Verstopt achter
parasoldennen
ligt een spierwit
droomstrand
gewoon kijken en luisteren naar de golven.
Om de bezienswaardigheden van Saint-
Honorat te ontdekken, hoefje niet veel te
doen, je komt ze vanzelf tegen. In de hui
dige abdij verzorgen monniken rondleidin
gen naar de cave, waar de wijn is opgeslagen
in grote houten vaten. De wijn blijft er lig
gen tot hij goed genoeg is om tijdens het
filmfestival van Cannes te worden geschon
ken aan de sterren.
Op het eiland is één restaurant, La Ton-
nelle. Hier kun je lunchen met je voeten
in het zand en met uitzicht op buureiland
Sainte-Marguerite. Er staat vooral vis op het
menu, en zeevruchten. 's Middags ga ik op
zoek naar de criques, verborgen baaien tus
sen de rotsen met kristalhelder water.
Het is er heerlijk. Ik ben nu al jaloers op
het handvol bezoekers dat straks niet mee
terugvaart, maar een paar dagen op retraite
gaat in het klooster.
abbayedelerins.com
ïle de Port-Cros
wandelparadijs
De Chemin des Crètes balanceert hoog
boven zee. Het smalle wandelpad klimt,
daalt, wendt en keert over de westelijke
uitlopers van het eiland. Soms duikt het
een bos in, dan weer is er groots uitzicht
over de Middellandse Zee of sta je op een
tientallen meters hoge klif. Diep onder je
slaan de woeste golven te pletter op de gril
lige rotswand.
Op de veerboot vanuit Le Lavendou was
aan de passagiers al te zien geweest dat ïle
de Port-Cros vooral een wandeleiland is.
In plaats van koelboxen, parasols en teen
slippers, droegen de bezoekers rugzakken,
stokken en stevige schoenen. Stranden zijn
er wel, maar ze zijn klein in aantal en be
scheiden van formaat.
Hoewel Port-Cros slechts 4 bij 3 kilome
ter groot is, beschikt het over een netwerk
van zo'n 30 kilometer wandelpad. Behalve
de spectaculaire Chemin des Crètes kun je
er bijvoorbeeld ook kiezen voor de Sentier
des Plantes, de Vallon de la Solitude of de
beklimming van de Mont Vinaigre met een
uitzicht van 360 graden.
ïle de Port-Cros was in 1963 het eerste
Franse eiland dat Nationaal Park werd. Het
ontsnapte daarmee aan de bouwwoede van
het massatoerisme in de jaren 70. Port-Cros
telt slechts een handvol huizen in het
haventje en drie oude forten. Er wonen
ongeveer vijftig mensen.
De Chemin des Crètes slingert nu stevig
omhoog, stap voor stap tot aan het uitkijk
punt. Hier stort het eiland zich in de diepte.
Op de rotswand houden eenzame bomen
stand en lijken vogels geen moeite te heb
ben om tegen de zeewind in te vliegen.
Welke wandeling je ook kiest, het eind
punt is Le Port, het haventje van Port-Cros.
Hier staan wat huizen, restaurantjes en
cafés aan de onverharde kade. Palmbomen
zorgen voor schaduw die na een stevige
tocht meer dan welkom is. Ik bestel een
pasta met zeevruchten die hier recht voor
de deur zijn gevangen. Met een glas rosé
van de streek erbij.
Vanaf mijn heerlijke stek zie ik de veer
boot aanmeren en wandelaars aan boord
gaan voor de terugreis. Ik sla mijn beurt
over en neem de volgende.
portcrosparcnational.fr
ïle de Porquerolles
droomstranden
Droomstranden, Porquerolles heeft er
drie van: Plage de Notre-Dame, Plage
d'Argent en Plage de la Courtade. Plus
een bonusstrand dat Grand Langoustier
heet en aan de kant van de landtong wit
zand heeft en aan de andere kant zwart
zand. Langoustier ligt het verst van de
haven en is eigenlijk alleen met de fiets
bereikbaar. Het is hier dan ook het rustigst.
Fietsen is dé manier om Porquerolles te
ontdekken. Weg van de haven en het dorp
- Le Village - zijn er geen verharde wegen
meer. Op één dag fiets je de belangrijkste
bezienswaardigheden makkelijk aan elkaar,
zoals de vuurtoren op de zuidpunt, het Fort
Sainte-Agathe en de botanische tuin met
onder meer 150 soorten olijfbomen en 220
soorten fruitbomen.
Het is ontspannen fietsen, want op Por-
querolles rijden nauwelijks auto's, alleen de
bakker, de postbode en een handvol andere
Porquerollais mogen er eentje besturen.
Maar die blijven gezien het beperkte weg-
gennet vooral in de buurt van Le Village,
dat ooit diende als quarantaineplek voor
soldaten en immigranten uit vooral Noord-
Afrika. Had je net een paar veldslagen in
een ver vreemd land uitgevochten, moest
je hier met het land in zicht nog een paar
maanden blijven om te voorkomen dat je
Frankrijk van enge ziektes zou voorzien.
Als je de drukste dagen mijdt, is Porque-
Reizen
uminm
