w.
14 ZEELAND
Irene Kersten wordt
ingezet bij nationale
rampen als de MH17 en
recent de schietpartij in de
Utrechtse tram. De Brabantse
helpt slachtoffers en
medewerkers bij de
verwerking van traumatische
ervaringen.
Tonny Peeters
Asten
In Duitsland zag Frans, een
trucker uit Geleen, plotseling ie
mand voor hem opdoemen die
het leven beu was. ,,Ik zat alleen
in mijn vrachtauto. Daarna wist ik
niet wat te doen. Irene gaf me inzich
ten. Toen kon ik rust vinden. Dat was
fijn.''
Mustafa, medewerker in het open
baarvervoerbedrijf van Amsterdam,
maakte een dodelijk ongeluk met een
bus mee. Hij schrijft: 'Irene begrijpt
precies hoe ik me voelde na de hecti
sche situatie in de bus na het onge
luk. Jouw hulp zorgde ervoor dat ik
weer durfde te gaan rijden. Zeker
omdat jij het stapje voor stapje deed
en uiteindelijk een keer mee bent ge
gaan met de bus. Daardoor voelde ik
me begrepen.'
Frans en Mustafa zijn twee van de
talrijke mensen die in hun werk iets
vreselijks ondergingen en die bij de
verwerking bijgestaan zijn door Irene
Kersten. Geboren en getogen in het
Oost-Brabantse Asten, 44 jaar, moe
der van drie kinderen, oud-zedenre-
chercheur en sinds enkele jaren zelf
standig traumabegeleidster. 'Rust na
impact' heet haar bedrijf. ,,Ik wil
daar zijn waar het gebeurt en dan is
de menselijke kant van belang.''
Ze is een open en nuchtere vrouw.
Open als ze is, zou Irene Kersten best
willen vertellen over haar meest ac
tuele zaak: de trauma's waarmee de
schutter in de Utrechtse tram vele
mensen opzadelde. Dat trauma is
echter nog te vers, de verwerking is
nog gaande, dat heeft zij als onder
steuner van het personeel van de
trammaatschappij, verkeersleiders en
buitengewoon opsporingsambtena
ren te respecteren. Ze twitterde een
keer kort over haar inzet: ,,Pff wat een
impact, nu de rust nog. Ik heb ver
trouwen. Ik kan de feiten niet veran
deren, probeer er iets goeds aan toe te
voegen
Wel wil ze zeggen hoe ze te werk
gaat. ,,Het belangrijkste is er echt
voor een ander zijn. Door kort na een
incident aanwezig te zijn, kun je er
ger voorkomen. Bovendien is het
goed werkgeverschap om je perso
neel niet aan zijn lot over te laten.''
Tijdens haar loopbaan bij de politie
leerde ze wat trauma's teweeg kun
nen brengen. Ze zag allerlei zware
zedenzaken voorbijkomen, stopte
veel energie in analyses maar stond
ook telkens klaar om collega's na an
dere heftige incidenten op te vangen.
Eén keer had ze zelf begeleiding
nodig, nadat ze was mishandeld in
Eindhoven.
,,De officier van justitie belde mij
de dag erna. Hij had alles in het rap
port gelezen, maar wilde mij ook ho
ren. Dat persoonlijke contact vind ik
heel belangrijk. Ik moest door die ei
gen pijn heen. Anders kan ik dit werk
niet doen.''
Mede door die ervaring begon ze in
2014 met een deeltijd hbo-opleiding
toegepaste psychologie. Dan heeft ze
in België al een extra opleiding trau
mahulpverlening achter de rug, naast
de vele cursussen die ze binnen het
politiekorps volgt. Met dat 'rugzakje',
zoals ze het zelf omschrijft, neemt ze
een belangrijk besluit: ze begint ook
voor zichzelf. Haar bedrijf Rust na
impact combineert ze drie jaar lang
met haar politiewerk, dan waagt ze
de stap om 'een veilige werkgever als
de politie achter me te laten'.
De opdrachten stromen binnen.
Kersten moet vaak uitrukken bij
grote incidenten en ongelukken, zo
als in 2015 het bierfietsongeluk in
Eindhoven. Een selectiespeler van
voetbalclub EMK uit Nuenen over
lijdt daarbij. ,,De ontreddering was
groot. Jongeren hadden bier op en za
gen het misgaan met een vriend.
Brandweerlieden konden aanvanke
lijk nog niet zo veel doen, dus zij ont
fermden zich toen over die groep.
Dat viel me als agent op, want dat is
niet hun eerste taak.''
Ook begeleidt ze managers van su
permarkten na overvallen en direc
teuren van bouwbedrijven na een
ongeval op hun bouwplaats. ,,Men-
sen zitten vaak met vragen na een in
cident en ik probeer zoveel mogelijk
vraagtekens weg te nemen. De
waarom-vraag is het moeilijkste weg
te krijgen. Waarom schiet iemand in
een tram? Waarom wordt een moord
gepleegd? Die vragen kun je niet al
tijd beantwoorden.''
Ze merken dat
ik mijn kennis
niet uit boeken
heb, ik heb met
mijn poten in
de klei gestaan
Met trots kijkt ze terug op de bege
leiding van een familie van een bui
tenlandse directeur van een multina
tional.
,,Die man kreeg hier een ernstig
ongeluk terwijl zijn vrouw en kinde
ren nog thuis waren. De familie
kwam uit alle hoeken van de wereld
aan op Schiphol. Ik heb daar een cala
miteitenpas en kon hen opvangen,
nog voor de uitgang. De echtgenote
wilde dat ik daarna bij alle moeilijke
gesprekken zat, er werd over leven en
dood beslist. Ik mocht ook mee toen
ze zijn spullen uitzochten in de wo
ning. De kinderen braken bij het zien
ervan. Hij haalde het uiteindelijk
niet. Dat was een intense periode."
Kersten wil 'iets goeds toevoegen
aan een slechte situatie', zo vat ze
haar werk bondig samen. Ze spreekt
geregeld af in haar kantoor maar niet
iedereen ziet die 'therapeutische set
ting' zitten of heeft moeite met het
in de ogen aankijken van Kersten. In
zulke gevallen gaat ze met cliënten
het bos in en al wandelend komen
dan wel de kwellende gevoelens naar
boven. ,,Ze merken dat ik mijn ken
nis niet uit boeken heb. Ik heb met
mijn poten in de klei gestaan. Er
wordt vaak bij me gehuild, maar
mensen gaan ook lachend de deur
uit.''
Haar openheid laat ze ook thuis
merken. Kersten deelt dingen die ze
meemaakt met haar man, die bij
ASML werkt, maar ook veel met haar
drie kinderen, die feilloos aanvoelen
wanneer mama ergens mee zit. ,,Ik
sprak ooit een agente die aanvanke
lijk niet wilde vertellen dat ze bij een
ongeluk was geweest waarbij iemand
overleed. Toen ze het toch deed,
troostten haar kinderen haar en
maakten een tekening. Dat zegt ge
noeg. Je kunt hen veel vertellen zon
der alles te zeggen. Naam en toenaam
doen er vaak niet toe.''
donderdag 2 mei 2019
PM
Irene Kersten: ,,Dat persoonlijke contact vind ik heel belangrijk." foto ton van de meulenhof
Een baken van rust bij rampspoed
t :r. *,1
Irene Kersten tij
dens haar periode
bij de politie.
