Flaporen simpel
te verhelpen met
spalk en tape
Extreemrechtse sticker
ontdekt in Duitse politiebus
8 NIEUWS
kortingen tot
DUITSER IN NEDERLAND FRITZ SCHRÖDER
Hoe is het om als Duitser in Nederland
te wonen en te werken? Fritz Schröder
leidde vanaf 1977 de urologische kliniek in
Rotterdam. Van vijandigheid heeft hij nooit
iets gemerkt. Zijn vrouw oogstte zelfs lof voor
deelname aan herdenkingen.
De jongere generatie
Nederlanders ziet
Duitsers als vrienden
Voor het onderzoek werden de oren
van 132 baby's tot een half jaar oud
gespalkt. Het meeste succes was er
bij de jongere kinderen. Twee van
de drie hadden een goed resultaat.
De oren van pasgeborenen hebben
de unieke eigenschap dat ze vlak na
de geboorte heel slap en plooibaar
zijn. In de weken na de geboorte ebt
dit effect weg en wordt het kraak
been stugger.
Het resultaat brengt ook wat
ethische vragen met zich mee. Om
dat de flaporen alleen op zeer jonge
leeftijd kunnen worden wegge
werkt, kan de patiënt zelf niet be
slissen. Daarnaast zijn flaporen ge
zonde oren. De ingreep is dus puur
cosmetisch. „Wil je ouders in een
vroeg stadium actief wijzen op een
niet-medische afwijking van hun
pasgeboren kind?'', vraagt plastisch
chirurg Marieke van Wijk zich af.
Daarnaast kan het volgens Van
Wijk, die het onderzoek leidde, ook
een negatief effect hebben op de sa
menleving: „Promotie van oor-
spalkjes brengt mogelijk de ge
dachte naar voren dat flaporen niet
de bedoeling zijn. Maar het is geen
ziekte. De correctie is geen behan
deling maar een verbetering.''
Goed resultaat
bij twee op de drie
pasgeborenen
Bij kinderen ouder dan zes weken
nam het effect al snel af. Van Wijk:
„Bij hen bleek het lastiger om de
tape op zijn plek te houden en het
spalken moet ook langer worden
volgehouden." De behandeling met
spalken is geen reguliere behande
ling in het UMC Utrecht. Het
Amersfoortse Meander Medisch
Centrum biedt dit wel aan.
DUISBURG Een politiebureau in
Duisburg is gisteren doorzocht na
dat een sticker van een extreem
rechtse beweging is aangetroffen in
een politiebusje. Ook de kluisjes
waarin agenten persoonlijke spul
len bewaren, zijn nagekeken.
Dat melden Duitse media. De
sticker werd eergisteren op de bin
nenkant van het zonnevizier van
een politieauto ontdekt door een
deelnemer van een demonstratie
tégen extreemrechts in Duisburg.
Een foto werd via Twitter verspreid,
met als bijschrift: 'De politie laat
openlijk zien doordrongen te zijn
van nazi's.'
Het is een sticker met de tekst:
'Verdedig jezelf! Het is jouw land'
(Wehr dich! Es ist dein land!) met het
logo van de Identitare Bewegung
(Identitaire Beweging), een islamo-
fobe organisatie met afdelingen in
verschillende Europese landen. De
Duitse inlichtingendiensten hou
den de beweging in de gaten.
De Duitse minister van Binnen
landse Zaken Herbert Reul noemt
het incident 'onverdraaglijk'. ,,In
een politieauto heeft zo'n sticker
niets te zoeken.'' Reul wil discipli
naire maatregelen tegen degene die
de sticker opplakte. Hij voegde
eraan toe van elke politieagent te
verwachten dat die zich volledig
schaart achter de waarden die zijn
vastgelegd in de grondwet. ,,Het
moet duidelijk zijn: voor extremis
ten is bij de politie geen plaats.''
Het hoofd van de politie in Duis
burg zei het incident minutieus te
gaan onderzoeken.
KATHRIN
MEYER
Toen het bommen re
gende, was Fritz Schrö
der 6 jaar oud. Hij over
leefde de luchtaanval in
de kelder van zijn ouder
lijk huis, met zijn moeder en broers
en zussen. Al in de weken daarvoor
waren er luchtaanvallen door de ge
allieerden, maar geen daarvan trof
zijn Duitse geboortestad zo hard als
op 22 oktober 1943. Het oude Kassel
werd die nacht bijna volledig ver
woest. In totaal kwamen 7000 men
sen om het leven. Na een bange
nacht kwamen de kleine Fritz en zijn
familie uit de kelder.
De aanblik van de nog brandende
stad zal hij nooit vergeten. „Het is
mijn eerste jeugdherinnering'', zegt
de nu 81-jarige Schröder. Die herin
nering maakt dat hij zich goed kan
inleven in wat Rotterdamse leeftijds
genoten die de oorlog en het Duitse
bombardement hebben meege
maakt, zich herinneren. Bij de do
denherdenking en op Bevrijdingsdag
komt dat verleden steeds voorbij.
