'Als iemand foute
grappen maakt,
nemen we
afscheid'
den toen geen luchtbedden en
slaapzakken, dus nemen wij die
ook niet mee."
Maar waarom de Duitsers?
Waarom zou je kiezen voor de na
zi's, de grote vijand, de aanstich
ters van de Holocaust, de grootste
volkerenmoord uit de wereldge
schiedenis? „Iedereen kent de
film Saving private Ryan en de
Amerikaanse heldenverhalen,
maar hoe het de Duitsers verging,
wist ik niet", zegt Sjoerd. ,,Dat
geeft een incompleet beeld, dat is
frustrerend."
Net als veel Windhund-leden
verdiepte Sjoerd zich als tiener
eerst in de Tweede Wereldoorlog,
het grote verhaal van de foute
Duitsers en de Amerikanen die
Europa kwamen redden. En toen
begon het te wringen. Sjoerd:
„Waarom wéét ik eigenlijk niks
van die miljoenen Duitsers die
sneuvelden? Wie er in het Duitse
leger zat?" De Limburger ging
boeken lezen, bezocht slagvelden,
verzamelde allerlei uitrusting. En
sloot zich aan bij Der Windhund.
,,Mijn ouders zeiden eerst ook:
waarom moet je dan bij de Duit
sers? Maar later snapten ze me
wel."
Windhund beschouwt zichzelf
als professioneel. Als je spreekt
van oorlogje of soldaatje spelen,
zien de leden dat als belediging.
Ze stoppen duizenden euro's in
uniformen en uitrusting, liefst
moet alles zo origineel mogelijk
zijn.
Kennis van zaken is een pre, ze
beschouwen zichzelf als onder
deel van een levend museum, on
dertussen subtiel snerend naar
een re-enactmentcategorietje of
wat lager, de barbecue-en-bier
clubs. Mart: ,,Je hebt ook lui die
het mooi vinden om in een uni
form rond te lopen en dan vervol-
gens voor een tentje gaan barbe-
cueën en bier drinken, maar wij
willen mensen echt iets leren,
dingen overbrengen." Zijn machi
negeweer is origineel, overgeno
men van een ander lid. ,,Die
stopte met de hobby toen hij kin
deren kreeg."
De groep oefent eens per jaar
met buitenlandse evenknieën, ge
middeld een keer per maand
staan ze met hun spullen uitge-
stald, zoals op het fort vandaag, of
spelen ze slagen tegen de Ameri
kanen of Engelsen, waarna Der
Windhund - uiteraard - verliest.
Gevoelig
Toch worstelen organisaties en
burgemeesters nog weleens met
hun komst, de adelaars en Duitse
helmen blijven op verschillende
plekken taboe. Windhund-leden
beseffen ook hoe gevoelig het ligt,
zij willen hun achternaam niet in
de krant terugzien. Dat geeft al
snel 'gedoe', op het werk of on
line. ,,Soms heeft deze re-enact-
mentvorm nog een slechte
naam", zegt Sjoerd (24), die een
studie maatschappelijk werk doet.
,,Al komt dat vooral omdat men
sen nog niet gezien hebben wat
we doen."
Leden van de groep komen uit
het hele land, werken al of stude
ren nog. Ze moeten door een
strikte ballotage. Wie zich aan
meldt, wordt eerst gescreend op
zijn socialmediaprofielen, dan
zijn er gesprekken met andere le
den, vervolgens krijgt hij - op dit
moment zijn alleen mannen lid -
een jaar lang de aspirant-status.
Alles om neonazi's of andere
foute figuren buiten de deur te
houden, iets wat andere groepen
in het verleden niet altijd lukte.
Mart: ,,Je hebt een verantwoorde-
lijkheid als je zo'n uniform draagt,
dat moet je ook zo voelen. Als we
merken dat iemand foute grappen
maakt, nemen we ook afscheid."
Sjoerd: ,,We selecteren streng."
Op de Facebookgroep van Der
Windhund worden de levens en
achtergronden van de Duitse sol
daten beschreven. ,,Ik las eens het
verhaal van een Duitse soldaat die
in dienst moest, maar ook gewoon
naar huis wilde, en huilde om zijn
moeder", zegt Simon 'Heller' ('dat
is mijn Nederlandse achternaam
in het Duits vertaald'), aan de
poort van fort De Hel. ,,Die was
ook pas 16 jaar, hè." De re-enacters
vinden dat er educatiewerk aan de
winkel is zolang mensen een
Duitse helm niet van een Ameri
kaans exemplaar kunnen onder
scheiden. ,,Die basiskennis ont
breekt vaak."
Niet bij Piet Kreeft (84) uit Wil
lemstad trouwens. Die komt van
middag op zijn fiets, racehelm
nog op, aangewaaid op het fort.
En alsof er een laatje in zijn her
sens opengaat, komt de ene na de
andere jeuggdherinnering boven
bij de tachtiger. Driftig wijzend
en enthousiast vertellend loopt
hij over het terrein. Kreeft was
9 jaar oud toen de oorlog ein
digde, sliep nog een paar dagen op
het fort om te schuilen, thuis wa
ren er vier Duitsers ingekwart-
ZATERDAG 1 JUNI 2019 GO
VERVOLG VAN PAGINA 15
,v£-'.;V«5£.
Het kamp is
voorzien van
een medi-
sche-hulp-
post (links
boven) en
luchtafweer
geschut
(linksonder)
van een an
dere groep:
DRG 40-45.
Grote foto:
bij bezoeker
Piet Kreeft
uit Willem
stad bren
gen de
re-enacters
veel herinne
ringen naar
boven.
FOTO'S ARIE KIEVIT
