npagne en taart
Ik ben klaar. Ik hoef er
niks meer voor te doen!
Rondjes door de kamer,
telefoon in de hand
En toen kwamen toch nog de tranen
Myrthe Endhoven kreeg gisteren te horen dat ze geslaagd is, de vlag hing meteen buiten.
TERNEUZEN Jaaa, ze is geslaagd!
Myrthe Endhoven (17) uit Terneu-
zen moet nog even wennen aan het
idee, maar het is echt waar: ze heeft
haar havodiploma binnen. ,,Ik ben
écht klaar. Ik hoef er niks meer voor
te doen!"
Examenkandidaten wachtten
gisteren op het verlossende woord
van hun school. Op het Lodewijk
College werden alleen de leerlingen
gebeld die (nog) niet geslaagd zijn.
,,We konden tussen 12.30 en 16.00
uur gebeld worden, maar om iets
over tweeën hoorde ik op school al
van mijn mentor dat ik geslaagd
was", zegt Myrthe. ,,Ik was niet su-
perzenuwachtig, maar ik had wel
gezonde spanning. Ik verwachtte
wel dat ik geslaagd was, maar ik kon
het toch niet goed peilen."
De havoscholiere wachtte niet
met feestvieren tot de uitslag. Afge
lopen week ging ze op examenva
kantie naar Albufeira in Portugal.
,,Zo konden we de tijd wat sneller
laten gaan. We hebben veel ge
feest." Gisteravond vierde Myrthe
nog een keer feest met haar familie.
,,Mijn opa's en oma's komen koffie
drinken en taart eten."
ZOUTELANDE Daphne de Rijke
(18) uit Zoutelande had het niet
meer. De haviste van de Christe
lijke Scholengemeenschap Wal
cheren in Middelburg liep gister
ochtend ontelbare rondjes door de
woonkamer, met haar telefoon in
de hand.
Samen met haar ouders wachtte
ze op de verlossende woorden.
,,Mijn mentor had gezegd dat hij
eerst de gezakte leerlingen zou bel
len. Toen ik op de groepsapp van de
klas zag, dat er iemand geslaagd
was, dacht ik dus dat ik het ook ge
haald had. Maar ik geloofde het pas
echt toen mijn mentor het zei."
Even na de middag kon ze dan ein
delijk de vlag buiten hangen. ,,Ik
ben zó ontzettend blij. Blijer kun je
mij niet krijgen."
Daphne zakte vorig jaar op 0,02
punt. Dit jaar was het allerminst ze
ker dat ze het wel zou halen. ,,Toen
de normering bekend werd, heb ik
een berekening gemaakt. Ik kwam
uit op een 5,45 als gemiddelde voor
de centrale examens, terwijl ik een
5,5 nodig had. Ik werd alleen maar
nerveuzer."
Het gemiddelde bleek toch hoger
uit te vallen. ,,Omdat ik vorig jaar
gezakt ben, ben ik nu dubbel zo blij.
Ik heb meteen mijn oma's gebeld,
en taart en champagne gehaald. Ik
ga nu lekker genieten. Vanavond ga
ik met mijn zus uit eten, om het te
vieren."
een serie van 28 emotionele tele
foongesprekken. ,,Ik ben ook ze
nuwachtig", zegt de docente. ,,Dit
is zo'n mijlpaal voor die gasten. Ik
wil het natuurlijk goed aan ze ver
tellen. Ik heb alles tien keer ge
checkt."
Hulsteijn is twee jaar mentor
van haar havoklas. Alle scholieren
- geslaagd of niet - krijgen woens
dag een telefoontje. ,,Voorheen
belden we alleen de scholieren die
gezakt waren, of een herexamen
hadden. We merkten dat leerlin
gen zelf naar de school gingen bel
len, terwijl we nog met de bel-
ronde bezig waren. Ze konden niet
geloven dat ze geslaagd waren en
vonden de spanning niet houd
baar. Bovendien: als mentor heb je
twee jaar een relatie met ze opge
bouwd. Het is leuk om ook de
vreugde te kunnen delen, en niet
alleen het verdriet."
Volgorde van alfabet
De telefoontjes gaan op volgorde
van alfabet. ,,Dat lijkt me het meest
zuiver. Dan is het voor iedereen
duidelijk." Ralph Bouwman krijgt
als één van de eersten het verlos
sende woord. Hij is geslaagd. ,,Ik
kan het niet geloven", zegt hij aan
de telefoon. ,,Ik vond het zo ver
donderdag 13 juni 2019
schrikkelijk spannend. Ik heb niet
kunnen eten." Zijn moeder Ellen is
zo mogelijk nóg blijer. ,,We gaan
champagne drinken en taart eten."
Joram Saija moet langer wachten.
,,Ik las op de groepsapp dat ieder
een geslaagd is. Ik dacht: het zal
toch niet zo zijn dat ik als enige ge
zakt ben?" Maar de vlag kan bij
hem ook uit. ,,Ik had expres nog
geen taart gekocht, maar we gaan
nu het huis versieren."
De meeste leerlingen zitten sa
men met hun vader of moeder bij
de telefoon. Ouders gillen en jui
chen op de achtergrond als ze het
woord 'geslaagd' horen. ,,Weet je
het zeker", checkt een leerling die
met zijn hakken over de sloot ge
slaagd is. Hulsteijn lacht. ,,Ja, jij
bent echt wel het wondertje van
de klas."
Er zijn ook moeilijke telefoonge
sprekken. Enkele leerlingen moe
ten een herexamen doen. Twee
leerlingen hebben het net niet ge
haald, omdat ze niet aan een ge
middelde van 5,5 kwamen tijdens
de centrale examens. Hulsteijn
probeert ze moed in te praten.
,,Het goede nieuws is dat je nog
alle kansen hebt om alsnog te sla
gen. Het gaat je gewoon lukken dit
jaar."
Ilse Verkaart uit Zierikzee: „Mijn vader was heel trots op me geweest.'' foto dirkjan gjeltema
ZIERIKZEE Zenuwen? Daar had
Ilse Verkaart (17) uit Zierikzee wei
nig last van. Ze wist bijna zeker dat
ze geslaagd was voor haar vwo-exa-
men.
,,Toen ik bijna gebeld kon worden,
vond ik het een beetje spannend,
maar ik was vooral nerveus voor
mijn klasgenoten." De vwo'ers van
het Pontes Pieter Zeeman hielden
woensdag intensief contact tijdens
de belronde. ,,Iedereen feliciteerde
elkaar."
Ilse rondt haar vwo-opleiding af
met een mooie cijferlijst. Hoewel
ze verwacht had dat ze zou slagen,
was de ontlading groot. ,,Mijn fa
milie was er. Iedereen ging hele
maal los. En toen kwamen er toch
tranen. Mijn vader is overleden
toen ik een baby was. Het gemis
kwam vandaag weer even naar bo-
ven. Ik weet zeker dat hij heel trots
op me was geweest."
Na de zomervakantie gaat Ilse naar
de academische pabo in Leiden,
een combinatie van de leraaroplei
ding en de studie pedagogiek. Ze
heeft voor de uitslag al een exa
menfeestje gevierd met haar klas
genoten. ,,Dat was in de tuin van
een klasgenoot. We hebben gezel
lig wat gedronken en gekletst."
Daphne de Rijke: ,,Ik werd alleen maar nerveuzer.'' foto lex de meester
FOTO BOAZ TIMMERMANS
