Vlaai?
Da's toch een
soort pizza
met fruit?
GIPHARTS KOOKEILAND
Als de Limburgse vlaai
ter sprake komt, stuit Ronald
Giphart regelmatig op
nationaal-provinciaalse
sentimenten.
1
Veel mensen zijn nogal
gevoelig als het om hun af
komst gaat. In de beginjaren
van mijn schrijverschap had
ik een bevriende 'meelezer'
- iemand die manuscripten
leest om schrijvers te behoeden
voor fouten - die oorspronke
lijk uit Limburg kwam. Hij
praatte tegen mij zeer geaffec
teerd Nederlands, maar met
zijn vriendin sprak hij een on
navolgbaar Limburgs koeter
waals, waarmee ik hem een
beetje plaagde.
Om hem op stang te jagen
liet ik de personages in mijn
boeken soms grappen maken
over Limburg, niet omdat
ik persoonlijk iets tegen de
provincie of de bewoners heb,
maar omdat ik wist dat mijn
vriend als eerste die grappen
zou lezen en daarna zuchtend
mijn manuscript terzijde zou
schuiven.
Het resultaat van mijn
onschuldige spielerei was dat
als ik tegenwoordig moet voor
lezen in Limburg ik altijd ter
verantwoording wordt geroe
pen voor de uitspraken van
mijn personages. Zo was er een
Limburgse collega-schrijver
- toevallig woonde hij in Nij
megen - die de opmerkingen
van mijn fictieve karakters over
zijn thuisprovincie ook echt
niet kon waarderen. Toen ik een
keer een avond met hem zou
doorzakken na een optreden in
een Nijmeegse boekhandel,
nam ik om het goed te maken
een Limburgse vlaai voor hem
mee.
Ik meende goed te doen, maar
in mijn argeloze domheid had
ik de taart gekocht bij een
bekende vaderlandse vlaaien
winkel. Mijn collega was zo
mogelijk nog meer ontstemd
over mijn cadeautje, dan over
de Limburgse afzeikgrappen
van mijn karakters.
De landelijke popularisering
van de Limburgse traktatie was
hem een gruwel en hij vond
eigenlijk dat niemand buiten
Limburg het recht had om Lim-
burgse vlaaien te bereiden, en
zeker niet een keten die louter
'vieze, kartonnen deegdingen'
(zijn woorden) aan de man
bracht. Hij vond het tijd voor
een B.O.B.: een Beschermde
Oorsprongs Benaming.
Mijn collega zei dat het laffe
aanbod van de vlaaiengigant
funest was voor de goede naam
van de Limburgse vlaai. „Jullie
Hollanders moeten niet den
ken dat vlaaien zo smaken,
want échte vlaaien eet je in
Limburg en nergens anders'',
zei hij met een eng nationaal-
provinciaals ondertoontje.
Om hem te plagen noemde
ik Limburgse vlaaien op mijn
beurt een soort pizza's met
fruit erop, waarna hij helemaal
astmatisch begon te briesen.
Hij had natuurlijk wel een
beetje gelijk: een goeie Lim
burgse vlaai is onweerstaan
baar. Vandaar voor vandaag het
recept voor een Utrechtse
kersenvlaai, maar vertel het in
godsnaam niet aan de Limbur
gers in uw omgeving.
36
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
