Van kleine vluchtjes tot marathons
Mensen kennen
België van het
bier, de chocola
en wielrennen. De
duif hoort daarbij
De Chinees gaat
naar België, hij
denkt dat de
duiven daar
beter zijn
17
voelt, de koning zijn. De Fries ver
kocht in 2012 voor ruim 250.000
euro Dolce Vita, en heeft daarmee
samen met zijn vrouw Gea nog al
tijd de duurste duif van Neder
land op zijn naam staan. ,,Dat is
absoluut heel leuk, nog steeds'',
mijmert Veenstra over de tele
foon. De verkoop van Dolce Vita
leverde het Friese duivenmelkers
echtpaar veel bekendheid op. Al is
de verkoopprijs vergeleken met
Armando maar een schijntje. Zijn
de Belgische duiven zoveel beter?
,,Dat geloof ik niet'', zegt Veen-
stra. ,,De Chinees gaat liever naar
België, omdat hij dénkt dat de
duiven daar beter zijn.''
Belangrijk verschil met onze
zuiderburen: Nederland is een
langgerekt land, de meeste wed
strijden worden daarom per afde
ling betwist. We kennen er elf,
van Zeeland '96 tot Noord-Oost
Nederland. België is kleiner en is
op de landkaart breder dan het
lang is, daardoor kunnen er eer
lijke nationale wedstrijden wor
den georganiseerd. Armando kon
dus met recht de beste langeaf-
standsduif van het land worden
genoemd - de resultaten bewezen
het.
Wie wil weten hoe dat nou zit
met de Belgen en hun duiven,
moet naar Knesselare, klein
dorpje in de buurt van Brugge.
Daar zetelt Pigeon Paradise, afge
kort PIPA, het veilinghuis waar de
beste duiven ter wereld onder de
digitale hamer gaan en waar ook
Dolce Vita, Armando en Nadine
werden verkocht. PIPA, opgericht
door Nikolaas Gyselbrecht, ver
wacht dit jaar op een omzet uit te
komen van 25 miljoen euro.
De parkeerplaats verraadt dat
sommige duivenmelkers vandaag
de dag bepaald geen armoedzaai
ers zijn. Over het strak gemaaide
gazon dat zich centraal tussen alle
duivenhokken bevindt, komt Gy
selbrecht aangewandeld. Een be
langrijke spil in de internationale
duivenbusiness, al is dat aan zijn
sandalen en korte broek niet af te
lezen. Gyselbrecht begon PIPA als
nieuwswebsite, de online veilin
gen die het bedrijf deden opsto
ten in de vaart der volkeren kwa
men er pas later bij. Nu heeft PIPA
circa tachtig medewerkers, waar
onder dertig agenten over de hele
wereld, plus nog twaalf mensen
in China en Taiwan.
De bebrilde dertiger kent de re
putatie van België als kraamka
mer van de beste duiven ter we
reld en buit die positie met liefde
uit. ,,Mensen kennen ons land van
het bier, de chocolade en wielren
nen, maar eigenlijk zou je de duif
daar in een adem bij moeten noe
men'', betoogt Gyselbrecht. ,,De
wedstrijden hier, dat is de Cham
pions League van de duivensport.
Nergens heb je zoveel duivenmel
kers per vierkante kilometer. Ken
nis gaat over van generatie op ge
neratie, alleen duiven die door de
strengste selectie komen, doen
mee.''
De duiven luisteren naar na
men die vaak verwijzen naar
voetbal of wielrennen. Best Kittel,
Contador, Eddy, Messi, Lukaku,
maar ook Merkel, Twistertje, Por
sche 911.
Liefde voor de duif
Anders dan in het voetbal vallen
er in deze Champions League
geen miljoenen te verdienen. Het
prijzengeld stelt weinig voor. Dat
is in een land als China, waar één
duif vorig jaar dertien dure auto's
bij elkaar vloog, veel hoger. Maar
de Chinezen missen de historisch
opgebouwde kennis om op eigen
kracht topduiven te fokken. Dus
geldt: wie in België veel wint,
heeft goud in handen.
