9
Ik heb te vaak naar
anderen geluisterd
en te weinig naar
mezelf
Steeds
verder
omhoog
Als een kind van mij
tennis leuk zou vinden:
tuurlijk, doen. Maar ik
zal geen racketje in de
wieg leggen
973 I
,,Ik ben benaderd om een boek te schrijven.
Het zou een heel mooi boek kunnen zijn. Ik
heb zo veel fases doorstaan, zo veel overwon
nen. Mijn carrière is een les over wat je uit het
leven kunt halen. Maar ik praat niet graag over
mezelf. Het voelt alsof ik mezelf heel belang
rijk maak als ik vertel wat ik allemaal heb be
reikt. Maar ik heb zelf ook inspiratie gehaald
uit de biografie van Edith Bosch. Wie weet
komt het boek er ooit. Maar dit is een raar
moment, midden in mijn carrière. Wie weet
moet mijn beste prestatie nog komen.''
,,Het toernooi in Madrid, vorig jaar, was al
goed. In de partij tegen Caroline Wozniacki, in
de derde ronde, lukte alles. Op Wimbledon
kwam het besef dat ik ook op andere baan-
soorten dan gravel van toppers kan winnen.
En Roland Garros 2016 natuurlijk, toen ik de
halve finale haalde. Op dat moment ver
wachtte niemand iets van me, voor mij
wonnen partij op een bepaalde baan wil ik de
volgende ronde het liefst op hetzelfde bankje
zitten. Maar als hoogst genoteerde speelster
mag ik meestal niet kiezen.''
,,Nu zeg ik: absoluut niet. Maar je weet het
niet. Misschien ga ik tennis wel missen als ik
een jaar niet speel. Maar ik denk niet dat ik het
van mezelf kan accepteren dat mijn niveau
dan is gezakt. Sowieso, iets recreatiefs doen
vind ik moeilijk. Ieder spelletje moet ik
winnen.''
Zus Joyce steekt haar hoofd om de hoek. ,,Als
Kiki vroeger verloor, vloog alles door de
woonkamer. Nog steeds, trouwens.''
schoot, straalt Bertens. Haar eigen kinder
wens is groot. Als ze straks stopt met tennis
sen, hoopt ze dat het haar ook gegeven is.
,,Ik zou nu heel hard ja moeten zeggen. Maar
ik heb dit leven zwaar onderschat. Als mijn
zoontje of dochtertje tennis leuk zou vinden,
tuurlijk, doen. Maar ik zal zeker geen racketje
in de wieg leggen.''
,,Ik ging van 4-vwo naar 5-havo, om examen te
doen en daarna fulltime te gaan tennissen. Ik
dacht: dat doen we even. En als het niet lukt,
ga ik na één of twee jaar studeren. Maar alléén
maar met tennis bezig zijn was moeilijker dan
ik dacht. En nu ben ik ineens tien jaar verder.
Ik weet niet of ik het opnieuw zou doen, als
ik alles zou weten. Ik zou het in elk geval
helemaal anders doen.''
,,Je moet natuurlijk eerst op je
bek gaan om later dingen
te kunnen veranderen.
Ik heb te vaak naar
anderen geluis
terd en te weinig naar mezelf. Ik ben heel goed
in het aannemen van taken, maar uiteindelijk
moet het uit jezelf komen. Tennis voelde voor
mij soms als een moetje. Maar ik kon niet
stoppen, want ik had nog niet genoeg bereikt,
moest me nog bewijzen voor anderen, en ik
kon toch niets anders. Ik trainde omdat het
moest, niet omdat ik beter wilde worden. Er
zat weinig plezier in mijn carrière. Het echte
besef kwam pas twee jaar geleden. Toen heb ik
zelf het heft in handen genomen. Je moet zelf
keuzes leren maken, ook voor de rest van je le
ven. Anders blijf je alles bij anderen neerleg
gen. Als ik nu twee in plaats van drie keer wil
trainen, zeg ik: het is mooi geweest.''
,,Het kan nog steeds beter. Als ik mensen op
de baan zie genieten, denk ik: dat zou ik ook
iets meer willen hebben. Dat zou het een stuk
makkelijker maken. Maar het is mijn eigen
keuze, ik moet niet zeuren. Natuurlijk vind
ik tennis leuk, anders zou ik het niet zo lang
volhouden.''
Kiki Bertens was geen supertalent. Als kind
van 6 ging ze vaak met haar oom en tante mee
naar de tennisvereniging in Berkel en Roden
rijs. Met een geleend Estusa-racket sloeg ze
ballen tegen de muur, totdat trainer Martin
van der Brugghen haar uitnodigde voor een
les. Tot haar 12de kreeg ze bondstraining,
daarna ging ze verder met Van der Brugghen.
Juniorengrandslams speelde Bertens niet,
Nederlands jeugdkampioene werd ze nooit,
voor J ong Oranje werd ze niet uit
genodigd. - -
Bertens deed het op eigen
kracht. Ze speelde alleen in Ne
derland, voor buitenlandse trips
hadden haar ouders geen geld.
Via de A-toernooien en de Futu
res klom ze naar de top 500, de
top 200, en verder. Even was er
een dip, toen ze een jaar lang
vreesde kanker te hebben. Een
bobbel op haar schildklier bleek
goedaardig. Ondanks chronische
faalangst bestormde ze, met
sinds 2015 Raemon Sluiter als
coach, de top van het vrouwen
tennis. Wat ze zelf nooit voor
mogelijk hield, gebeurde: Ber
tens bereikte de top 10 van de
wereld.
voelde alles als een bonus. Die vrijheid heb
ik sindsdien niet meer gehad. De grootste
uitdaging van dit moment is om dat gevoel te
rug te krijgen.''
,,Nee, ik kijk nooit iets terug. Daar is Rae niet
blij mee. Je leert vooral van verloren partijen,
maar om nu nog een keer mijn fouten terug te
zien, die confrontatie vind ik lastig. Als ik me
zelf zie serveren, denk ik: zo lelijk kan dat er
toch niet uitzien? Ik ga liever af op gevoel, wat
niet altijd goed is. Ook dat zou een volgende
stap moeten zijn.''
,,Nee, dat brengt alleen maar stress met zich
mee. Zo'n Nadal met al zijn maniertjes, daar
word je toch helemaal nerveus van? Vroeger
wilde ik wel dezelfde bal na een mooi punt,
maar dat is nu vermoeiend met ballenkinde-
ren; vind 'm nog maar eens terug. Na een ge-
maandag 20 mei 2019
GO
A Wereldster
Kiki Bertens:
„Iedereen kan
wel iets goed,
toch?'
De positie van
Kiki Bertens op
de wereldranglijst
aan het einde van
elk seizoen
2008
2009
569
2010
230
2011
184
2012
63
2013
87
2014
69
2015
101
2016
22
2017
31
2018
9
Zie je jezelf als rolmodel? Je hebt een mooi
verhaal te vertellen.
Wat vind je nu je beste prestatie?
Kiki Bertens pakt de hoofdprijs in de
finale tegen Simona Halep in Madrid, op
11 mei van dit jaar. foto epa
Als jij stopt, zien we je niet meer terug op
of langs de tennisbaan?
Zou je het leven van proftennisster aanbe
velen aan je kind?
Wat heb je onderschat?
Hoe dan?
De haat-liefdeverhouding met tennis is
verleden tijd?
Kijk je beelden terug van wedstrijden?
Bijvoorbeeld om het goede gevoel op te
roepen?
Heb je eigenlijk rituelen?
