Tuitjenhorn
blijft nog lang
een open wond
De inspectie
blijkt een
slechte verliezer die
zichzelf allerminst
openstelt voor kritiek
21
René Diekstra
Gisteravond is op NPO2 de documen
taire De zaak Tuitjenhorn uitgezon
den. Ik heb de zaak vanaf de zelf
doding van huisarts Nico Tromp op
8 oktober 2013 gevolgd en ben daar
door zelf een beetje Tuitjenhorn geworden.
Diep ontroerd ben ik door Nico's afscheidsbrief
die tegen de achtergrond van een grijszwarte
omgeploegde akker waarop niets groens meer
te zien is, wordt voorgelezen. Ik zie hem voor
me, zijn brief schrijvend, vanbinnen volledig
kapot, bevroren in wanhoop, met het gevoel dat
dit nooit meer over zou gaan.
Ik ken zulke gevoelens uit eigen ervaring en
weet hoe vreselijk ze zijn. Bijna onpasselijk
word ik van de beelden van de zitting bij de
Raad van State op 6 april 2016. Daar gaat het
over de vraag of de Inspectie Gezondheidszorg
en Jeugd op 2 oktober 2013, zes dagen voor
Tromps zelfdoding, hem terecht als huisarts
schorste. Hij zou een acuut gevaar voor de
volksgezondheid vormen gezien de wijze
waarop hij met een grote dosis morfine een
patiënt in doodsnood hielp te sterven. Tijdens
die zitting blijkt de inspectie bezig postuum
karaktermoord op Tromp te plegen. Ze zet hem
genadeloos weg als impulsieve en onnavolgbare
man, die zich niet openstelde voor overleg,
kritiek en reflectie en die regels voor palliatieve
zorg en euthanasie aan zijn laars lapte.
Ik buig diep voor Anneke Tromp, Nico's
weduwe, die dat gif aanhoorde en beheerst
bleef. De uitspraak van de raad op 1 juni 2016
had op haar, en mij, het effect van een dijkdoor
braak van vreugde. De schorsing van toen blijkt
onrechtmatig. De inspectie verliest op alle fron
ten maar blijkt een slechte verliezer, die zich
allerminst openstelt voor kritiek. Anneke kreeg
weliswaar excuses en geld aangeboden, maar
met de kanttekening dat dit geen erkenning van
schuld is. Blijkbaar heeft de inspectie niet de
moed te bekennen: 'Nico Tromp, we hebben je
naar de rand van de afgrond gedreven en, ten
onrechte blijkt nu, zozeer ingesloten dat een
doodssprong jou de enige uitweg leek'. Daarom
zal Tuitjenhorn nog lang een open wond blij
ven. En de inspectie een dubieuze instantie.
stappen met vriendinnen, over rela
ties, over hem. In die tijd begonnen
zijn vrienden ineens Flair te lezen.''
,,De ontmoeting met mijn jeugd
vriendin Nancy. Ze was twee jaar
ouder dan ik en duizend keer cooler.
De vriendschap duurde niet lang, er
was al jaren geen contact meer. Om
een paar dagen ongestoord te schrij
ven, regelde ik een plaatsje in het
gastenverblijf van de abdij van
Tongerlo, het dorp waar ik vandaan
kom. Ik slenterde door het dorp en
zag haar ineens. Ze stond op een
ladder ramen te lappen. Nancy,
degene die me vertelde hoe je moest
tongzoenen en hoe je van puistjes
afkomt! Het was een bijzondere
ontmoeting. Ik had ook lol toen ik
over mijn 40ste verjaardag schreef.
Op verzoek van mijn zoontje maakte
ik een koprol die faliekant mislukte.
Ik voelde me daarna een bejaard
besje.''
,,Dat weet ik niet zo goed. Ik weet dat
ik er veel aan doe om mijn eigen le
ven leuk te houden. Als ik blij ben,
dan breng ik dat over aan mijn kind.