Bij de receptie van PIPA treffen
we Frederik Leliaert uit Aarden
burg, Zeeuws-Vlaanderen. Hij is
hier in Knesselare duivenverzor-
ger, loft manager met een duur
dere term. Leliaert kwam in 2010
in dienst en kreeg zo de kans om
van zijn hobby - beter gezegd roe
ping - zijn werk te maken. ,,Ik zou
eigenlijk de meubelzaak van mijn
ouders overnemen. Hoe het daar
nu mee is? Gesloten.'' Zo diep zit
de liefde voor de duif.
Leliaert leidt het bezoek rond.
In het ene hok zitten de duiven
die al zijn verkocht en wachten op
transport, in een ander verblijf de
vogels die nog geveild worden -
zij moeten bijvoorbeeld nog op de
foto. Verderop de eigen kweek van
PIPA, een andere inkomstenbron
van het veilinghuis. De duifjes
koeren dat het een lieve lust is.
Belangrijk, aldus de Zeeuw: ,,Een
hok moet open zijn. De duiven
moeten kunnen kijken, de omge
ving leren kennen. Zodat ze later
bij wedstrijden weten waar ze
moeten zijn.''
Een duif vindt zijn weg naar
huis verder door af te gaan op de
stand van de zon, aardmagne
tisme en reuk. Sommige melkers
scheiden in de week voor de
vlucht naar Angoulême of Brive
de doffers van de duivinnen, zo
dat ze eenmaal uit de mand als de
brandweer weer naar het noorden
vliegen, hunkerend naar erotisch
genot.
Het blijft een wonder, met
vluchten tot meer dan duizend
kilometer, bij de langste afstan
den inclusief overnachting in een
boom of op een dak van een verla
ten boerderij. Het maakt de dui
vensport behalve een fascine
rende ook een riskante business.
Wat als je topduif onderweg ver
dwaalt, of door een roofvogel ge
grepen wordt? Dat laatste gebeurt
steeds vaker, met soms grote fi
nanciële gevolgen. En dan zijn er
ook nog de diefstallen: zo werden
vorige week in het Noord-Bra
bantse Oirschot twintig prijswin
nende duiven uit hun hokken ge-
haald, met een totale waarde van
50.000 euro. Voor duivenmelkers
zijn het extra redenen hun beste
duiven bijtijds te verkopen.
Opbieden
Joël Verschoot moet zich eind
2017 hebben gevoeld alsof hij bij
Linda de Mol in de studio van Mil
joenenjacht stond. Armando had
een goed jaar achter de rug, er was
interesse genoeg en het 'bod van
de bank' - lees: uit China - zou ze
ker in de honderdduizenden zijn
gelopen. Maar Verschoot koos er
voor om risico te nemen, door te
spelen. Dankzij fabelachtige re
sultaten groeide Armando in 2018
uit tot een absolute legende, de
rest is geschiedenis. Maar het had
zomaar anders af kunnen lopen.
Gyselbrecht toont de brochure
waarmee Armando en het andere
kroost van Verschoot wereldwijd
aan de man werden gebracht.
Liefst 37.000 exemplaren zijn er
van gedrukt, 12.000 in het Engels
en 25.000 in het Mandarijn, speci
aal voor de Chinese markt. In de
hele wereld wordt er met duiven
gevlogen, zegt Gyselbrecht: in
Amerika, Zuid-Afrika, de Golfsta
ten, Azië. De naderende verkoop
van Armando maakte de tongen
los, van alle continenten werd uit
eindelijk op de prijswinnende
doffer geboden. Dat de uiteinde
lijke verkoopprijs zo exorbitant
hoog was, kwam vooral doordat
twee puissant rijke Chinezen te
gen elkaar op gingen bieden: Guo
Weicheng en Xing Wei. Uiteinde
lijk won die laatste. Of het niet
veel te gek is, zo'n prijs voor een
enkele duif? Gyselbrecht: ,,Voor
nakomelingen wordt natuurlijk
veel geld betaald. Daarnaast is het
ook gewoon een kwestie van
prestige, en het levert een hoop
publiciteit op. Dat is ook geld
waard.''
