Saskia Noort
Het gif dat al je
demonen doodt
Zo doen zij dat
Fietsen in New York: voor je
het weet word je gedeurd'
VEEL GEDEELD
Tegenstanders
van een nieuw
fietspad
gooiden glas
op de rijbaan
ür tó
14
Moddergevecht
Er is geen
voorzorg,
nazorg en
vooral geen
toezicht op
sessies met
ayahuasca
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
Stap eens uit je comfortzone. Zoek je grenzen op. Laat al
les los en geef je over aan de zorgen van figuren die geen idee
hebben wat te doen als iemand in een echte psychose raakt.
Er is geen voorzorg, geen nazorg, geen adequate opvang en
vooral geen toezicht. Zijn mijn exen voor het leven en ten
positieve veranderd door de zes uur durende ayahuascatrips
die ze maakten? Hebben ze het roer omgegooid, hun hart ge
volgd, een huis gekocht of verkocht, hun huwelijken verbro
ken of juist aangegaan? Niets van dat al. Ze hebben er weken
non-stop over gepraat, alles was de schuld van hun moeder
en daarna gingen ze op oude en bekende voet verder. Geluk
kig konden zij de ervaring mentaal en fysiek aan. Emmanuel
(28) uit Amsterdam pleegde zelfmoord, hij was er niet tegen
bestand. De Hongaar (31) in Eersel evenmin.
Op Wereldfietsdag,
komende maandag,
promoot de VN de
voordelen van de fiets.
In Nederland is het elke
dag fietsdag, maar in de
VS is nog een wereld te
winnen.
KARLIJN VAN
HOUWELINGEN
NEW YORK
Fietspaden zijn gevaarlijke
dingen in New York. New
Yorkers hebben een werk
woord bedacht voor een van
de grootste risico's op zo'n
strookje wegdek: getting
doored, 'gedeurd' worden.
Het gebeurt als een auto
mobilist of passagier zonder
omkijken het portier van
een geparkeerde auto open
gooit, tegen een voorbijped-
delende fietser aan. Het eer
ste verkeersslachtoffer van
dit jaar, fietser Hugo Garcia
(26), werd op nieuwjaarsdag
door een taxiklant Third
Avenue in Brooklyn op ge
slingerd en overreden door
een auto.
En dan is New York nog
een van de fietsvriendelij-
kere plekken in autoland
Amerika. De meeste steden
zijn in de 20ste eeuw ge
bouwd en ingericht voor
autoverkeer. Veel Amerika
nen zijn bijzonder gehecht
aan hun auto. Fietsen is in
de VS geen handige manier
om van A naar B te komen,
maar een sport waarvoor je
een strak aerodynamisch
pakje en op z'n minst dertig
versnellingen nodig hebt.
In New York bestaat zelfs
een krachtige antifietspad-
lobby. Bewoners van de
West Village stapten vorig
jaar naar de rechter om aan
leg van fietspaden tegen te
houden - al die fietsers zou
den de buurt onveilig ma
ken en doorstroming van
verkeer belemmeren. Toen
het pad er toch kwam,
strooide iemand glasscher
ven op de rijbaan. De groot
ste zorg was in graffiti op
het asfalt gespoten: ,,Breng
onze parkeerplaatsen te
rug!"
De stad New York probeert
fietsen te promoten als ge
zonde, goedkope en milieu
vriendelijke manier om je te
verplaatsen in een stad
waarin het verkeer altijd
vast staat en het verouderde
metrosysteem uit zijn voe
gen barst. Het fietspaden
netwerk is de afgelopen ja
ren flink uitgebreid. Nu de
centrale metrolijn L wordt
gerenoveerd, verzekert New
York inwoners met behulp
van posters dat je ook prima
kunt fietsen van Brooklyn
naar Manhattan en vice
versa.
Nederlandse New Yorkers
weten: de fiets is meestal
zelfs sneller dan de metro.
Maar veiligheid blijft een
zorg. Het aantal fietsers in
New York neemt toe, maar
ze blijven een minderheid.
Niet meer dan een kwart
van de volwassenen fietste
minimaal één keer in het af
gelopen jaar, meldde het
stadsbestuur deze maand.
Visser Jose da Cruz graait naar een krab in de mangrovebossen langs de kust van
Brazilië. De krabben leven in het gebied waar zoet rivierwater zich vermengt met het
zoute water van de Atlantische Oceaan. Doordat het zeewater vanwege de klimaat
verandering landinwaarts komt, is zijn dagvangst in tien jaar gehalveerd. foto reuters
Burgemeester Marcouch van Arnhem wil
ayahuasca-ceremonies verbieden naar aanleiding
van de dood van een 31-jarige Hongaar tijdens
zo'n sessie in Eersel, of all places. Laat ik nu net van
het eiland komen waar de hallucinogene drank
ayahuasca net zo'n must is als met een pil op de club in gaan
of in witkanten jurk naar de hippiemarkt. Geregeld zie ik
uitgebluste stelletjes of opgewonden vriendinnengroepen
hier de berg oprijden in hun gehuurde Fiat Panda, om bij de
achterbuurman in de tuin op zoek te gaan naar hun inner
lijke wereld, naar antwoorden op grote vragen, naar verande
ring. Dat is ook wat ze me de volgende ochtend vertellen, op
het terras naast de lokale supermarkt, bleek en uitgemergeld,
een beetje zuur ruikend: dit was de ommekeer die ze nodig
hadden. Ze maakten een reis door het verleden en alles viel
op zijn plaats. Het kotsen, het schijten tijdens de sessies, het
waren de demonen die hun levens jarenlang beheersten, en
nu zijn ze weg. Vanavond is
de toekomst aan de beurt.
Liggend in een kringetje op
je eigen matrasje, bekertje gif
en huppakee, het braken kan
beginnen. En daarna het
kruipen, het krijsen, de con
frontatie met al je zwaktes,
het licht dat ergens gloort, de
roze en blauwe straling rond
je hart, het inzicht dat je bij
zonder bent en Moeder
Aarde van je houdt, je
omarmt en de weg wijst.
Ik hoor hen schreeuwen als
ik 's nachts op mijn dak naar
de maan kijk. Heel gezellig
klinkt het niet.
Zelf heb ik het nooit ge
daan, doodeng lijkt het me,
maar ik heb wel diverse exen
die hiermee geluk en inzich
ten hoopten te vinden. Een
tje ging zelfs naar een india
nenstam ergens aan de Ama
zone, waar ook kleine kinde
ren het goedje met de paple
pel kregen ingegoten en een
van de deelneemsters in een
soort psychose het tropisch
regenwoud inliep.
Voor mensen die me vra
gen, waar haal je je inspiratie
voor je boeken vandaan? Uit
dit soort verhalen dus. Ge
wone mensen die menen dat
ze uit hun hoofd moeten,
door juist m hun hoofd te gaan, onder begeleiding van een
amateurtherapeut a raison van twee- tot achtduizend euro
per week. Sessies waarin ze niet eten en niet in slaap komen
op een plank in een tipi, met als hoogtepunt een nachtje kot
sen en hallucineren.
ZATERDAG 1 JUNI 2019 GO
FOTO GETTY IMAGES
•_v
