Overmeesterd
door zalvend
zoetzuur
GIPHARTS KOOKEILAND
Vroeger moest hij er niks van
hebben, maar dankzij de
kookkunsten van zijn vrouw is hij
om. Ronald Giphart is dol op
kippenlevertjes.
Er wordt onder voedselo-
logen veel nagedacht over onze
smaakontwikkeling. Kinderen
houden namelijk van andere
producten dan volwassenen en
bejaarden. Er is een theorie dat
ons smaakpalet om de zoveel
jaar wordt aangepast aan onze
fysieke behoeften. Afkeer of
verlangen naar ingrediënten
zou kunnen wijzen op de aan
wezigheid van stoffen die wel
of niet voedzaam voor ons zijn.
Deze theorie - door sommigen
denigrerend omgeschreven als
'zachte, speculatieve weten
schap' - zou verklaren hoe onze
smaakvoorkeuren tijdens ons
leven kunnen veranderen.
Waarom we als kind spruitjes
verafschuwen, om er dertig jaar
later juist naar te verlangen.
Vroeger haatte ik kippen
levertjes. Echt haatte. De lever
is een chemische fabriek die
letterlijk honderden stoffen
verwerkt en omzet (bijvoor
beeld medicijnen en andere
chemische materie. (Kippen)-
levers bevatten veel eiwitten en
ze zijn een bron van vitaminen
(met name A en B12) en ijzers.
Als kind heb je daar genoeg van,
maar mensen die bijvoorbeeld
gevoelig zijn voor bloedarmoe
de hebben baat bij kippen
levers.
Ik denk niet dat mijn moeder
hiervan op de hoogte was.
Voor mijn gevoel bakte zij
iedere drie weken de abjecte
paarsbruine brokken orgaan
vlees, niet alleen omdat die
goedkoop en volgens haar ook
gezond waren, maar vooral
erg lekker. Mijn ouders aten
er steevast met veel smaak van.
Meestal zette mijn moeder de
levertjes overdag al klaar op het
aanrecht of in de koelkast. De
orgaantjes zaten in een glazen
schaal en oogden als hopjesvla
die te lang in de zon had ge
staan. Ik kon niet anders dan
zuchten als ik bij terugkomst
uit school de levertjes in de
keuken zag staan.
Terwijl ik vandaag de dag even
mijn vuist bal als mijn vrouw
kippenlevertjes op het menu
heeft staan. Nu heeft zij dan
ook een eenvoudig en binnen-
wangstrelend recept. Ik ken
vele lieden die een aangeboren
afkeer van orgaanvlees hebben,
en in geval van niertjes snap ik
dat, maar niet-vegetariërs of
flexitariërs doen zichzelf tekort
als ze dit kippenlevertjesge
recht niet in ieder geval één
keer proberen.
In eerlijkheid heeft het bij
mij wel enige tijd geduurd
voordat ik van mijn leveraversie
raakte en mijn vrouw me wist
te overtuigen. Op een dag heeft
ze me haar gerecht gewoon
voorgeschoteld, zonder erbij te
vertellen wat we aten. Meteen
werd ik overmeesterd door de
zalvend zoetzure, bedwelmend
lekkere smaak.
Pas daarna hoorde ik wat ik
met zoveel overgave had veror
berd: de horror uit mijn jeugd.
Deze truc werkte overigens ook
goed bij onze kinderen.
36
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
