De posters van het Filmfestival van Cannes, veelal met
afbeeldingen die verwijzen naar historische speelfilms,
zijn altijd goed voor discussie. Journalist en wandelende
filmencyclopedie Ab Zagt duikt in de archieven.
Bijna net zo markant als de sterren en de
wereldpremières zijn de posters van het Film
festival van Cannes, het meest prestigieuze
filmevenement dat dit jaar voor de 72ste keer
wordt gehouden en op dinsdag 14 mei begint.
De nauwkeurig gekozen en gecomponeerde
afbeeldingen zijn vaak bedoeld als hommage
aan een ster of filmklassieker. Ooit waren
bewerkte close-ups van vooral Amerikaanse
sterren in zwang - Marilyn Monroe is bijvoor
beeld drie keer gebruikt. Tegenwoordig kiest
het festival vooral voor geïsoleerde scènes uit
films die in een bepaalde context worden
geplaatst. Of er worden posters gemaakt die zijn
op te vatten als eerbetoon aan het maakproces,
zoals de poster van dit jaar. Staand op
de rug van haar cameraman tuurt de onlangs
overleden Frans-Belgische regisseur Agnès
Varda (1928-2019) door de lens. De foto is in
1954 gemaakt tijdens de opnamen van haar eer
ste speelfilm La Pointe Courte. Een knielende
scriptgirl die op de originele afbeelding de ca
mera vasthoudt is op de poster weggefotoshopt.
Varda is op de foto pas 26 jaar oud en zal
daarna nog 23 lange en 22 korte films maken.
Varda werd geprezen om haar originele aanpak,
durf en engagement. Ze bedacht de term
cinécriture - een samenvoeging van de Franse
woorden voor cinema en schrijven - waarmee
ze aangaf dat ze het medium film benaderde
als een auteur een roman.
,,Je kunt aan alles op deze poster zien hoe
gepassioneerd ze was in haar werk'', zegt
festivalpresident Pierre Lescure over de
hommage aan Varda. ,,Geen obstakel was
haar te groot om haar doel te bereiken.''
Het is de eerste keer dat het festival een
vrouwelijke regisseur op de officiële poster
afbeeldt. De vrouwen die hiervoor de posters
sierden waren vooral actrices, onder wie
Juliette Binoche, Ingrid Bergman en Faye
Dunaway.
Met de nieuwste poster bewijst het Zuid
Franse festival met zijn tijd mee te willen
gaan. Kritiek was er in de afgelopen jaren over
het geringe aantal films van vrouwen in het
hoofdprogramma. Dit jaar is een recordaantal
van vier cineastes met een film in de hoofd
competitie van het festival vertegenwoordigd.
Voor hen is Varda een voorbeeld, een heldin
die decennialang haar eigen weg ging in het
door mannelijke collega's beheerste bolwerk.
Een gerechtvaardigde postergirl dus.
14
Postergirls,
lievelingen en
pure kunst
