'Voordat ik een
zin op papier zet,
moet ik het hele
boek in mijn
hoofd hebben'
opticien met stemmen in zijn hoofd.
Het zijn dit soort karakters die Leky be
denkt aan haar schrijftafel in Berlijn. De
liefde bracht haar vijftien jaar geleden van
uit Keulen naar deze stad. Nu woont ze er
met haar 11-jarige zoon, vertelt ze in een
koffietentje in haar wijk Prenzlauer Berg.
De relatie met de vader van haar kind is
verbroken, maar ze co-ouderen harmoni
eus. Met haar nieuwe vriend heeft Leky een
lat-relatie, een vorm die goed bij haar past.
Ze is graag alleen. Een einzelganger. Ook
om te schrijven heeft ze veel tijd voor zich-
zelf nodig, zegt ze. „Voordat ik een zin op
papier durf te zetten, moet ik het hele boek
in mijn hoofd hebben. Ik heb ze nodig, de
lange dagen in mijn eentje achter mijn bu
reau. Ik heb geprobeerd met anderen in een
studio te werken, maar dan ontwikkelt zich
bij mij een soort sociale fobie. Dan begin ik
me te ergeren aan iemands ademhaling."
Gênante crème
Haar leven ziet er sinds haar succes in
Duitsland anders uit, met veel reizen, sig
neersessies, interviews en lezingen. ,,Dat is
leuk, maar ook uitputtend. Ik moet mezelf
steeds afvragen: waar laat ik mijn zoon,
waar laat ik mijn hond, hoelang kan ik weg
blijven?'' Inmiddels kan ze het zich veroor
loven optredens af te slaan. Een luxepositie,
beseft ze. Verder valt het wel mee met haar
celebrity-status. ,,Soms word ik herkend in
een winkel. Bij de drogist bijvoorbeeld, als
ik net een gênante crème sta af te rekenen.''
Dat ze schrijver wilde worden, wist ze
altijd al. Toch heeft ze een flinke omweg
gemaakt. ,,Ik koos steeds de verkeerde
studie, zoals Germanistiek en Cultuur
wetenschap. Dat werd allemaal niks, want
in plaats van te studeren zat ik stiekem te
schrijven. Niet zulke beste dingen trou
wens, als ik ze teruglees. Heel slechte din
gen zelfs. Vergelijk mijn pogingen met die
van een onhandig, te dik meisje dat balle
rina wil worden. Ik stuurde weleens een
gedicht of kort verhaal naar een tijdschrift
of uitgever, maar kreeg überhaupt nooit
antwoord. Pas toen ik een opleiding creatief
schrijven volgde, viel het kwartje. Daardoor
bestond mijn publiek niet meer alleen uit
mijn moeder en mijn beste vriendin, dat
scheelde al enorm. Opeens kreeg ik kriti
sche, maar bruikbare feedback van docen
ten en medestudenten. En hoe wanhopig
en melodramatisch ik daar soms ook van
werd - 'Iedereen is beter dan ik! Ik kan net
zo goed stoppen!' - het was altijd een aan
moediging toch weer verder te gaan.''
Behalve als auteur werkt ze al jaren als
schrijfdocent in gevangenissen. Een erfenis
uit haar jeugd, zegt Leky, met een vader die
regelmatig ex-gedetineerden in huis nam.
Hij werkte als psychotherapeut in een ge
vangenis en hield er activistische ideeën op
ZATERDAG 1 JUNI 2019 33
