Concert met overdaad aan melancholie
20 NI
optreden wordt mede mogelijk ge
maakt door het Onze Lieve Vrouwe
Gasthuis in Amsterdam", riep hij aan
het begin van wat een wervelende
show van drie kwartier zou worden.
Aan het optreden zelf viel de tere
gezondheid van de zanger niet af te le
zen. Althans, niet als het ging om zijn
Het publiek
op Klomppop
ging zaterdag
los
zongen. ,,Maar ja, ik kan ze moeilijk
wegsturen, toch?"
Dat Klomppop voor ieder wat wils
biedt, kon nauwelijks beter worden
geïllustreerd dan door de overgang
van De Raggende Manne naar het op
treden erna. Luttele minuten nadat
Fosko zijn laatste nummer had gezon
gen in de Spectra-tent, beklom zange
res Maan het hoofdpodium. Ook zij
kreeg het publiek goed mee. Haar
grote hits Hij is van mij en Blijf bij mij -
die ze tot het laatst bewaarde - werden
luidkeels meegezongen door met
name een aantal jonge meiden dat
zich voor het podium had verschanst.
Straattheatermiddag
Gistermiddag bracht de straattheater-
middag (het voormalige Straatfestival)
veel mensen op de been. Jong en oud
genoten van onder meer het duo Sten-
zel en Kivits, dat een absurd klassiek
concert ten gehore bracht, waarbij de
piano zelfs op z'n kant kwam te staan.
Ovezande
,,Zal ik jou eens effe lekker in je bek
schijten?" Het publiek op Klomppop
ging zaterdagavond los toen Bob
Fosko de tien misschien wel bekend
ste woorden uit zijn oeuvre door de
tent liet schallen. De zanger van De
Raggende Manne ging, ondanks zijn
slechte gezondheidstoestand, als van
ouds tekeer in Ovezande.
Het optreden op Klomppop is waar
schijnlijk één van de laatste optredens
van de band geweest. De zanger weet
sinds januari dat hij ongeneeslijk ziek
is. Hij heeft slokdarmkanker. Fosko
zou Fosko niet zijn als hij daar op het
podium geen grap over maakte. ,,Dit
zang en beleving. Wel liet Fosko, om
zijn stem nog enigszins te sparen, een
paar nummers zingen door gastzan-
gers.
Hoewel hij achteraf spijt had dat hij
hen had meegenomen. „Want het gaat
beter dan ik had verwacht", zei hij, na
dat hij zelf een paar nummers had ge-
De publiciteit had velen
op het verkeerde been
gezet. Dat het in 1987
opgerichte Concert
gebouw Kamerorkest
(CKO) ook bestaat uit verschil
lende ensembles, van duo tot en
met strijkersensemble, was niet
gemeld. Ook de werken waren
niet gemeld, alleen de componis
ten Prokofiev en Schubert.
Op het programmablad stond
het eerste strijkkwartet van Proko
fiev en het Kwintet in C van Schu
bert. Twee werken die somber zijn
van karakter en goed bij elkaar
passen. Prokofiev kreeg tijdens
zijn reis in de Verenigde Staten in
1929 de opdracht een strijkkwartet
te schrijven. Dit had hij niet eerder
gedaan; daarom bestudeerde hij de
strijkkwartetten van Beethoven.
Het Allegro is klassiek van opzet
maar wel gecomponeerd in het
idioom van Prokofiev. De afwisse
ling tussen harmonisch eenvou
dige passages, en lyrische en ritmi
sche gesyncopeerde frasen is dui
delijk. De vier strijkers: Michiel
Waterman (viool), Tjeerd Top (vi
ool), Frederik Boits (altviool) en
Fred Edelen (cello) brachten het
melancholieke begin van het An
dante molto in grote eensgezind
heid. Alles werd met voldoende
dynamiek gespeeld. De twee trio's
klonken contrastrijk. In het lang
zame slotdeel Andante (eerder een
Adagio) klonk het thema als een
lied zonder woorden, lyrisch en
met een donkere ondertoon. De
spanningsboog werd goed doorge
trokken en juist de afwisseling
tussen lyriek, energie en nostalgie
maakten de uitvoering spannend.
Schubert schreef zijn strijk
kwintet enkele maanden voor zijn
dood. Het is een vrij orkestraal
werk. Schubert hield van het
warme geluid van de cello en
schreef een compositie waar je
niet onberoerd naar kunt luiste
ren. De duistere voorgevoelens
van zijn naderende dood lijken
erin verweven. Quirine Viersen
zorgde met haar krachtige cello
klank voor een extra warme gloed.
In het openingsdeel werd het lyri
sche thema breed uiteengezet. De
compactheid van de structuur
zorgde voor een intense druk, de
balans tussen de vijf strijkers was
goed. Het bleef muisstil in de kerk;
het enige storende geluid was dat
van de kerkklok die vijf uur sloeg.
Het Adagio met dat schitterende
elegische thema werd met door
dachte langzaamheid gebracht.
Het pizzicato klonk als druppe-
lende tranen, de weemoed sij
pelde overal door. Het angstige
middendeel in dat vreemde 12/8
tempo werd dynamisch gebracht.
In het Scherzo klonken contrasten
en werd naar hartenlust gemodu
leerd. De dissonanten drongen
binnen tot op het bot. In het slot
deel klonken de twee celli verras
send sonoor en eensgezind.
Viersen en het Strijkkwartet
CKO speelden intens. De inter
pretatie was heel persoonlijk, vrij
langzaam, maar kwam wel over.
Muziekpodium Zeeland. Werken
van Prokofiev en Schubert.
maandag 27 mei 2019
GO
Zangeres Maan was een van de headliners op Klomppop. fotos johan van der heijden
Voor elk wat wils in Ovezande
Bob Fosko van De Raggende Manne op Klomppop.
Stenzel en Kivits traden gisteren
op tijdens de straattheatermiddag.
Het festivalterrein op het sport
park en de straten van Ovezande
stroomden afgelopen weekend
weer vol voor Klomppop en de
straattheatermiddag.
Rob Paardekam
De Sint Jacobskerk was goed
bezet. Het publiek wilde graag
eens een kleine bezetting van
het Concertgebouworkest aan
het werk zien. En een celliste als
Quirine Viersen is eveneens een
publiekstrekker.
Jeanette Vergouwen
Vlissingen
Door het Concertgebouw Kamer
orkest en Quirine Viersen (cello).
Gehoord zondag 26 mei in de St.
Jacobskerk in Vlissingen.
