q"n^tJ
'Ik weet nu
hoe een
relatie hoort
te zijn'
BV DE LIEFDE
fe«nAte/wimj)
In ij is far
Vtrla ten
door vrouwtn dit
achter zi;h «/J
Wat de huwelijken van
Jan (77) betreft, is drie
keer scheepsrecht.
In Oliviana (66) vindt hij
eindelijk een vrouw van
wie hij zijn testament niet
hoeft te veranderen.
„Mijn grote frustratie is dat ik nooit
een 25-jarig huwelijk heb kunnen vieren.
TWee keer ben ik getrouwd geweest en
twee keer kwam het vlak voor de zilveren
bruiloft tot een breuk.
De relatie met mijn eerste vrouw was al
in een veel vroeger stadium verhard. Toen
ik eens met een blindedarmontsteking in
het ziekenhuis lag, kwam ze doodleuk aan
mijn bed vertellen dat ze bij een ander had
geslapen. Dat heeft veel schade bij mij aan
gericht. Toch zijn we bij elkaar gebleven,
vooral vanwege de kinderen. Maar na 23 jaar
en 6 maanden was het zo ver: ze gaf te ken
nen dat ze introk bij haar nieuwe vriend.
Mijn tweede echtgenote is een ander,
maar toch vergelijkbaar verhaal. We woon
den in Italië, met haar en mijn kinderen.
Dat gaf vaak aanleiding tot onenigheid.
Want al kwam niemand iets tekort, mijn
vrouw was bang dat ik haar dochter achter
stelde bij de mijne. Dit deed de relatie
beslist geen goed.
Regelmatig kwam mijn nicht bij ons
logeren. Zij stond bekend als een dame die,
tja, hoe heet dat, haar lesbische neigingen
niet kon onderdrukken. Mijn echtgenote en
zij konden het erg goed samen vinden. Zo
goed, dat ze me op een dag onder een boom
in de tuin een verzoek deden: of ik met z'n
drieën wilde samenwonen. Natuurlijk was
ik daar niet van gediend. Sterker nog, ik
voelde me behoorlijk in mijn kruis gegre
pen. We zijn gescheiden, na een huwelijk
van 24 jaar en 3 maanden. Ik had opnieuw
gefaald.
Als eigenaar van een goedlopend bedrijf
in verpakkingsmaterialen gaf ik mijn beide
exen vele tonnen mee. Zelfbleef ik alleen
in Italië achter, waar ik na al die jaren nog
altijd een vreemdeling was. Ik kende wel
mensen, maar echte vriendschappen heb je
als buitenlander niet snel. Naar Nederland
terug wilde ik niet; mijn familie was inmid
dels sterk uitgedund en ook daar zou ik een
eenling zijn.
Ik kreeg bureaucratische problemen toen
ik de auto op mijn naam wilde zetten. Via-
via ontmoette ik Oliviana, een handig
vrouwtje van 1.58 meter dat mij wel kon
helpen. Er ontstond al snel een emotionele
band tussen ons en nu zijn we al bijna tien
jaar getrouwd. Eindelijk heb ik ontdekt hoe
een relatie hoort te zijn. Ik heb nu een part
ner die niet alleen aan mijn financiën
denkt, die niet wil dat ik mijn testament
verander, maar met wie ik plezier heb en bij
wie ik me happy voel. Ze zeurt nooit dat ik
mijn pillen moet innemen of moet stoppen
met roken, maar accepteert me en zorgt
voor me. Alleen al wat ze allemaal kan in de
keuken! Haar familie heeft me in het hart
gesloten, dus ik maak nu weer ergens deel
van uit. En ik zorg ook voor Oliviana, in ons
Italiaanse paradijsje. Ik werk nog een beetje
als hobby, maar verder heb ik alle tijd en
aandacht. En dat is belangrijk in een relatie,
ik moet het eerlijk toegeven. Het zal een
van de redenen zijn waarom mijn vorige
huwelijken stukliepen: ik werkte te hard,
had vooral oog voor mijn carrière en te
weinig voor mijn partners.
Als Oliviana en ik samen wél de 25 jaar
willen halen, zal ik 95 jaar moeten worden.
Die intentie hebben we in een contract
laten vastleggen. De kans dat het lukt is niet
groot, ik weet het, maar de wil en de liefde
zijn er.''
De echte namen van Jan en Oliviana zijn
bij de redactie bekend. Wil je ook praten
over je relatie? magazine@persgroep.nl
TEKST PAM VAN DER VEEN
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
ZATERDAG 1 JUNI 2019 31
