Moet dat nou, elke
maand vergaderen
in Straatsburg?
Waar beslissen de
Europese politici over?
7
Ja, dat moet. Althans, dat hebben we zo met
elkaar afgesproken. Het is een overblijfsel uit
het verleden. Toen in 1952 de Europese Ge
meenschap voor Kolen en Staal (EGKS) werd
opgericht (door Frankrijk, West-Duitsland,
Italië, Nederland, België en Luxemburg), was
er dringend behoefte aan een vergaderplek. De
Raad van Europa zat toen al in Straatsburg en
was zo vriendelijk de zaal uit te lenen aan de
EGKS, zodat die daar haar Gemeenschappelijke
Vergadering kon houden. Maar toen een paar
jaar later de Europese Economische Gemeen
schap het levenslicht zag en neerstreek in
Brussel, bleef Straatsburg de locatie voor de
plenaire vergaderingen van het parlement. De
Franse stad heeft namelijk ook een symbolische
betekenis: ze staat voor de verzoening tussen
Frankrijk en Duitsland, de grote aartsrivalen uit
de Europese geschiedenis. En hoewel iedereen
erkent dat die verzoening reden is tot vreugde,
en de vergaderlocatie in 1992 officieel werd vast
gelegd, is er wel degelijk verzet tegen 'Straats
burg'. Het is namelijk a) totaal niet functioneel
om daar te vergaderen en het kost b) heel veel
geld. Ook de meeste parlementariërs hebben ge
noeg van het maandelijkse gesjouw met dos
siers en koffers. Maar helaas gaan ze er niet over:
dit is een zaak van de lidstaten. Die kunnen al
leen in unanimiteit besluiten om te vertrekken
uit Straatsburg. En er is één land dat maar blijft
dwarsliggen: Frankrijk. ,,Het is goed dat niet al
les in Brussel is'', zeggen ze daar.
Het Europees Parlement debatteert over
heel veel onderwerpen, maar mag niet over
alles beslissen. Meestal is wel instemming
van het parlement nodig: van het vaststellen
van de EU-begroting tot beslissingen over bij
voorbeeld de stekkers voor elektrische appara
ten. De Europese Commissie komt dan met
een voorstel en daar moet dan zowel het parle
ment als de ministerraad mee instemmen.
Maar over sommige belangrijke terreinen, zoals
gemeenschappelijk buitenlandbeleid en veilig
heid, mag het parlement alleen een oordeel ge
ven. Dat mag de Raad vervolgens naast zich
neerleggen. Heeft onze Tweede Kamer dan he
lemaal niks meer te zeggen? Toch wel. Over
veel zaken, zoals onderwijs, openbare orde,
volksgezondheid, belastingen of regels voor so
ciale zekerheid gaan we zelf. Hoewel die vrij
heid wel weer beperkt is, omdat regels moeten
voldoen aan Europese voorwaarden. Zo hebben
ook Polen die hier werken bij ontslag recht op
WW. Momenteel ruziën we in Brussel over
een voorstel over hoe lang andere EU-onderda-
nen die terug gaan naar hun eigen land die uit
kering mogen meenemen. Nu is dat drie maan
den, dat worden er waarschijnlijk zes. Ook al is
onze eigen Tweede Kamer daarop tegen.
GO ZATERDAG 18 MEI 2019
