'Onder dit
kantoor heeft
mijn vader
gewerkt, in de
Staatsmijn,
op 800 meter
diepte'
Dan breek ik hem liever zelf af dan dat ik
het zo laat. Het moet perfect zijn", zegt hij
in zijn kantoor, gevestigd in het voormalige
hoofdpostkantoor van Geleen.
Buro Pinkpop is kort voor het begin van
de vijftigste editie een mengeling van een
evenementenbureau onder hoogspanning
en een klein, verstild museum. Jonge men
sen achter computers zitten koortsachtig te
bellen tussen archiefkasten die zijn volge
stouwd met documenten, posters, T-shirts
en andere parafernalia. In de grote hal van
het oude postkantoor is een expositie in
gericht, waar bezoekers tegen betaling van
twee euro foto's, video's en memorabilia
kunnen bekijken van Bruce Springsteen,
Sting, Coldplay, The Golden Earring, Me-
tallica en andere internationale popgroot
heden die ooit een of meer Pinkpop-edities
kleurden. Ook Mick Jagger is prominent
aanwezig, al verliet de rockster - tot eeu
wige frustratie van Jan Smeets - in 1979
boos het festival voor hij het podium op zou
stappen. Op filmpjes is te zien hoe Smeets
staat te huilen om Jaggers vertrek. ,,Fijn dat
hij zijn hartoperatie goed heeft doorstaan",
is het enige wat hij nu nog over de rockster
kwijt wil.
Ook de eerste transistorradio van Smeets
is te bewonderen. ,,Daarop luisterde ik
thuis in de keuken naar Tijd voor teenagers
met Herman Stok. Zo maakte ik kennis met
popmuziek." Door het gebouw loopt een
gang die is behangen met schilderijen, pos
ters, foto's en ingelijste documenten met
Smeets de hoofdrol. ,,Ik noem dat 'de gang
van mijn zelfbevrediging', zegt hij spottend.
Voor Smeets is Buro Pinkpop gevestigd
op heilige grond. ,,Hieronder liggen de gan
gen van de Staatsmijn Maurits, destijds de
modernste mijn van Europa. Daar heeft
mijn vader als schietmeester eerste klas 29
jaar gewerkt. Ik moet er vaak aan denken
hoe hij hieronder, op 800 meter diepte,
heeft rondgekropen. Dat is toch wat hè?''
„Absoluut! Ik denk wel dat hij een paar
traantjes zou hebben gelaten. Hij was van
binnen net zo week als ik. In die zin lijk ik
meer op mijn vader dan mijn moeder, die
heel nuchter was. Wij waren een gezin met
zes kinderen. Niets bijzonders in een Zuid
Limburgs dorp. Mijn moeder was gelovig,
mijn vader moest daar niets van hebben. Ik
had een goede band met mijn vader, maar
ik heb niet veel met hem gesproken. Daar
had hij geen tijd voor, hij was altijd druk.
Dat heb ik óók van hem. Moet je je voorstel
len hoe het voor hem moet zijn geweest
toen de mijn werd gesloten. Hij kreeg een
goede uitkering, maar de mijnwerkers
mochten geen ander werk doen. Ze waren
gedoemd tot nietsdoen. Schandalig eigen
lijk. Het werd nog gecontroleerd ook. Mijn
vader ging bomen snoeien en tuinen on
derhouden, daar was hij heel goed in. Soms
kwamen de controleurs aan de deur: 'Is je
vader thuis? We komen even een praatje
maken.' Dan ging ik via de achterdeur als
een speer naar hem op zoek.''
Smeets pakt zijn portefeuille. Daarin be
waart hij de bidprentjes van zijn ouders.
,,Die heb ik altijd bij me." Zijn ouders zijn
allebei 85 geworden. ,,Mijn vader is op een
Over uw vader gesproken: onlangs bent
u naar Officier in de Orde van Oranje
Nassau bevorderd, nadat u eerder al tot
Ridder was benoemd. Bovendien heeft
u het tot grote maatschappelijke wel
stand gebracht. Zou uw vader trots op
u zijn geweest?
10
