WIM HOFMAN
Moederdag
ZEELAND 11
Binnenkort is het weer moe
derdag en dat wordt in Ne
derland op de tweede zon
dag van mei gevierd. Het is een van
de feesten die uit de Verenigde
Staten van Amerika zijn overge
waaid en dus is het niet verwon
derlijk dat moederdag ook een
commercieel bijsmaakje heeft ge
kregen.
Het is de dag waarop moeders
opeens aandacht krijgen: ontbijt
op bed, het liefst met beschuit met
hagelslag en fruitsap en een bosje
bloemen. Vooral bloemen moeten
het ontgelden. Moederdag bete
kent een piek in de bloemenver
koop, maar er worden ook veel
kaarten gekocht en versierd. Op de
meeste kaarten staan bloemen en
de rozerode kleur overheerst. Bloe
men worden op die dag op het graf
van moeder gelegd en bakkers ver
sieren hartvormige taarten met
bloemetjes.
Het feest is wel wat problemati
scher geworden nu het moeder
schap niet altijd meer als het ideaal
van opperste zaligheid wordt aan
geprezen. En vader kookt tegen-
woordig even goed en even regel
matig of zelfs altijd. Dat is dus geen
bijzondere activiteit van moeders
meer. Daarom kun je met bloemen
de moeilijke keuze van een cadeau
of de ietwat seksistische kant van
het feest wat verdoezelen. Toch
worden rond moederdag niet al
leen veel keukengerei en schorten
en design afwaskwasten verkocht,
maar ook mokken, dienbladen en
aardappelstampers.
Op scholen wordt hier en daar
geknutseld met het oog op moe
derdag. Aan houten roerstaafjes
worden papieren bloemetjes ge
plakt en vanzelfsprekend worden
er ook kaarten gemaakt met teke
ningetjes van moeders en vrolijke
kinderen en met hartjes en teksten
als: 'Je bent de liefste moeder van
de wereld!' Sommige kinderen
moeten hard werken, vooral dege
nen die twee of drie moeders heb
ben. De commercie heeft daar wel
een oplossing voor gevonden. Zo
zijn er kaarten in de handel met
daarop de tekst: 'Technisch gezien
ben je niet mijn moeder, maar je
krijgt toch een kaart!'
veel groen en strand. Misschien heb je
hier niet het laatste toneelstuk of de
jongste politieke discussie, maar het
niveau van winkels en zorg is hoog.
Natuurlijk, ik mis de drukte, de kleur,
de geur van Sjanghai. Maar als je daar
ernstig ziek wordt, berg je dan maar.
Ziekte staat voor veel families gelijk
aan armoede. Als je niet bij de over
heid of in het apparaat van de Com
munistische Partij werkt, moet je bij
ziekte en pensioen terugvallen op ei
gen familiebanden en spaargeld. Te
genwoordig is de vraag 'wat doen we
met opa en oma' een hot item in
China. Er wordt nog wel schande van
gesproken als je hen niet in huis
neemt. Maar vele jongeren werken
hard en hebben geen tijd."
,,Ik denk dat we ons ongerust moeten
maken over het tempo waarin China
zich ontwikkelt. Niet dat we een Chi
nese kolonie worden. China wil snel
stijgen op de internationale technolo
gische ladder. Vliegtuigen, kerncen
trales, kunstmatige intelligentie, in
die sectoren willen ze op wereldni
veau produceren. Europa heeft geen
eenduidig antwoord op die daden
drang, we verliezen onze voorsprong.
De zonnepanelen op mijn huis zijn
gebouwd in Suzhou, een stadje dat ik
goed ken. Made in China, daar zullen
we nog veel meer mee te maken krij
gen."
Journalist Oscar
Garschagen heeft na tien
jaar Sjanghai een nieuwe
standplaats: Grijpskerke,
op Walcheren.
Noem hem gerust een we
reldburger. Hij woonde zes
jaar in Brussel, zes jaar in
Amerika, vijf jaar in Pales
tina en Israël. Steeds met zijn partner
Willemijn Outhuijse. China werd
het sluitstuk: tien jaar lang in Sjang
hai. Vorig jaar ging hij op zijn 66ste
met pensioen. En streek neer in
Grijpskerke, in wat ooit het postkan
toor was van Tante Jo. Aan de gevel
wappert een Zeeuwse vlag, gekregen
van de tuinman die de grond rond
het huis op orde bracht. De zijgevel
van het huis is zwart gepotdekseld,
net als het schuurtje in de tuin.
Garschagen (1952) is een grote
naam in de journalistiek. Behalve
verslaggever was hij ook hoofdredac
teur van Vrij Nederland en het Alge
meen Dagblad. In 2017 stopte hij met
zijn correspondentschap bij NRC
Handelsblad, nadat een Chinese assis
tent hem ervan beschuldigde citaten,
namen en plaatsen te hebben ver
zonnen. Nu schrijft hij boeken. Het
eerste is net klaar: De Chinese droom.
Wedergeboorte van een ongenaakbare
supermacht. Het tweede, ook over
China, is in de maak.
Ik zie
Walcheren als
één stad met
veel groen en
strand
,,Ik kom er al heel mijn leven. Mijn
oma van moeders kant hertrouwde
met een Zeeuw en ging in Middel
burg wonen. Vanuit Amsterdam,
waar ik geboren ben, gingen we op
Walcheren op vakantie. Toen ik tien
jaar was verhuisden we naar Veere,
Veerseweg 83. Mijn vader begon een
eigen accountantskantoor, de
Zeeuwse economie bloeide op in die
jaren. Na de Rijks HBS in Middelburg
ging ik in dienst, ik begon met een
eigen soldatenkrantje. Daarna ben ik
de journalistiek ingerold. Dat we hier
nu wonenWe kochten het huis op 1
januari 2017. Op zoek naar een plek
om te landen. En ook een goede basis
voor onze zoon en twee kleinkinde
ren. Van journalistiek word je niet
stinkend rijk. Amsterdam was onbe
taalbaar. Bovendien: we zochten
ruimte en natuur. Ik moet zeggen dat
Vlissingen me ook wel trekt. Op de
boulevards heb je een bepaalde chic
en er zijn goede restaurants."
,,Ik zie Walcheren als één stad met
vrijdag 10 mei 2019
De wereld van Wim Hofman, schrijver/illustrator
Garschagen, wereldburger in Grijpskerke
Moeten we bang zijn voor China?
Oscar Garschagen geeft lezingen
over zijn boek De Chinese droom:
boekhandel Drvkkery Middelburg,
donderdag 23 mei 19.00 uur;
boekhandel 't Spui Vlissingen,
zaterdag 25 mei 16.00 uur.
Jan van Damme
Grijpskerke
Waarom ben je neergestreken in
Zeeland?
- Oscar Garschagen
Van Sjanghai, een stad met 26 mil
joen inwoners, naar Grijpskerke.
Dat is een hele overgang.
Oscar Garschagen is geland in Grijpskerke. foto ruben oreel
