ACHTER DE SCHERMEN
9
Roman Hamidi is smartphonereparateur in Middelburg. Hij geeft ons in de winkel en werkplaats aan
de Korte Delft een kijkje achter de schermpjes. En onverwacht geeft hij ook een inkijk over het opgroeien als
oorlogskind en zijn motivatie om mensen gelukkig te maken.
De winkel is niet van
mij hoor, maar van
mijn broer Hamid. En
ik werk hier meestal.
Kapotte schermen
vervangen, oplaadproblemen op
lossen, maar ook ingewikkeldere
reparaties. Ik vind het leuk om te
lefoons te repareren. Het geeft rust
zo met telefoontjes bezig te zijn",
begint Hamidi zijn verhaal.
Hij rolde vanwege de destijds
slechte arbeidsmarkt in het vak.
,,Met de crisis begon de ellende. Ik
heb hbo maatschappelijk werk ge
studeerd. Nu is er weer werk, maar
jarenlang werd er bezuinigd in de
psychiatrie. Reorganisaties en ont
slagen bij de Bavo Groep in Rotter
dam. Het lukte me in die tijd niet
een vast contract te krijgen."
In diezelfde periode ging het
touchscreen van zijn allereerste
iPhone kapot. ,,Ik kon hem ner
gens laten repareren, ik ben toen
zelf aan de slag gegaan." Zo repa
reerde hij zijn eerste telefoon. Van
het een kwam het ander. ,,We
hadden familie in de telefonie en
mijn broer kwam met het idee een
winkel te beginnen om telefoons
te repareren. We zochten allebei
werk. Ik ben me toen gaan specia
liseren in reparaties. Ik vind het
mooi om klanten te helpen, zo kan
ik iets geven als bedankje aan Ne
derland. Net als met mijn eigen
lijke beroep, maatschappelijk
werk. Hetzelfde, maar dan anders."
Hamidi is Nederland dankbaar
dat hij en zijn familie hier onder
dak kregen als vluchteling.
Daarom wil hij graag iets terug
doen. Hij ervaart dat dat lukt met
zijn reparatiewerk. ,,Ik maak men
sen vaak zó gelukkig met het sol
deerwerk of reparaties aan het
moederbord. Dit is een manier om
ze te bedanken."
Oorlogskinderen
Toen Hamidi en zijn broer 10 en 11
jaar oud waren, zijn ze vanuit Af
ghanistan naar Nederland ge
vlucht. ,,Mijn broer en ik, we zijn
oorlogskinderen. Raketten, bom
men, we maakten alles mee voor
ons huis. Het verklaart misschien
waarom ik maatschappelijk werk
ben gaan studeren. Het was daar
een turbulente tijd. De commu
nisten tegen de kapitalisten. De
naweeën van de Vietnamoorlog
werden uitgevochten in Afghani
stan. Voor onze ouders is de oorlog
traumatisch geweest. Mijn moeder
was in Kabul lerares en mijn vader
elektro engineer."
Volgens Hamidi kun je oorlogs
kinderen opdelen in twee groe
pen. ,,Je hebt kinderen die van de
een op de andere dag met de oor
log geconfronteerd worden. Zij er-
varen oorlog en geweld als een
schok. Je hebt ook kinderen die in
de oorlog geboren worden. Zij er
varen de bommen als normaal en
worden er minder door beïnvloed.
Deze kinderen ervaren oorlog als
minder schokkend. Mijn broer en
ik behoren tot de tweede catego
rie. Voor mijn ouders was het veel
schokkender."
Hamidi gaat op in zijn werk.
,,Het geeft rust om telefoontjes te
repareren." Je hebt er volgens hem
wel bepaalde eigenschappen voor
nodig. ,,Je moet wel creatief zijn,
anders kun je er niet aan begin
nen." Vaak krijgt hij het verzoek
om kapotte schermpjes te vervan-
gen of om batterijproblemen op te
lossen. Er zijn ook ingewikkeldere
reparaties. ,,Het chipwerk of tele
foons met onverklaarbare wifi- of
netwerkproblemen. Dat zijn
mooie uitdagingen."
Het is volgens Hamidi een ver
eiste op de hoogte te blijven van
ontwikkelingen in zijn vak. ,,Je
moet continu scherp blijven. Er
zijn steeds veranderingen in de
manier van repareren. Maandelijks
komen er vijf nieuwe toestellen
uit. En je weet van tevoren niet
welke apparaten aanslaan, dus je
moet je verdiepen in alle nieuwe
toestellen. Deskundigheid en er
varing zijn heel belangrijk."
zaterdag 8 juni 2019
GO
'Telefoons repareren geeft rust'
Liesbeth Labeur
^LIQUID-
Roman Hamidi repareert mobieltjes in de winkel van zijn broer
aan de Korte Delft in Middelburg.
FOTO'S LEX DE MEESTER
