Weer even thuis
it
m
9
Zijn vader bouwde het huis in Veere
waarin Adri Franke (62) opgroeide. De
creatieve en sociale voetbalgek heeft
tal van herinneringen, doordrenkt van
geluk, onbezorgdheid en waardering
voor zijn ouders.
'We gingen met
vijf cent en een
sigaar naar de
buurman om tv te
kijken'
Toen de ouders van Adri
Franke in de jaren 50
trouwden was er geen
woning beschikbaar in
Veere. ,,Dus trokken ze
in bij mijn oom en tante, die een
kapperszaak hadden in de Kapel-
lestraat. We leefden op de boven
verdieping. Ik was de middelste
van drie jongens en veel van de
klanten in de kapperszaak vonden
dat leuk, drie kleine mannen die
rondbanjerden. Toen mijn oom en
tante zelf een kind kregen, werd
het een erg drukke bedoening in
huis. Mijn vader was metselaar en
besloot in Veere zelf een huis te
bouwen waar ons gezin kon wo
nen."
Franke herinnert zich dat in die
tijd zijn vader dagelijks meteen na
het avondeten vertrok. ,,Hij was
natuurlijk druk met de bouw van
het huis. Voor die tijd werd het
een moderne woning met bene
den een woonkamer en een kleine
keuken en boven drie slaapkamers
en de waskamer, waar later een
douche van is gemaakt. Eerst ging
ik altijd met mijn vader mee naar
het washok op de markt in Veere.
Daar stonden een paar douches en
kon je jezelf wassen. Een enorme
vooruitgang, toen we onze eigen
douche kregen."
Vondsten
Tijdens de bouw van het huis
deed vader Franke meerdere
vondsten. ,,Het was vlakbij de
oude Stadswallen. Tegenwoordig
zouden ze eerst archeologisch on
derzoek doen, alvorens op zo'n
plek te graven. Maar in die tijd
speelde je zelf voor archeoloog.
Tijdens graafwerkzaamheden
vond mijn vader een steen uit de
17de eeuw en diverse oude mun-
ten. Het zijn aandenkens die ik
nog altijd heb bewaard."
De ouders van Franke waren
trots toen ze eindelijk hun eigen
woning aan de Wagenaarstraat 31
in Veere konden betrekken. Het
huis kreeg al snel de bijnaam
'Keulsepotje', omdat de moeder
van Franke stenen potten verza
melde. Het 'Keulsepotje' was niet
groot, maar het gezin woonde er
met veel plezier. ,,Het was zeker
geen vetpot in die tijd en mijn ou
ders werkten hard om het hoofd
boven water te houden. Alleen
het broodnodige was aanwezig,
niets meer. Beneden stonden een
bank, een tafel en boven een paar
bedden. Als je bedenkt wat men
sen tegenwoordig allemaal in huis
hebben, is het bijna niet voor te
stellen dat het er zo uitzag."
Jeugdseries
Ook een televisie ontbrak, maar
daarvoor hadden Franke en zijn
broers een oplossing. ,,Onze buur
man was één van de weinigen in
de straat die tv had. 's Avonds gin
gen we dan regelmatig met 5 cent
en een sigaar langs om jeugdseries
te kijken. Soms stond je woens
dagmiddag in de rij om je favoriete
serie te zien, er konden immers
maar acht of negen kinderen naar
binnen."
Het klinkt wellicht als een jeugd
met veel beperkingen, maar zo
heeft Franke het nooit ervaren.
,,We zijn nooit iets tekortgeko-
men. We hebben een geweldige
jeugd gehad waarin het niet om
bezit of materialisme draaide,
maar om klaarstaan voor je mede
mens. Mijn moeder kookte vaak
wat extra's, zodat er overbleef voor
de overbuurvrouw. Het is ons met
de paplepel ingegoten. Sociaal
zijn, is voor ons iets vanzelfspre
kends."
m
t
Samen met zijn twee broers
sliep Franke op één kamer. ,,Toen
ik al op de middelbare school zat
kregen mijn ouders nog twee kin
deren, allebei meiden. Die sliepen
in een kamertje met stapelbed. Je
kunt je voorstellen dat ons huis
stampvol was op dat moment.
Toen mijn broer ging studeren, is
de schuur omgeturnd tot zijn
slaapkamer, zodat hij ook ruimte
had voor een stoel en een bureau."
Voetbal
Voetbal was het hoofdonderwerp
in huis. In zijn jeugdjaren was
Franke samen met zijn broers al
tijd met een bal in de weer. ,,Na
schooltijd ging ik zo snel mogelijk
naar huis en meteen door richting
ons voetbalveldje. Of ik ging naar
de boerderij aan de Zanddijkse-
weg, waar een vriendje van me
woonde. Vond ik heerlijk. De
boerderij was voor mij een grote
speeltuin. Ook bij ons thuis ver
zorgde ik dieren op een stukje
grond van de buurman. Duiven,
kippen, konijnen, ik heb het er ja
renlang druk mee gehad."
Franke springt van de hak op de
tak terwijl hij talloze herinnerin
gen ophaalt. ,,In onze straat ruil
den we jeugdbladen, zoals de Do
nald Duck, Eppo en Sjors en Sjimmie.
En we mochten tijden de bieten-
campagnetijd altijd meerijden op
de bietenwagen, een hele beleve
nis. Naast het voetbalveld en de
boerderij kwam ik ook graag in de
puffabriek, waar garnalen tot vis
meel werden verwerkt. Daar kon
je heerlijk spelen. En oh ja, vergeet
ik nog te zeggen dat mijn vader
gek was op klompen. Die schil
derde hij en hing zijn verzameling
buiten aan de muur. Zijn werk-
schuur kreeg niet voor niets de
bijnaam 'klompekotje'."
Volle bak
Wat hem misschien wel het meest
is bijgebleven: in huize Franke
was iedereen welkom en het was
vaak volle bak. ,,Mijn moeder
komt uit een nest van acht en mijn
vader uit een gezin van negen kin
deren. Zij waren gewend veel
mensen om zich heen te hebben.
Mijn ouders runden de kantine bij
VV Veere en als we zaterdag ge
voetbald hadden, gingen ploegge
noten vaak mee naar ons huis. On
der het eten spraken we verder
over de wedstrijd. Als ik langs het
huis aan de Wagenaarstraat rij,
denk ik altijd terug aan de mo
menten dat we met z'n allen aan
tafel zaten. De vele bezittingen die
mensen nu hebben, vallen in het
niet bij de gezelligheid en het
knusse gevoel van toen."
GO ZATERDAG 20 APRIL 2019
Terug naar de plek van je jeugd
In huize
Franke was
iedereen
welkom
HANS PUIK
Adri Franke: ,,We hebben een geweldige jeugd gehad waarin het
niet om bezit of materialisme draaide, maar om klaarstaan voor je
medemens.''
FOTO LEX DE MEESTER
Een jonge Adri Franke voor zijn ouderlijk huis aan de Wagenaar
straat in Veere. foto familie franke
I M
