SCHRIJVER LEEST RECENSIE
Liefdevolle
gezinsdynamiek
'Oorlogswinter
is het eerste
boek dat ik in
een ruk uitlas'
Michel van Egmond
(51) schreef de bundel
14 gemiste oproepen
van Cruijff.
Gelachen om
Het boek dat ik wil
herlezen
Verslonden in mijn
jeugdjaren
Met De papaclausule (Nijgh
Van Ditmar, €20) schreef de
Zweed Jonas Hassen Khemiri
een schitterende roman over
het vaderschap en de choreo
grafie die bij het gezinsleven
komt kijken. In swingend proza
schetst hij de band tussen 'de
vader die een opa is' en 'de
vader die een zoon is'. Opa
komt twee keer per jaar logeren
in papa's kantoor; voor de zoon
die met vaderschapsverlof is en
thuis een 1- en een 4-jarige
heeft, is dit een beproeving.
('Wil je dat ik morgen kom?
vroeg opa. Wil je komen? vroeg
papa. Ik wil als jij wilt dat ik
kom, zei opa. Ik wil alleen dat je
komt als je echt wilt komen, zei
papa.') De zoon vergeeft de
vader zijn vroegere afwezigheid
niet en ergert zich aan diens
starre houding, de vader vindt
de zoon een overgevoelige
nietsnut - maar al mopperend
blijven ze hun best doen. Tus
sen de onopgeloste familie
drama's door moet dan de
kleinste ondersteboven worden
gehangen omdat zijn zusje hem
per ongeluk dreigt te vermoor
den met een te groot stukje
kiwi. In mooie perspectief
wisselingen neemt Khemiri de
lezer mee in de familiereflecties
van de mama, de zus, de 4-
jarige en de 1-jarige, en zo zet
hij op liefdevolle toon de com
plexe en intensieve dynamiek
neer van een gezin waarin
iedereen zich inzet voor het
team, maar niemand zich echt
gewaardeerd voelt. De tref
zekere manier waarop Khemiri
de kunst van elkaar in leven
houden schetst, is zowel krach
tig als ontroerend.
Kees Xa
van Kooten Mijn
Ik lees nu
Het boek dat ik zelf had
willen schrijven
VOETBALKOORTS
34
Lezen
Kees van Kooten
Mijn plezierbrevier
,,Wat veel mensen niet begrij
pen, is dat het een hele kunst is
om grappig te zijn op papier.
Hoe kies je de juiste woorden
en de juiste timing? Van Kooten
verstaat dat vak als geen ander.
Ik lees hem al vanaf mijn
twaalfde en iedere keer op
nieuw moet ik lachen. Ik geniet
nog steeds van dit boek. Daarin
staat een grappig en ontroe
rend stuk van E.B. White,
Betreffende mijzelf, dat niet
meer is dan een opsomming.''
Joseph Mitchell
In het oude hotel
„Voor mij is Mitchell de aarts
vader van de verhalende jour
nalistiek. Voor The New Yorker
schreef hij jarenlang reporta
ges over gewone mensen met
hun dromen en mislukkingen.
Maanden, soms jaren, kon hij ze
volgen en naar ze luisteren
onder het motto: there are no
little people. Dat leverde altijd
de mooiste portretten op, vol
humor en mededogen. Zo
goed, ik lees en herlees hem
constant.''
Jan Terlouw
Oorlogswinter
,,Het eerste boek waar ik zo
door gegrepen was dat ik het
in een ruk uitlas. Die ervaring
vergeet ik nooit meer. Dat je
begint te lezen en doorleest
tot de laatste bladzijde, om er
dan achter te komen dat het
inmiddels donker is geworden
zonder dat je daar ook maar
iets van hebt gemerkt.''
LITERATUUR
Jonas Hassen Khe-
miri, De papaclausule
—Julia Maria Keers
De natuurleukste
verhalen volgens mij
W.C. Heinz
When We Were One, Stories Of
World War II
,,Heinz schreef als Amerikaans
sportverslaggever in de jaren 40
op een magische manier over
baseball, boksen en paarden
rennen. Een van zijn ontroerendste
columns gaat over een paard dat
tijdens een wedstrijd een been
breekt. Hij schreef als oorlogs
verslaggever aan boord van een
invasieschip ook over de landing in
Normandië. Ik zie voor me hoe hij
alles meemaakt en optikt op zijn
oude Remington-typemachine.''
TEKST PETER SIERKSMA
FOTO PIM RAS
Nick Hornby
Voetbalkoorts
,,Met zijn verslag van een obsessie
heeft Hornby de Britse voetbal
literatuur naar een ander niveau
getild. Een niveau zo veel hoger
dan het chocoladeletterproza van
kranten als The Sun. Het dagboek
gaat over Hornby's liefde voor zijn
club Arsenal, op een moment dat
er jarenlang geen successen wor
den behaald en het spel slaapver
wekkend is. Het gaat over Arsenal,
maar iedere supporter weet: het
zou over mijn club kunnen gaan.''
Jan Terlouw