Wat veel mensen niet weten:
een duif die verkocht wordt,
vliegt nooit meer. Om de simpele
reden dat het kompas altijd op het
oude vertrouwde hok afgestemd
blijft staan. Voor de wedstrijd
sport is zo'n topduif dus verloren,
nieuwe eigenaren kunnen enkel
nog geld verdienen aan het gepro
duceerde nageslacht. En dan maar
hopen dat de goede match wordt
gevonden. Zoals nu met Armando
en Nadine: het zou wonderkind-
jes kunnen opleveren, maar het
blijft een gok.
Zo'n verkoop is niet alleen maar
leuk. Pieter Veenstra zegt Dolce
Vita ruim zeven jaar na dato nog
steeds te missen. ,,Het is alsof je je
hond in laat slapen.''
Niets is immers leuker dan 'spe
len' met je duiven. Nog beter ge
zegd: spelen met vliegende we
zens die jij zelf gefokt hebt, ge
voed, getraind, geliefkoosd.
Veenstra heeft nieuwe cracks
rondtrippelen in zijn hok. De
Fries praat gepassioneerd over de
belangrijke wedstrijden in mei.
,,Dan moet ik er staan, dan moet
echt alles uit de kast.''
Frederik Leliaert staat bij lange
vluchten 's ochtends om vijf uur
al op en neer te hupsen in zijn
tuin, zenuwachtig de lucht mon
sterend, hopend en biddend dat
zijn geliefde wedstrijdduiven snel
komen. Die kick van het zien hoe
jouw lieveling uit de hemel naar
beneden neerdaalt en het hok
binnenvliegt, het is een sensatie
die zich volgens liefhebbers met
weinig laat vergelijken. Een ver
koop voor meer dan een miljoen
euro, nou ja, dat komt misschien
in de buurt.
GO ZATERDAG 20 APRIL 2019
Nikolaas Gyselbrecht met een topduif. foto pipa
VERVOLG VAN PAGINA 15
Duivenwedstrijden vin
den plaats tussen maart
en september. Hierbij
worden duiven in man
den gestopt en per
vrachtwagen naar het
zuiden getransporteerd.
Daar laat de organisatie
ze tegelijk los. De duif
die het snelst terug in
zijn hok is, wint. De tijd
wordt gemeten met een
chip in de ring om het
pootje. Om de winnaar te
bepalen, wordt een cor
rectie doorgevoerd voor
de afgelegde afstand. Zo
kan een duivenhouder uit
Delft een collega uit Rot
terdam verslaan, ook als
de duif in Rotterdam, dat
zuidelijker ligt, eerder
binnen is.
Duiven die meedoen aan
wedstrijden, zijn goed
getraind. Ze beginnen
met kleine vluchtjes, die
langzaam worden uitge
bouwd. Vervolgens spe
cialiseren duiven zich in
categorieën: vitesse (tot
300 kilometer), midfond
(300-500), fond (500
800) en marathon (meer
dan 800). De wedstrijd
vanuit Barcelona geldt
als de 'vlucht der vluch
ten', met afstanden tot
ruim boven de duizend
kilometer. Duiven kunnen
bij meewind snelheden
halen tot wel 130 kilome
ter per uur.
Behalve de prijs voor de
winnaar van de dag zijn
er ook jaarklassementen.
De beste duif van het
jaar wordt de asduif ge
noemd. Het prijzengeld is
bescheiden. Wie de as-
duif bezit, kan vooral bij
verkoop cashen. Of met
het prijsdier pronken bij
de tentoonstellingen,
tussen oktober en fe
bruari.
Bron: Nederlandse Post-
duivenhouders Organisa
tie (NPO).
