Verpleeghuizen bieden migranten steeds vaker vertrouwde
1 5
- 7W *1 Jm
- j t jBÊÊÊ
20
Het aantal oudere migranten groeit de komende
decennia explosief. De zorg in verpleeghuizen
zal, net als het straatbeeld, diverser worden.
Een speciale leidraad moet ervoor zorgen dat ook
migranten in Nederland gezond en gelukkig oud worden.
I
In haar appartementje hangt
De Nachtwacht van Rem
brandt. Johanna Wisse (89)
voltooide haar geborduurde
replica sneller dan de meester
zijn wereldberoemde schilderij.
Trots: ,,Ik ben er twee jaar mee be
zig geweest.''
Mevrouw Wisse woont al drie
jaar in Raffy, een woonzorgcen
trum voor Indische en Molukse
ouderen. Zelfstandig wonen was
geen optie. ,,Ik ben thuis twee keer
gevallen en kon niet zelf opstaan.''
Haar appartement is ruim. In
een kooi zitten twee parkieten,
aan de muur hangen borduur-
kunstwerken, er zijn foto's van
haar zes kinderen en dertien
kleinkinderen, op tafel ligt een
boek over Nederlands-Indië. De
verhuizing was mentaal een grote
stap. ,,Mijn moeder heeft altijd
zelfstandig gewoond'', vertelt
haar zoon Arnold Simon. ,,Daar-
om is het belangrijk dat hier de
normen en waarden waarmee ze
is opgegroeid, worden gerespec
teerd. Bewoners worden hier vol
gens Indisch gebruik aangespro
ken met 'tante'. Het personeel
kent de cultuur en spreekt een
mengelmoesje van Nederlandse
en Indische woordjes.''
Raffy is een stukje Nederlands-
Indië in Breda. Bij binnenkomst
komt de geur van kruiden, spece
rijen en Indisch eten je tegemoet.
In de lift hangt een lijst met Indi
sche woorden.
In het restaurant, de gemeen
schappelijke ruimtes en rond de
toko, is het altijd gezellig druk.
Het weekmenu is 'bicultureel'.
Bewoners kunnen kiezen voor
aardappelen, broccoli, andijvie en
een slavinkje, of voor gerechten
als witte rijst, ayam peniki, ikan
bumbu bali en sayur tumis.
Rustig schuifelt mevrouw
Wisse met haar rollator door de
gangen, die allemaal een naam in
het Maleis hebben. Ze woont zelf
aan de Djalan Anggrek, de 'weg
van de orchidee'.
Zanggroep
Ze heeft net meegedaan met een
zanggroep. Oude Indische liedjes
passeerden de revue. Waar het ge
heugen haar soms in de steek laat,
zijn dit soort herinneringen aan
Indië belangrijk.
Haar verhaal is klassiek. Ze
komt van Midden-Java. Haar va
der was beroepsmilitair in het Ko
ninklijk Nederlands-Indisch Le
ger (KNIL). In de oorlog over
leefde hij dwangarbeid aan de
Birma-spoorlijn. Zij overleefde
het Jappenkamp.
Na de onafhankelijkheid van
Indonesië kwam ze naar Neder
land. Haar man, een militair,
kreeg werk op vliegbasis Gilze-
Rijen. ,,Ik moest heel erg wennen.
Het was zo koud hier. In het begin
kreeg ik moeilijk contact met Ne
derlanders. Die dachten dat we in
Indonesië in de boom sliepen.''
Toen haar man naar Raffy ver
huisde, bleef mevrouw Wisse al
leen thuis. Ze werd wekelijks met
een busje opgehaald voor de dag
besteding. Nu rijdt ze met het
ai 1*
busje mee om anderen te halen en
brengen.
In afwachting van een plek in
Raffy woonde ze tijdelijk in L3le,
een zorgcentrum voor Turkse ou
deren, enkele kilometers ver
derop. Ze voelde zich daar minder
thuis. ,,Een keer lag er opeens een
Turkse man naast me in bed. Die
was de verkeerde kamer in gelo
pen. Ik zeg altijd: ik heb geen man
nodig!''
Raffy is een schoolvoorbeeld
van een voorziening die inspeelt
ZATERDAG 8 JUNI 2019 GO
'Ik voel me
thuis, als
in Turkije'
TONNY VAN DER MEE
Johanna Wisse (89): ,,Ze dachten dat
we in de boom sliepen."
Tahir Ekiz (85): „Mijn kinderen wonen
in Nederland. Zij willen hier blijven."
7. f
Woonzorgcentrum
Raffy is opgezet om
ouderen met een In
dische achtergrond
een thuisgevoel te
geven.
FOTO'S ARIE KIEVIT