En nu, bijna 75 jaar na het einde
van de Tweede Wereldoorlog? Hoe
staat het met de verwerking van de
herinnering? Speelt dat beladen ver
leden bij Duitsers die in Nederland
wonen nog een rol in hun leven?
Geen idee
Toen hij meer dan 40 jaar geleden in
Rotterdam arriveerde, had Fritz
Schröder er geen idee hoeveel vijan
digheid zijn Duitse nationaliteit nog
zou kunnen oproepen onder Neder
landers. Slechts een keer eerder was
hij in de havenstad geweest. Hij
scheepte er met zijn Volkswagen in
op een boot naar New York. Hij wilde
in Amerika als arts gaan werken.
„Toen we voor het eerst naar Rotter
dam kwamen, waren we jong en wis
ten we gewoon niet wat de Duitsers
tijdens de Tweede Wereldoorlog in
Nederland hadden aangericht'', zegt
zijn Duitse vrouw Maren (82).
Na een aanbod om de urologische
kliniek aan de Erasmus Universiteit
in Rotterdam te leiden, verhuisde
Fritz Schröder in 1977 naar de in 1940
zwaar getroffen havenstad, in eerste
instantie zonder zijn familie. De oor
log was allang voorbij maar af en toe
merkte hij wel dat sommige mensen
sceptisch tegenover Duitsers ston
den. Bij het zoeken naar een apparte
ment kreeg hij het advies om niet
naar een bepaald stadsdeel te verhui
zen, herinnert hij zich. Schröder
woonde met zijn vrouw Maren en
hun twee dochters eerst in Rockanje
en daarna al vele jaren in Oostvoorne.
Tijdens zijn gesprekken met pa
tiënten was zijn Duitse afkomst
nooit een probleem, zegt Schröder,
die tot zijn pensionering in 2002 de
kliniek leidde. Vaak sprak hij met Ne
derlanders ook over het verleden,
maar de oorlog was geen heikel punt.
Schröder kent de gevoeligheden. „Je
moet in Nederland niet zeggen dat je
er trots op bent om Duits te zijn."
Ze voelden zich hier ook thuis.
Echtgenote Maren herinnert zich dat
ze meedeed aan de herdenkingscere
monies die in Oostvoorne werden
gehouden. 's Avonds belde ze een
Nederlandse vriendin en voorspelde
dat iedereen in het dorp vast over
haar aanwezigheid zou praten. Ze
werd positief verrast toen dat inder
daad gebeurde, omdat er juist waar
dering was voor haar deelname, als
eerste niet-Nederlandse, aan de stille
herdenkingstocht door het dorp.
„Voor mij was deelname heel lo
gisch'', zegt ze. Duitsers hoeven zo
lang na de oorlog niet meer collectief
de last van het verleden te dragen,
vindt ze. Maar een gevoel van bezin
ning en zelfs enige schaamte voor
wat er is gebeurd, kan geen kwaad.
Veranderd
Vergeleken met de eerste naoorlogse
decennia is de herinnering aan en het
omgaan met de Tweede Wereldoor
log in Nederland dramatisch veran
derd. De focus lag aanvankelijk op
het lijden van de Nederlandse bevol
king. In de jaren 60 verschoof de na
druk naar de misdaden van de Holo
caust. Sinds de jaren 70 nemen meer
mensen deel aan de dodenherden
king. Een reden is dat herdenkings
evenementen belangrijker worden
gemaakt om het verleden levend te
houden voor volgende generaties.
Onderzoek van Instituut Clingen-
dael in de jaren 90 gaf aan dat met
name veel jongere Nederlanders toch
weer een negatief beeld van Duits
land hadden. Dat kwam vooral om
dat velen het buurland eenvoudig
weg niet kenden en daarom een ne
gatieve houding hadden.
De Nederlandse overheid schrok
daar een beetje van want Duitsland is
vrijdag 3 mei 2019
GO
Jaarlijks laten duizenden men
sen hun flaporen opereren. Uit
Utrechts onderzoek is nu geble
ken dat dit niet nodig is als het
kind op jonge leeftijd, rond de
zes weken, spalken krijgt.
Thijs Bentvelzen
Utrecht
'Mijn afkomst
Rotterdam
'J
Fritz Schröder en
zijn vrouw Maren
wonen al tientallen
jaren in Nederland.
Van enige vijandigheid
omdat ze Duitsers
zijn, hebben ze nooit
wat gemerkt.
FOTO ARIE KIEVIT
—Ben Bot, oud-minister en ambassadeur
Boek nu op oad.nl, bel 0547 20 18 18 of ga naar uw reisbureau
*kij k op oadn IA/00 rwaarden O.v.v. typefouten
