VOOR ALTUD KATY PERRYFAN
'Je mocht
gewoon
je hond
meenemen'
Nog geen 16 jaar oud, met
een paar ervaringstips
van oudere Pinkpopgan-
gers en onze tentjes on
der de arm, reisden we
naar Landgraaf. Aan voor
pret geen gebrek. Ik had
van mijn moeder een roze
Pinkpop-hoedje gekregen
en in mijn backpack zat
het uitgeprinte blokken-
schema dat ik vakkundig
had bestudeerd en voor
zien van cirkels.
Mijn eerste Pinkpop
was een belevenis. Ik
deed er een veelheid aan
nieuwe indrukken en er
varingen op. Van net iets
te brutale campingburen
die heel graag nog even
gezellig wilden doen, tot
de hangsnorren die ons in
het voorvak verdrongen
omdat ze op tijd bij Bruce
Springsteen moesten
staan. Naast de bands
waarvan ik op dat mo
ment, dankzij veel 3FM
luisteren, groot fan was
(Franz Ferdinand, The
Kooks, The Killers) stond
op de laatste dag Katy
Perry op het programma.
Behalve het radiohitje
I Kissed a Girl wist ik ei
genlijk niet veel van haar,
maar het podium met
gigantische opblaasbare
lipsticks en origami-
katten trok sowieso de
aandacht. Op maandag
middag stuiterde de
Amerikaanse popster in
wording (met alleen nog
maar een debuutalbum
uit) 45 minuten lang on
vermoeibaar over dat veel
te krappe podium met
gigantische roze Katy
Perry-letters op de ach
tergrond.
Hoewel ik meer van
alternatieve muziek hield
- ik was een echt indie-
meisje - viel ik als een
blok voor de uitbundige
podiumdecoratie in com
binatie met zoete pop
liedjes. Sterker nog: ik
beschouw haar live-uit
voering van I Kissed a Girl
als het hoogtepunt van
mijn allereerste Pinkpop.
Toen prijkte haar naam
onderaan de Pinkpop
poster en stond ze nog tij
dens een regenbui in de
kleine tent. Tegenwoor
dig verkoopt ze met ge
mak stadions overal ter
wereld uit. Voor mij doet
dat er allemaal niet toe.
Dankzij Pinkpop 2009
ben ik voor altijd Katy
Perry-fan!
2009
JACK CREMERS (67) uit Nuth miste
geen enkele editie van Pinkpop.
Als radioprogramma's of kranten willen
terugblikken op de Pinkpophistorie,
komen ze al snel terecht bij Jack
Cremers. ,,Of ik de enige ben die alle
vijftig edities heeft meegemaakt? Ik
vermoed van wel.'' Cremers kijkt met
plezier terug op de beginjaren. „Hier in
Limburg had je in die tijd helemaal niks.
Je ging naar de kerk en met een beetje
geluk kon je in de grote stad, in Heerlen
of Maastricht,
een single van
The Beatles
scoren. En
toen was daar
ineens een hip
piefestival waar
je met 10.000
geestverwanten geweldige bands als
Uriah Heep en Little Feat kon zien. Je
betaalde 2 gulden 50 entree, er was
nog geen security en je mocht gewoon
je kinderen en je hond meenemen.''
Cremers heeft zijn bedenkingen bij de
hoge entreeprijzen van nu, de hekken en
dranghekken, het bataljon beveiligers en
alle regeltjes. ,,Dan mag je opeens niet
meer stagediven. En mag je geen brood
jes meenemen op het terrein.''
Cremers bekent dat hij weleens een
Pinkpopeditie heeft bijgewoond zonder
te betalen. ,,Ik was niet de enige. Som
migen klommen over hekken, anderen
sjoemelden met polsbandjes. Er zijn ook
mensen die enkele maanden voor het
festival, midden in de nacht, sterke
drank begraven die ze tijdens het festi
val opgraven.''
Cremers ziet wel een generatiekloof.
,,Ik ga echt een blokje om als rapper
Boef optreedt. Vroeger had je één
scene op Pinkpop en was het ons-kent-
ons. Tegenwoordig is alles massaal, ver
snipperd en commercieel geworden.''
Voor 3FM-
dj Vera
Siemons
(25) was
Pinkpop
2009 haar
eerste popfestival.
