Fietsheld
MONICA
Toen haar vader de gestolen fiets van de
5-jarige Monica terugvond, voelde dat voor
haar als een wonder.
Er zijn van die momenten uit
je kindertijd, die vergeet je niet.
We waren nog maar net verhuisd
uit Suriname, ik was 5 en we
woonden tijdelijk in Loenersloot.
We hadden fietsen gekregen,
mijn zus een rode, ik een blauwe.
Zo vrij als een vogel crossten we
door de buurt. Maar op een dag
werden we wakker en waren de
fietsen gestolen. Vergeten op slot
te zetten. Diepe treurnis, tot een
week later het wonder geschied
de: mijn vader had ze terug
gevonden! Hij was 's avonds gaan
rondrijden en had ze in een wei
land zien liggen. De held.
Het heeft meer dan dertig jaar
geduurd om er achter te komen
dat die herinnering totale onzin
is. Ik had het met mijn moeder
over Loenersloot en dat gekoes
terde moment dat mijn vader
ons vertelde dat hij de fietsen had
teruggevonden. Ze keek me ver
baasd aan. ,,Je weet toch wel dat
die fietsen helemaal niet gestolen
waren?'' Pardon? ,,Je vader wilde
jullie een lesje leren omdat jullie
die dingen altijd maar voor de
deur lieten rondslingeren zonder
slot.'' Hij bleek ze een week in de
schuur te hebben verstopt, om ze
vervolgens weer tevoorschijn te
toveren.
Dertig jaar lang heb ik hem in
mijn hoofd zien rondrijden die
avond, weilanden zien afspeuren
naar de fietsen van zijn geliefde
dochters en ineens - het geluk
was aan zijn kant - stak er een
stuur boven het gras uit. Op zijn
chique leren schoenen sleurde hij
ze de modderige wei uit.
Ik voel me een beetje dom nu.
Natuurlijk lagen die fietsen niet
in een weiland. Ze waren nog net
zo schoon en heel als de week
daarvoor. Maar ik vind het vooral
zo jammer dat mijn vader niet de
fietsheld is die ik in gedachten
had. Het was geen wereldleugen,
maar was dat fabeltje echt nodig?
Hij had toch gewoon kunnen
zeggen: 'Ik wilde jullie laten
schrikken en heb ze een week in
de schuur gezet'.
Hij is vier jaar geleden over
leden, dus ik kan geen verhaal
meer halen. En postuum boos
worden is erg treurig. Ik kan er
wel dit over zeggen: ik ben als
volwassene ook al drie fietsen
kwijtgeraakt omdat ik ze niet op
slot heb gezet. Dus het was een
lesje van niks.
gewijd aan de natuur, had hij heel raar
gevonden.
5'Je hoeft geen kenner van de natuur te
wezen. Als je je maar openstelt voor de over-
weldigendepracht en kracht ervan. Zulke er
varingen zijn voor altoos diep in mijn gevoel
geprent', schreef Pieter. En gelijk heeft hij.
Je kunt toch ook van The Beatles genieten
zonder dat je verstand hebt van driekwarts
maten?
Pieter wandelde overigens niet helemaal
alleen; hij had zijn favoriete dichtbundel
bij zich. Voor de jonge Pieter sprak dat van
zelf: de beste poëzie beleef je het intenst in
de mooiste natuur.
Vandaar deze laatste les: neem op je wan
deling gedichten van je lievelingsdichter mee
en lees die met uitzicht op zee, in de duinen
of op een weidse kwelder. Wat ook kan -
een iets eigentijdsere variant op het thema:
ga zitten op een mooi uitzichtpunt, pak je
mobieltje en beluister muziek die jou het
diepst raakt. Pieter Kikkert werd op die
manier 'door Verrukking weggesleept'. Als
een echte romanticus schreef hij dat hij
met 'nooitgevoelde geestdrift' aan het lezen
sloeg, midden in de natuur - het leverde
hem een ervaring op die hem zijn leven
lang is bijgebleven.
Monica Beek (42) is journalist.
Ze woont samen met haar dochters
van 11 en 8 en heeft een vriend.
ZATERDAG 8 JUNI 2019 29