Tenminste, zo sta ik er in. Ik ben geen
cupcakemoeder. Ik ben ook geen
moeder die haar kind naar de
kleuteryoga brengt. Overall denk ik
dat ik best een goede moeder ben.''
TIPS VOOR DE MIDLIFE
René Diekstra blijft
boos over de zaak
tegen huisarts Nico
Tromp, die een
zieke patiënt
euthanaseerde.
dinsdag 7 mei 2019
GO
Reageren? rene.diekstra@persgroep.nl
Waar had je het meest lol van
toen je Was ik nu 20, 30 of 40?
schreef?
En, ben je een goede moeder?
Was ik nu 20,30 of 40?, uitgeverij
Borgerhoff Lamberigts, €20
Probeer niet cool te doen
In de ogen van tieners blijf je een
oude zak, wat je ook aantrekt, zegt
of doet. Onlangs wilde ik de nieuwe
babysit een vuistje geven. Hij had
geen idee wat ik wilde doen en
deinsde zelfs achteruit. Geef de
oppas geen fistbump of high five,
maar de afstandsbediening. En
snap dat hij of zij 'mevrouw' zegt.
Maak van je hobby niet je beroep
Ik krijg ze niet geteld, de veertigers
in mijn omgeving die plots yoga-
leraar willen worden of op een
alpacaboerderij willen werken. Het
is verleidelijk alsnog van je hobby of
passie je beroep te maken, maar
het kan slecht uitpakken. Je kind zal
plots een peperdure studie willen
volgen: kun je alpacadrollen ruimen
tot je 90ste.
Begin op tijd met drinken
Ooit ging ik rechtstreeks van de
kroeg naar mijn werk. Tegenwoor
dig heb ik katers van drie dagen.
Daar hoef ik niet eens zo gek voor
te doen. Drie glazen wijn is genoeg.
Ik zou water kunnen drinken en af
en toe een feestje kunnen skippen,
maar daar heb ik helaas het karak
ter niet voor. Dus begin ik op tijd
aan feestjes. Kom ik met een beetje
geluk aan mijn acht uur slaap.
Maak er geen topsport van
Ik ben zelf vrij laat moeder gewor
den en dat voel ik soms. Een dagje
dierentuin en ik ben geradbraakt.
Helaas leven we in een tijd waarin je
de kinderombudsman al op je dak
krijgt als je kind van 2 geen theater
abonnement heeft of een strippen
kaart bij de glutenvrije kinderyoga-
school. Ga er maar aan staan, als
bejaarde ouder. Het is oké om je
kind af en toe voor de televisie te
parkeren, of naar buiten te sturen
met een doos stoepkrijt, zodat jij
een dutje kunt doen. Ouderschap
is geen topsport en voor zover ik
weet is er nog nooit een kind
gestorven van verveling.
Waag je niet aan koprollen
Ik dacht dat ik er geen moeite mee
had om ouder te worden, tot ik op
de ochtend van mijn 40ste verjaar
dag een koprol deed. Voor alle dui
delijkheid: ik deed geen koprol uit
jolijt. Ik rolde mezelf de vernieling in
op verzoek van mijn 3-jarige zoon
die riep dat ik vast niet kon tuime
len. Ik ga niet snel een uitdaging uit
de weg, zeker niet van een peuter,
dus rolde ik vrolijk over het tapijt.
Tot er iets kraakte en ik amper
overeind kon komen. Dat was het
begin van mijn midlifecrisis.
Word deeltijdfeminist
Ik surf mee op drie golven femi
nisme, waar ik ontzettend dankbaar
voor ben, en toch staat het water
mij soms aan de lippen. Daarom
heb ik voor deeltijdfeminisme
gekozen, in die zin dat ik niet langer
Wonder Woman uithang die moeite
loos gezin en carrière combineert.
Ik werk minder dan mijn man en
draag bijgevolg financieel minder
bij, wat niet erg hip is. Maar: ik bijt
ook niet langer zijn kop af omdat ik
gestrest ben. Iedereen blij.
