'Je hoeft geen kenner van de
natuur te wezen. Als je je maar
openstelt voor de
overweldigende pracht ervan'
Boek
1'Een hoofd-vereischte is dat men niet over
haast'. Pieter verafschuwde gejakker en
gejaag, en meed dus het snelverkeer. Dat
was rond 1800 de diligence, die in zijn bele
ving akelig hard ging want wel 15 kilometer
per uur. Loop dus rustig.
2'Als je wandelt moet je je niet zoo zeer aan
tijd en uur binde'. Kijk dus niet op de klok,
neem je tijd. Pieter zelf vertrok bij zonsop
gang en nam de hele dag; het was juni 1791,
hij kwam bij maanlicht pas weer terug op
zijn logeeradres in Den Burg.
Zijn reisdoel was het Eierlandse Huis, op
de kop van een schiereilandje boven Texel,
waar 'mijn voorvaderlijk geslagt' woonde. Op
dat afgelegen, ruige duinland stonden wat
gebouwtjes waar de Kikkerts al een eeuw
'kastelein' waren. Dat was geen cafébaas,
maar een beheerder die er werkte als boer
en zorgde voor de vele drenkelingen die op
dat drukke, maar levensgevaarlijke stukje
Noordzee aanspoelden. Verder raapten ze er
in het broedseizoen tienduizenden eieren -
een mooie bron van inkomsten. Pieter
kreeg er wat te eten en te drinken, zoals het
vergeten Texelse gerecht meeuwenstruif.
3 Wandelen vraagt om 'opmerkzaamheid',
je moet je niet laten afleiden, maar de
omgeving in je opnemen. Pieter liep een
zaam, 'als van de gehele overige Waereld
afgescheiden'. Om in zijn sporen te treden
kun je dus het beste (in ieder geval een
stuk) alleen wandelen.
Pieter beschrijft in zijn dagboek dat hij op
een bepaald moment plotseling een duin
op moest klimmen omdat door de vloed het
pad erlangs was ondergelopen. Op dat hoge
duin zag hij de zeevlam naar de kust rollen,
een mist zo dik dat hij het gevoel kreeg dat
hij in 'Alpische gebergten' zat. 'Ik hoorde in de
diepte vóór mij de golfjes der Zuiderzee kabbe
len en achter mij de branding der Noordzee
diep onder dien nevel bruischen'.
4 Bespiegel en herkauw alles wat er in je
opkomt. Het maakt niet uit wat voor
herinneringen je hebt, aan wat of wie je
denkt, laat maar gebeuren - zoals de golven
die komen en gaan. Voor Pieter was de
natuur van Texel en Eierland een sensatie.
Maar een natuurwandelaar zoals we die
tegenwoordig kennen, was hij zeker niet.
Zo zag hij 'groote zeemeeuwen rondsom mij
heenfladderen' - zonder enig idee te hebben
of het een zilvermeeuw was of een grote
stern, en dat interesseerde hem ook niet.
Een programma als Vroege vogels, geheel
Eiland in de nevel;
romantische
omzwervingen van
Pieter-KiRkert, de
eerste wandelaar
op Texel in 1791,
vanjLodewiikDröS
verschijnt bij Boom
Uitgevers Amster
dam (€20)11
Zes lessen voor Pieterpadwandelaars,
op basis van citaten uit het dagboek van
Pieter Kikkert.
