zouden doen. Misschien ligt alles wel precies op z'n plaats. Als op so ciale media iemand iets lelijks schrijft over wat ik maak, kan ik niet langer vinden dat hij zoiets niet mag zeggen. Ik kan hooguit bedenken dat zijn kritiek niet over mij gaat, maar over zijn beeld van mij. Als mijn liefje niet reageert op een bericht, kan ik haar niet ver wijten dat ze de moeite niet neemt, ik kan hooguit mezelf afvragen waarom ik daar zo'n probleem mee heb. Mijn gedachtes veroorzaken mijn gevoel. Mijn gevoel is van mij. Al het andere is ruis. Ik stapte naar mijn baas en bood hem mijn excuses aan. 'Sorry dat ik mezelf zo op stang heb gejaagd', zei ik, 'mijn gedachten over ons ge sprek waren nogal onhandig'. Hij keek me opgelucht aan. Hij zei: 'Ik ben blij dat je het meldt. Ik wil zo graag een goede baas zijn, dat ik er elke week stress van heb.' -Arjan Vergeer IMaak een mentale omslag II et is niet dat je in het bos struikelt over de kleine huizen, maar wie lokale media volgt ziet dat her en I der in Nederland plaatsen worden aangewezen waar bewoners tiny houses kunnen bouwen. Netflix wakkert het enthousiasme sinds kort aan met de Amerikaanse serie Tiny House Nation. Voor wie zelf aan de slag wil, is er nu het boek Bouw je ei gen Tiny House. Mét bouwtekeningen. Zo'n bouwtekening is leuk, maar een huis is geen Ikea-boekenkast die je even in elkaar timmert. Het boek van koppel Jan-Willem van der Male en Noortje Veerman, zelf klein-huis- bewoners en cursusleiders, leest dan ook als een waarschuwing voor iedereen die het als een recreatief klusje ziet. ,,Het wordt soms iets te romantisch voorgesteld", vindt Noortje Veerman. Op minder dan 50 vierkante meter wonen met z'n tweeën of zelfs een gezin, vergt een cultuuromslag, goede planning, geld en technisch inzicht óf hulp. Deze zes adviezen helpen bij het begin. ,,Klein wonen betekent vooral ont spullen'', zegt Veerman. ,,Hoe je dat aanpakt? Maak een lijst met alles wat je denkt nodig te hebben voordat je aan het ontwerp van het huis begint. Kun je niet alles kwijt? Dan is de lijst een heroverweging waard. Soms ben je ervan overtuigd dat je geen afstand kunt doen van iets, maar als er geen ruimte voor blijkt te bestaan, lukt dat vaak alsnog. Waar je juist niet te veel aan wilt veranderen, is je levensritme. Sta jij altijd vroeger op dan je partner? Dan blijft die be hoefte bestaan, ook als je in een tiny house woont. Houd daar rekening mee, in het ontwerp. Hou je van tele visie kijken? Zorg ervoor dat daar ruimte voor is. Het idyllische plaatje van altijd buiten leven is niet altijd het ideale plaatje.'' 2 Zoek een aanjager ,,Natuurlijk kun je zelf de aanjager zijn van je project, maar omdat je te maken hebt met regelgeving is het handig om je aan te sluiten bij een initiatief van een projectontwikke laar. Bedenk in welke gemeente je wilt wonen. De gemeente Delft heeft een ambtenaar die zich bezighoudt met tiny houses. Dan is hij je aanja ger. Een vergunning aanvragen voor tijdelijk wonen in een tiny house is relatief gemakkelijk. Het helpt als een huis op wielen staat. Permanente bewoning is lastiger. Als je bij een ge meente aanklopt die er geen ZATERDAG 15 JUNI 2019 GO Reageren? zo@persgroep.nl Aan de slag met je eigen tiny house STEFAN TEN TEIJE

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2019 | | pagina 80